πίτσα λαμαρίνα

Ψευδο-ιταλοπρεπής χιουμοριστική έκφραση, που δηλώνει νοσταλγία για την τίμια πίτσα, που έφτιαχναν μια φορά οι πιτσαρίες του κώλου στην Ελλάδα, σε κάτι λαμαρινένια συρτάρια βουτηγμένη στα πολυκορεσμένα παλιόλαδα.

Μύριζε λαμαρινίλα κι βγαινε σε δυο μόνο τύπους:

Απλή (λιωμένο κασέρι και ντομάτα κονσέρβα-τώρα τη λένε και καλά «μαργαρίτα») και
Απ' όλα (τα ανωτέρω + σκατόζαμπόν + βρωμομπέικον).

Μετά το 1990, που οι κωλοέλληνες ξεψαρώσανε και ζητήσανε (λέει) ποιότητα κι έτσι, εγκατέλειψαν τις παλιές πιτσαρίες (που μαράζωσαν), στρεφόμενοι σε καινούριες, μουράτες, ντιζαϊνάτες, με δήθεν ευρεία ποικιλία πίτσας-σπαγγέτι (καμία απο δαύτες δεν έχουν ανταπόκριση στην Ιταλία) με υποχρεωτικό ξυλόφουρνο για πιο αισθητική...

Έλα όμως που, ακόμα κι αυτές, οι καλοφαγάδες Ιταλοί δεν τις αναγνωρίζουνε για δικές τους και τις βρίσκουν λαδερές, υπερβολικά παχύ το προζύμι και παραφορτωμένες αλλεπάλληλες επιστρώσεις υλικών, αφού ο λιγούρης νεοέλληνας ζητάει τα πάντα όλα πάνω στην πίτσα, ωσάν να πρόκειται για ποικιλία ούζου...

Το βασικό συστατικό της πίτσας είναι η λιτότητα. Λέει σωστά ο Χατζής «η πείνα τρέφει τα παιδιά κι ο ύπνος τα γερνάει». Η παραδοσιακή ναπολιτάνικη πίτσα, ήταν το φαΐ του φτωχού=Ένα ψωμάκι-πίτα με πασπαλισμένα υπολείμματα απ’ το χτεσινό φαγητό (κανά κρομμύδι, καμιά ελίτσα, φρέσκια ντοματούλα κι όξω απ’ την πόρτα, όπως λένε).

Η πλάκα είναι, ότι κατά πάσα πιθανότητα η πίτσα, έλκει την καταγωγή της απο την αρχαιοελληνική ταπεινή πιτούλα και ιδίως τον πλακούντα με μέλι (όπως περίπου τις φτιάχνουν ακόμα οι ελληνικότατοι Κρήτες στα Σφακιά κι ας λέει ο Καζαντζάκης), ίσως και με κάποιες επιρροές από την Αραπιά.

Άραγε, η νεοελληνική προτίμηση για την πυραμιδωτή (τίγκα στο δευτεράντζα υλικό) πίτσα με τα κάλπικα όσο και βαρύγδουπα ψευτο-φράγκικα ονόματα, έρχεται σε προφανή αντίθεση προς το ελληνέζικο «μηδέν άγαν» και καταδεικνύει το ποσοστό μας σε περιεκτικότητα ελληνικής παιδείας (!)

Σ.Σ. Προκειμένου να παρηγορηθούν οι ελληνολάτρεις, να προστεθεί ότι η εγκλέζικια λέξη «μπέικον» είναι ελληνικής προελεύσεως, διότι προέρχεται απο το τριγενές και τρικατάληκτον ουσιαστικοποιημένον επίθετον ο μπέικος-η μπέικια-το μπέικον, επίρρημα: μπέικα (την περάσαμε), βλ. άλσος Βεΐκου και προέρχεται από την υποτακτική του ρήματος βαίνω (βλ. το Ηρακλειτιώτικο «τα πάντα ρει και ουδέν μένει, δις ες τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης»)!

-Πάμε για κανά βρώμικο;
-Εγώ ψήνομαι για πίτσα λαμαρίνα. Έχει ένα χλιμίτζουρα εδώ στη γωνία. Είσαι;
-Τί’ πες τώρα; Φύγαμαν!

Η πίτσα είναι Ιωνική! (από BuBis, 04/09/09)

patsis

2009-09-04 13:39:30+00:00

Αρχηγέ μου, το μπέικος δεν προέρχεται από τον μπέη;

HODJAS

2009-09-04 13:46:22+00:00

Ναί ρε συ, πλάκα κάνω...

Galadriel

2009-09-04 13:53:57+00:00

Χότζα σε φχαριστήθηκα!!!

Stravon

2009-09-04 13:54:59+00:00

Σχετική ποντιακή λέξη: πισία (παχύ σίγμα)
πρόκειται για λεπτή ζύμη με απλωμένο πάνω τυρί ή μέλι, η οποία και τυλίγεται σε κυλινδρικό σχήμα. (ξενιστί: ρολό)
Πολύ καλή η ανάλυση σου Hodja, και πετυχημένο το λήμμα σου.
Για τις απόψεις των κωλοιταλών αδιαφορούμε.

2009-09-04 13:58:38+00:00

Ε, οκ, κωλοιταλοί αλλά αν αδιαφορούμε για την άποψή τους για την πίτσα είναι σαν να αδιαφορεί κάποιος για την άποψή μας για την χωριάτικη σαλάτα.

Από την άλλη βέβαια άμα την γουστάρεις την χωριάτικη σαλάτα να έχει μέσα λουκάνικα και καλαμπόκι, και να συνεχίζεις να την λες χωριάτικη, με γεια σου με χαρά σου, περνάς καλά; Αυτό έχει σημασία. Νομίζω;

2009-09-04 14:23:22+00:00

@Στραβόγιαννο: Α ρε τεμέτερον καλοφαγά! Άμα δεν περισσέψει δε φτάνει, έτσι;
@Μές: Πές μου οτι ξέρεις να φτιάχνεις πίτσα;;;;;
Αυτό πες μου μόνο, τέλος!

johnblack

2009-09-04 14:28:39+00:00

Σωστόστ, θίγεις μέγα κοινωνικό ζήτημα. Από τότε που πλακώσανε οι αλυσίδες και οι πολυεθνικές πίτσα χατ και δεν ξέρω γω τι άλλες πλαστικουριές και τα αρχίδια μας κουνιούνται, προσωπικά έκοψα την πίτσα...

Άψογος και στην επισήμανση της λιγουριάς και της πανταολομονίας του έλληνα. Το απόλυτο σίχαμα: να φτιάχνουν τοστ στα έρεβεστ και να το σφίγγουν ως εκεί που δεν πάει, μιλάμε μόνο η μάνα τους κι ο πατέρας τους να λείπει απο κει μέσα, και πάρε και λουκάνικο και πάρε και μπιφτέκι και ομελέτα και τηγανητές και μπέικον και της παναγιάς τα ράμματα, και στην ούγια τυροκαυτερή ή σαλάτα φάρμας, έτσι για τη γεύση... Ή - άλλη καγκουριά - λουκουμάδες με σιρόπι σοκολάτας...

2009-09-04 14:31:22+00:00

Ε, ναι λοιπόν! Ξέρω να φτιάχνω πίτσα. Άσε που εγώ έδιωξα και τον Ρένο από την εταιρία.

2009-09-04 14:32:42+00:00

Στο σημείο αυτό πρέπει να ορίσουμε την ήδη ορισμένη από τη φυσική έννοια του αντικειμενικού παρατηρητή. Αντικειμενικός είναι ο παρατηρητής που βρίσκεται σε σταθερό σημείο και δεν επηρεάζεται από την κίνηση του κινουμένου σώματος.
Στην περίπτωση μας, εμείς ορίζουμε, στην αστική κοινωνία που ζούμε, ότι η τάδε σαλάτα είναι χωριάτικη. Παλαιότερα ήταν απλά η σαλάτα. Αποφασίσαμε να δώσουμε δηλαδή ονόματα σε έθνη, φαγητά, πρόσωπα και πράγματα όχι σαν αντικειμενικοί παρατηρητές αλλά σαν απλοί παρατηρητές που βρίσκονται πάνω στο όχημα. Επομένως τα συμπεράσματα μας είναι εσφαλμένα εξ αρχής.
Η πίτσα ουδέποτε έπαψε να καταναλώνεται στους άλλοτε ιωνικούς τόπους. Τα ζυμαρικά γενικότερα αποτελούν για τους Ίωνες μια εκ των βασικών τροφών εδώ και χιλιετίες. Κάθε τόπος έχει την πίτσα του, το μακαρόνι του, το κοφτό, το μακρύ, το σπαστό, το μελάτο. Το αν στη σύγχρονη κοινωνία αποφασίσαμε ως «υποκειμενικοί παρατηρητές» να ομαδοποιήσουμε τα προϊόντα, να τους δώσουμε ταμπέλα, όνομα, συσκευασία, δε σημαίνει ότι από εκεί ξεκινάει ο χρόνος. Το «μηδέν άγαν» στα ζυμαρικά το τηρούν σε όσα μέρη είναι ακόμη ζωντανή η παράδοση αλλά η σύγχρονη Αθηνο-Θεσσαλονικό αστική ξενομανία οδήγησε στις υπερβολές που αναφέρονται στον ορισμό.

#10

Vrastaman

2009-09-04 14:33:25+00:00

Υδρογωνομένα σπεκ!!!!

Το κακό άρχισε όταν ο Ν. Τσελεμεντές ανακάλυψε την κρέμα γάλακτος.

#11

2009-09-04 14:45:39+00:00

@βράστα: Συντηρητικότατος και ελληνατζής ο νικολάκης θεοσχωρέστονε...
@μές: Ε ρε, να' τρωγα πίτσα (λέει) απ' τα χεράκια σου και τί στον κόσμο!

#12

2009-09-04 14:49:37+00:00

Δεν λες τίποτα, Χότζα!

#13

2009-09-04 15:33:11+00:00

Θα 'γλειφες και τα δαχτυλάκια μου :-P

#14

2009-09-04 15:38:57+00:00

Ωχ! Κοίτα τί πρέπει να κάνει ο άθρωπος για ένα πιάτο ζεστό φαγί ;)

#15

2009-09-04 15:47:27+00:00

(Με ύφος Σπύρου Παπαδόπουλου-Απαράδεκτοι)

Τι έγινε ρε παιδιά; What happened here;

#16

2009-09-04 16:02:14+00:00

Nothing one can't handle...

#17

BuBis

2009-09-04 19:55:34+00:00

Ωραία πίτσα είχαμε και στην Πόλη...

#18

allivegp

2009-09-04 20:49:45+00:00

Υπάρχει και το «ύφος Ογκουνσότο» στο «πώς γένιν αυτό;»

#19

2009-09-09 21:08:40+00:00

Προτεινόμενή ονομασία πιτσαρίας (και όχι πιτσερίας!):
Κούρο Σίβο (πώς λένε πόρτο-φίνο, πόρτο-ρίκο, ρόμα-πιτσα κλπ), αφού η λαμαρίνα-η λαμαρίνα όλα τα σβήνει...

#20

2009-09-09 21:26:54+00:00

Η το κρυπτομακάβριο «Οι δυο μου Παπαγάλοι»

[img]http://www.parrotpizza.com/images/parrot.gif[/img]

#21

2009-09-09 21:32:07+00:00

Στόςς! Τώρα καταλαβαίνω πώς πεθάνανε...
Υ.Γ. Έτσι και μου βρείς πιτσαρία «Ο Γυμνασμένος με κούραση Πίθηκος», κερδίζεις χρυσούν ωρολόγιον!

#22

2009-09-09 21:40:18+00:00

Με χρονολογική σειρά:

[img]http://www.blogfucker.com/junk/monkey_weightlifting.jpg[/img]

[img]http://2.bp.blogspot.com/_eofh4o94ABo/Rblp6R_x0XI/AAAAAAAAAMk/1c_gMowoRyU/s320/1-25-07_ape-pizza.jpg[/img]