σαν ταμένο

Ταγός ταγμένος τάξιν τηρών τέτιγες τέτηκεν...

Συχνότατα τα ταμένα λαμβάνουν ένα από τα ονόματα Νεκτάριος, Χρυσοβαλάντης-ω και Ραφαήλ.

πολύ καλό λήμμα και ορισμός απλά μια διευκρίνηση για τα λεγόμενα παιδιά του κατηχητικού. Τουλάχιστον στην επαρχία που εγώ έχω εικόνες, τα περισσότερα παιδιά που πήγαιναν κατηχητικό ήταν τελείως τσόγλαν μπόις και μαγκάκια, με πολλές αλητείες στο βιογραφικό τους, (με την καλή έννοια). Απλώς το κατηχητικό ήταν άλλη μία ευκαιρία να βρεθεί η τσογλανοπαρέα εκτός σπιτιού. Μέχρι και μεθύσια με την θεία κοινωνία έχουν γίνει και άλλα πολλά ευτράπελα.

για λέγε ... για λέγε...
σεξ στην αγ. τράπεζα έπαιξε;

@Χότζα: Τυφλός τα τ 'ώτα, τον τε νου, τοις όμμασι.

Βασίλισσα της ηλικίας αυτής ήταν η γνωστή χείρα. Στα πλαίσια αυτά, ναι, έχει υπάρξει σεξ μέσα στο ιερό !!! και μάλιστα εν ώρα λειτουργίας, έχοντας ως «υλικό» θελκτικότατο θήλυ μέλος του εκκλησιάσματος στις πρώτες σειρές !!!!. Ναι, γινόντουσαν τέτοια πράγματα. Για ορίτζιναλ σεξ με δύο ή και παραπάνω άτομα δεν έχω υπόψη μου, μη διασπείρω φήμες ανεπιβεβαίωτες.

Une tata teutonne, pleine de tics et de totos, qui s'autotète les tétés, en se titillant les tétons.

Σκηνές «μέθεξης!»

Σπέκια στη χείρα με τα πέντε ορφανά!

Μάστα. Παιδιά με την αλήθεια εγώ δεν έχω πρόβλημα, όσο κι αν ενοχλεί: Don't shoot the messenger. Ωστόσο κι εγώ πήγαινα κατηχητικό κι αυτά τα πράγματα δεν τα κάναμε, ούτε τα έχω ακούσει. Πράγματι, το κατηχητικό ήταν ένα ωραίο ραντεβού για μπάλα μετά και, πράγματι, έρχονταν διάφορα παιδιά, αλλά ήμασταν λίγο συμμαζεμένοι όσο μπορούν να είναι τα παιδιά. Ποιος ξέρει, μπορεί άλλες φουρνιές παιδιών να ήταν όπως περιγράφει παραπάνω ο αγαπητός επισκέπτης.

Δεν πειράζει Πάτση, θα τα κάνουμε στην επόμενη συνάντα του σλανγκρρρ :Ρ

Για το τί είναι το τάμα: http://www.tinos.biz/to_tama.html Τώρα πώς παίζει να κάνεις τάμα το παιδί σου δεν μπορώ να σκεφτώ...

Επισκέπτα σε κόβω για πολύ θερμό άντρα, δηλαδή άμα λέμε κατά την εφηβεία τον παίζαμε στο ιερό, άστα να πάνε, τρελά γλέντια. Να σου πω, δεν βάζεις κανα καλό νικνέιμ να μας τα πεις γιατί έχεις να πεις εσύ, το βλέπω...

Ναι και εγώ στο ίδιο μήκος κλύσματος με τον Πάτση είμαι. Κι εγω πήγαινα κατηχητικό, αλλά τέτοια εικόνα δεν έχω. Ωστόσο ποτέ δε λέω ποτέ. Εδώ δε γνωρίζει η δεξιά σου, τι ποιεί η αριστερά σου....

Κι όμως Μες, υπάρχουν «γονείς» που το κάνουνε και σήμερα :-(

'Έχω δει με τα μάτια μου ένα 10χρονο καλογερόπαιδο σε μοναστήρι να κάνει ορντίναντσες. Για σχολείο κι έτσι ούτε λόγος.

Ουκ ειΣ όλεθρον; Ου ΣιωπήσαΣ έΣει;
(Οιδίπους Τύραννος)

δε γνωρίζει η δεξιά σου, τι ποιεί η αριστερά σου.... Gatz Στος!

Νά ΄σαι καλά Βράστα, με το μήδι που ανέβασες, μας άνοιξες νέους δρόμους. Αναζητώντας το ιερό αυτό ανάγνωσμα στο γούγλε, βρήκα εν μικρό απόσπασμααπό τα γραφόμενα του, το παρακάτω:

« Η μαλακία γίνεται τριών λογιών, ή με το χέρι το ίδιον του ανθρώπου, ή με το χέρι άλλου, ή με το κοπάνισμα και κτύπημα εις τα μηρία. Δεν πρέπει και τούτο να λανθάνη τους πνευματικούς Πατέρας, ότι η κατάρατος μαλακία προχωρεί και εις τας γυναίκας. Διά τούτο και αυταί πρέπει να κανονίζωνται ωσάν και οι άνδρες, ίνα μη λέγω και βαρύτερα.»

«...ή με το χέρι άλλου...»

Προσπαθώ να ξεφύγω από τα φραπέ αλλά με τραβάτε πάλι μέσα (που λέει και ο Al Pacino)...

έχω η-μπουκ περι αυνανισμού, επικότατο, το οποίο δεν έχω καταφέρει να διαβάσω ακριβώς λόγω της επικούρας του.

Σπεκ για τον ορισμό, χαίρομαι που η Μαριάχ με προήγαγε στην ασίστ του λήμματος, μόλις βρω λίγο χρόνο θα επανέλθω με σλανγκάζ για τις διαφορές μεταξύ ταμένου και παιδιού του κατηχητικού, που δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Παρεμπίπταμπλυ, δεν έχω βρει όρο του Πηδαλjίου για το φραπέ, πάντως ο χουρός περιγράφεται ως συγκοιλισμός.

Τελικά, φρόντισα να βρω τον χρόνο.

Το ταμένο γενεαλογείται από το εβραϊκό Ναζίρ. Είναι το παιδί που οι γονείς του αφιερώνουν στα θεία, και είναι ένα είδος ζωντανού τεμένους (< τέμνω = κόβω και αποχωρίζω για τον Θεό). Κύριο χαρακτηριστικό του Ναζίρ είναι ότι δεν πρέπει να ακουμπήσει ψαλίδι για να κόψει τα μαλλιά του. Εξ ου και η ιστορία του Σαμψών, που ήταν ο κατεξοχήν Ναζίρ και του οποίου η ιστορία ήταν μια προειδοποίηση προς τα απανταχού ταμένα να μην πειράζουν τις τρίχες τους, γιατί θα χάσουν την δύναμή τους.

Σλανγκάζ: Το παιδί του κατηχητικού είναι δυτικότροπο, ενώ το ταμένο είναι ανατολικότροπο. Αν το παιδί του κατηχητικού είναι το Ελλαδέξ, το ταμένο είναι το Ελλαδιστάν. Τα κατηχητικά δεν ανήκουν ακριβώς στην ορθόδοξη παράδοση αλλά αποτελούν μετακένωση προτεσταντικών θεσμών, όπως τα Sunday schools. Από τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες (αλλά και πιο πριν) το παιδί του Κατηχητικού συνδέεται με παρεκκλησιαστικές οργανώσεις που προωθούν έναν εξαστισμό, οπότε πρόκειται για παιδί με άμεμπτη εμφάνιση, που ενηλικιούμενο θα έχει άψογο ξύρισμα και κοντό καθώς πρέπει κούρεμα (εξαιρείται το «μουστάκι» σήμα κατατεθέν της οργάνωσης Ζωή, αν θυμάμαι καλά). Αυτού του είδους η θρησκευτικότητα παρακμάζει στην μεταπολίτευση ταυτισμένη καθώς ήταν με τον εξαστισμό, αντικομμουνισμό και καθωσπρεπισμό. Όλως αντιθέτως, το ταμένο έχει βαθιές ανατολίτικες ρίζες: Πρόκειται για το παιδί που ενηλικιούμενο θα φέρει μακρύ μούσι και χαίτη, γενόμενο χριστιανοταλιμπάν. Αυτού του είδους η θρησκευτικότητα παίρνει την θέση του παιδιού του κατηχητικού, ιδίως απ' τα 90ς, περίπου την ίδια εποχή που ο Huntington μας συνέδεσε με την ισλαμική ανατολή περισσότερο απ' ό,τι με την Δύση. Πρόκειται για τύπο πιο μόνο μπλακ, εκδηλωτικό και θερμόαιμο, σε αντίθεση με το ανέραστο (κατά Γιανναρά) παιδί του κατηχητικού. Ασφάλουσλυ, οι δύο τύποι είναι συγκοινωνούντα δοχεία και η σχέση τους είναι πιο περίπλοκη, πάντως δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε τις ειδοποιούς διαφορές. Για τα κοριτσάκια είναι πιο δύσκολη η χάραξη της διαφοράς καθώς εμφανισιακά δηλώνεται με γένια, μουστάκια, αλλά θα μπορούσε να πούμε ότι η ταμένη χριστιανόφουστα είναι πιο ταγάρω και έθνικ.

Khan δεν παίζεσαι αρχηγέ μου!

Πήγαινα για λίγο και σε κατηχητικό εκκλησιαστικής οργάνωσης (ούτε θυμάμαι ποια ήταν, τότε δεν είχα τις γνώσεις να το διακρίνω καθαρά από αυτό της εκκλησίας). Θυμάμαι ότι ήταν κλειστοφοβικό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, σε σχέση με το δημοκρατικό και λεσέ φερ-λεσέ πλασέ (pun intended) κατηχητικό της ενορίας. Πάντως, αν και δεν συνέβη τίποτε κακό, δεν θα έστελνα τα παιδιά μου σε τέτοια φάση. Ήταν λίγο creepy ρε παιδί μου, πώς το λένε. Από το κατηχητικό της εκκλησίας, αντιθέτως, κέρδισα αρκετά.

Καρασπέκ Σουμπουτάει-Χάν!
Μπορεί κάποιος να κάνει μια φωτοσοπιά:
Να βάλει την Λαμπέτη να παίρνει παραμάσχαλα το Γιωργάκη αντί για τον Καΐλα, για τάμα στη Μεγαλόχαρη στο «Τελευταίο Ψέμα»;

χαν ώστε οι φερετζομουστακαλήδες είναι τέτοια φάση, και πέτυχα στο τρένο αθήνα θεσσαλονίκη έναν 100% τέτοια περίπτωση, παρέα με καλογρά, έφριξα... σ΄όλη τη διαδρομή συζητούσαν χαιρέκακα για φριχτά ατυχήματα που πάθαιναν οι «αμαρτωλοί», κατάλαβα ότι στην ιδιόλεκτό τους το ρήμα «σκανδαλίζω» χρησιμοποιείται εναντίον εξω-και ενδο-εκκλησιαστικών αντιπάλων όπως το κκε χρησιμοποιεί το «προβοκάτσια» και ότι πολλοί τους αποκαλούν αιρετικούς, αλλά ότι «αυτοί είναι φυσικά οι αιρετικοί». Μιλάμε ότι έχυναν όταν εκστόμιζαν τις συγκεκριμένες λέξεις. Κατάλαβα βέβαια ότι κι αυτοί μάλλον κατάλαβαν τα έξυπνα κι έμαθαν μπουζουκάκι.... Για ρίξε κανά λεξιλόγιο τέτοια φάση...

Χαν, φωτίζεις μια συναρπαστική πτυχή της Ελληνικής υποκουλτούρας, εύγε!

Η περίπτωση των λιγότερο «ανέραστων» κατά Γιανναρά ταμένων (γράφε ανήλικα toyboys καλόγερων με διάτρητο το πρώιμο ποπό τους) παραπέμπει στον εγκληματία Marc Dutroux και ειλικρινά απορώ πως η πολιτεία ανέχεται σιωπηρά αυτή την πρακτική...

Βράστα, δεν μου έχει τύχει να δω κυριολεκτικό «ταμένο», και χρησιμοποιώ την έκφραση περισσότερο μεταφορικά, ως ένα παιδί που εξ απαλώνε ονύχωνε οι γονείς του βγάζουν πάνω του τα δικά τους θρησκευτικά απωθημένα, ντύνοντάς το με ορισμένο τρόπο κ.τ.λ., ώστε μετατρέπεται σταδιακά σε Ναζίρ. Ασφαλώς, δεν αμφισβητώ την εμπειρία σου. Εγώ απλώς εννοούσα ότι τα παιδιά του Κατηχητικού και καλά ακρωτηριάζουν την σεξουαλικότητά τους, ενώ τα ταμένα την μετουσιώνουν σε αγώνα υπέρ ορθολοξίας κ.ο.κ.

Χαλικού, υπάρχουν όντως μία ή περισσότερες παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, όπου ένας χαρακτηριστικός τύπος μουστακιού είναι sine qua non προϋπόθεση για να συμμετέχεις (μιλάμε για την καθαυτό αδελφότητα, όχι τα κατηχητοπαίδια). Ίσως ισχύει αυτό και για την «Ζωή», αλλά δεν το θυμάμαι με σιγουριά. Κατά τ' άλλα δεν γνωρίζω αν αυτές οι οργανώσεις έχουν αναπτύξει δικές τους ιδιολέκτους, αλλά το σκανδαλίζω ανήκει εξαπανέκαθεν στην χριστιανική ιδιόλεκτο, για ετυμολογία δες το λήμμα πέτρα του σκανδάλου.

Στην ελληνική χριστιανική ιδιόλεκτο το σκανδαλίζω συσχετίζεται με το με αναπαύει/ αναπαύει τον λογισμό μου και το βάζω καλό λογισμό. Χάριν της ερώτησής σου, θα ανέπτυσσα αυτό το pas tellement (pas du tout) slangue θέμα ως εξής: Το σκανδαλίζω αναφέρεται σε σεξουαλικό πειρασμό μόνο σε ένα πολύ πρώτο επιφανειακό επίπεδο. Για τους πιο προχώ χριστιανούς, αναφέρεται περισσότερο στον εσωτερικό πόλεμο των λογισμών. Δηλαδή υποτίθεται ότι όταν έχεις κλείσει στον διάβολο την πόρτα του εξ αριστερών πειρασμού έρχεται από το παράθυρο των εκ δεξιών πειρασμών, δηλαδή σκέψεων τετρατριχοτομικών που δεν σε αφήνουν να ησυχάσεις. Και γι' αυτό το σκανδαλίζω αναφέρεται συχνότατα στους ημετέρους παπάδες και επισκόπους που προκαλούν τέτοιο πόλεμο λογισμών στο ποίμνιό τους. Λ.χ. το «σκανδαλίζω» είναι πολύ πιθανόν να χρησιμοποιηθεί για έναν οικουμενιστή επίσκοπο που συνδιαλέγεται με ρωμαιοκαθολικούς/ προτεστάντες, για έναν ιεροκήρυκα που είναι υπέρ του δέοντος αστειάτορας στο κήρυγμά του, για κάποιον που υποπίπτει σε αίρεση, όσο καλά και να είναι τα λόγια του κ.ο.κ., με λίγα λόγια για λύκους με μανδύα προβάτων. Το αντίθετο είναι το αναπαύω τον λογισμό τινός. Πρόκειται δηλαδή για έναν πόλεμο λογισμών, όπου ο κακός ποιμήν συνδαυλίζει αυτήν την ταραχή, ενώ ο καλός την φέρνει σε κατάσταση ηρεμίας. Επίσης, παίζει πολύ και το με αναπαύει, το οποίο, παρεμπίπταμπλυ, σλανγκίζεται από παιδιά του κατηχητικού, όπως ο Επισκέπτης, για να δηλώσει απλώς γούστο για κάτι λ.χ. «πολύ με αναπαύει αυτή η γκόμενα». Τέλος, ο κομιλφό χριστιανός οφείλει να αυτοαναπαύεται προληπτικά με το να βάζει καλό λογισμό , δηλαδή να βάζει εκ των προτέρων καλή σκέψη για κάποιον που είναι επικίνδυνος να τον σκανδαλίσει. Λ.χ. «ο ιεροκήρυκας θα με σκανδάλιζε, αλλά ευτυχώς είχα βάλει καλό λογισμό κι έτσι αναπαύθηκα».

Σχέση χριστιανισμού- κομμουνισμού: Μεγάλη κουβέντα γιατρέ μου. Αν υπάρχει κάποιος προβοκάτορας στον χριστιανισμό, αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός. Μην ξεχνάμε ότι «ἀνάγκη ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα» (Ματθ. 18.7). Σε μια από τις εβραϊκές εκδοχές της ιστορίας του Ιώβ, ο διάβολος εμφανίζεται ως ένας οιονεί κακός λοχίας, με τον Θεό να είναι ο καλός στρατηγός. Είναι ανάγκη να υπάρξει σκάνδαλον ώστε να δοκιμαστεί ο πιστός. Αυτή η θεώρηση αναπτύχθηκε ad nauseam κυρίως στην δυτική Θεολογία, (πιο ισορροπημένα) στην ανατολική, και άργκιουαμπλjυ μεταπλάστηκε μέσω Hegel στην μαρξιστική διαλεκτική. Η εγελική αντίθεση είναι η κρίση, που στον μαρξισμό γίνεται η αιματηρή επανάσταση. Σ' αυτήν την έννοια προϋπάρχει καθοριστικά η έννοια του σκανδάλου- πειρασμού, όπου ο πειρασμός είναι ένα όργανο του Θεού και της διαλεκτικής του. Αυτό βέβαια δεν απαλλάσσει τον πειραστή, καθώς «ἀνάγκη ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα πλὴν οὐαὶ τῶι ἀνθρώπωι δι' οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται». Στην ανατολική θεολογία, πάντως, εξαίρεται περισσότερο η ελευθερία του πειραστή- σκανδαλοποιού.

Αυτά αν εννοήσουμε την προβοκάτσια ως πειρασμό ή ως εγελική κρίση.
Όσον αφορά δε στην καθαυτό σημασία του προβοκάτορα, θα έλεγα ότι όντως, η έκφραση σκανδαλίζω αναφέρεται περισσότερο στους εν ημίν λύκους με μανδύα ποιμένων που σκανδαλίζουν το πλήρωμα. Οπότε έχεις δίκιο, σ' αυτό η αντιστοιχία με την κομμουνιστική έννοια είναι απόλυτη.

Άλλη έκφραση: «ίνα μη σκανδαλισθή το ποίμνιον».
Άλλες εκφράσεις της χριστιανικής ιδιολέκτου: «είμαι από καλού καθίσματος» = δεν έχω όρεξη να σκανδαλιστώ, επειδή τυχαίνει να έχω καλή διάθεση, «ευλογημένος» = μαλάκας κ.ά.

Διδακτορικό με συνοπτικές διαδικασίες, εύγε Χαν!

Μπορείτε να δείτε το φιλμάκι «Το Ταμένο» της Μάρσας Μακρή εδώ.

Βρίσκω τον ορισμό περιττό, όταν μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις. Αναφέρομαι σε μύδι #3.

Αρα, λήμμα μόνο, και από κάτω φώτο.

Σε ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εκπομπές χριστιανοταλιμπανικού περιεχομένου που βγάζουν τηλεφωνήματα στον αέρα, ακούγεται συχνά η ατάκα «Ευλογημένο νά 'ναι», όπως στο:

[I]- Χαίρετε, τηλεφωνώ από Κορδελλιό και σας ακούω κάθε μέρα
- Ευλογημένο νά 'ναι[/I]

καθώς και η ατάκα «Καλό Παράδεισο».

xank, με αναπαύεις, τέλος ... λοιπόν, αυτό που εννοούσα ως ιδιόλεκτο τωναγριο- ή ημιαγριοχριστιανών δεν ήταν βέβαια ότι αυτοί επινόησαν τους όρους, αλλά ότι ακριβώς μου φάνηκε να τους χρησιμοποιούν με - «έκπτωτα» - τεχνικό τρόπο και να αντλούν ηδονή απ΄αυτό... πολλά θα μπορούσα να πω για την ηδονή αυτή της τεχνικοποίησης των πιο βαθιών και ουσιαστικών νοημάτων και αισθημάτων και εκτός ποιμαντικής...

...τώρα ειδικά για το «σκανδαλίζω», ακριβώς σ΄αυτό το σκανδαλισμό αναφερόμουν, και θα επέμεινα στον παραλληλισμό με την προβοκάτσια.... σε παραφράζω χυδαιο-κουκουεδικώς

....υποτίθεται ότι όταν έχεις κλείσει στην αντίδραση την πόρτα της εκ δεξιών παρέκκλισης, έρχεται από το παράθυρο η εξ αριστερών παρέκκλιση, δηλαδή σκέψεων οπορτουνιστικών [προβοκατόρικων, προχώκατόρικων] που δεν σε αφήνουν [εσένα τον εργάτη] να δράσεις ανεπηρέαστος.

Με άλλα λόγια, ότι η Θεολογία είναι μήτρα της σύγχρονης φιλοσοφίας γνωστόν.... αλλά και η Ποιμαντική, που είμαι εντελώς άσχετος, λογικά είναι η μήτρα της διαχείρισης καθοδήγησης ανθρώπων...

σπεκ

η έκφραση «ευλογημένο να 'ναι» είναι κλασική ατάκα ευαγγελιστών-πεντηκοστιανών (αμέρικαν τσερτσις), και είναι το bless his name. Και για να το ξεχωρίζουν δεν λένε το ελληνικό «ευλογητός ο Θεός», ή «ευλόγησον».

ασταδγιάλα ρε ουβριεριστή χαλικού, άσε το κόμμα να μεριμνήσει για το λαό κ να υπερασπίσει την κολχόζνικη ιδιοκτησία.

Πολλά παραδείγματα έρχονται στον νου (πλατιές λαϊκές μάζες = Χριστεπώνυμο πλήθος, κλπ κλπ)

Σπέκια τω Οπτώ ανδρί τω τη γλώττα χρυσορρήμονι...

ζέοντι ανδρί, νο; οπτός είναι ο ψητός.

έψω = anche βράζω methinks

ἕψω

1. to boil, seethe, Hdt., attic: proverb. of useless labour, λίθον ἕψεις Ar.; c. gen. partit., ἥψομεν τοῦ κορκόρου we boiled some pimpernel, id=Ar.:—Pass. to be boiled, Hdt.
2. of metals, to smelt, refine, Pind.
3. metaph., γῆρας ἀνώνυμον ἕψειν to cherish an inglorious age, id=Pind.

(Liddell and Scott. An Intermediate Greek-English Lexicon. Oxford. Clarendon Press. 1889).

Έχεις δίκιο, αν και μας έδωσε το έψησα > ψήνω, στους αρχαίους σήμαινε βράζω.

Στους νέους σημαίνει πείθω ή πίνω...
O tempora o mores!