Αποδημώ εις Κύριον, τινάζω τα πέταλα. Η έκφραση λέγεται με στόχο τη διασκέδαση και τον εξορκισμό της πικρής αλήθειας του θανάτου.
-Τα 'μαθες; Ο Τζιμάνης την κούρδισε την κιθάρα.
- Ε, γλίτωσε ο άνθρωπος. Τόσα χρόνια βασανιζόταν. Θεός σχωρέσ' τον.Ο Γεωργαντίνης τελικά την κούρδισε την κιθάρα. Αύριο, 10 η ώρα είναι η κηδεία.
- Ασ' τα, πέθανε η μάνα του Αντρέα.
- Τουλάχιστον έφυγε πλήρης ημερών. Τι τα θες, όλοι θα την κουρδίσουμε την κιθάρα κάποια στιγμή...
6 comments
jesus
κ όχι την κουρδίζω την κιθάρα, που παραπέμπει αλλού...
panos1962
Σωστόοοστ, χεζούς!
Είναι τελικά εκείνο το πρώτο «την» που κάνει τη διαφορά. Καμιά φορά, ακόμη και ένα «ν» αλλάζει τα πάντα.
Για του λόγου το αληθές: Άλλο είναι να πει μια γκόμενα: «έφαγα το πρωινό μου» και άλλο «έφαγα τον πρωινό μου», σωστά;
jesus
ε, ναι... κ άλλο επίσης να πει κάποιος, εσύ λόγου χάρι, «το έφαγα το πρωϊνό μου»
(έκανα κ ένα θεωρητικό σχόλιο κάπου εκεί, αν καταφέρεις να το βρεις...)
BuBis
επίσης είνα διαφορετικό να τρως πρωινό ή απλά να το ζεσταίνεις...
panos1962
Ρε χεζούς, τώρα που το ξανασκέφτομαι, μαλακίες είπα χθες. Δεν είναι το «την» που κάνει τη διαφορά, αλλά ο ενεστώτας χρόνος. Άλλο «την κούρδισε την κιθάρα» κι άλλο «την κουρδίζει την κιθάρα». Βέβαια, αν βγάλεις και το «την», τότε μιλάμε για γκέισα ολκής: «κουρδίζει την κιθάρα», σαν να λέμε μόνιμα, δεν κάνει τίποτε άλλο. Τι σου είναι η γλώσσα...
jesus
νομίζω ότι αν πεις ότι κάποιος κουρδίζει την κιθάρα, ο νους πάει κατ' ευθείαν στην κυριολεξία. κ όντως, ο ενεστώτας είναι υποχρεωτικός στο γκεϋλίκι.