Η κυριολεκτική έννοια του ρήματος, είναι «κυλάω άτσαλα σε κατηφόρα». Προέρχεται από την κούτρα, που σημαίνει κεφάλι, και υπονοεί ότι με παίρνει η κατηφόρα, με αποτέλεσμα να γίνομαι σαν μπάλα τραυματίζοντας την κούτρα μου.
Κου(ν)τρουβαλάω ή κου(ν)τρουβαλάμε, είναι η κλασσική (σχεδόν μηχανική) απάντηση ενός Χιώτη, στις ακόλουθες ερωτήσεις:
- Πώς τα πας; / Πώς τα πάτε;
- Τι κάνεις; / Τι κάνετε;
- Πώς τα περνάς; / Πώς τα περνάτε;
Τι νέα; Τι χαμπάρια;
Η απάντηση είναι συνώνυμη, του «την παλέυω / -ουμε». Δηλαδή, δύσκολα τα πράγματα, αλλά τι να κάνεις;
- Κυρ-Μήτσο, τι χαμπάρια;
- E, να εδώ... Κουντρουβαλάω...
- Όλο παράπονο μου είσαι. Μακάρι στην ηλικία σου να είμαστε όλοι έτσι λεβέντες.
- Εσύ Μανολάκη, που «πολεμάς»;
- Τώρα φτιάχνω το μαγαζί του Σπύρου παραδίπλα, οπότε θα σε βλέπω πιο συχνά. Χαιρετίσματα στην Κυρά-Μαρκέλλα.
- Έγινε παιδί μου... Να σ' έχει ο Θεός καλά...
2 comments
iron
όπως λέμε «νταξ, τσουλάει...»
ο μέγας Κάφκας, έγραψε κάποτε το εξής χαριτωμένα ξινό:
«Κάποιος βάδιζε πολύ γρήγορα στον δρόμο της αιωνιότητας. Τον πήγαινε, δηλαδή, κατηφορικά».
Fotis Nitsiopoulos
Ο Κούτρας στο μήδι, δεν έχει θέση μόνο λόγω επιθέτου,αλλά κττγμ κι ως συνώνυμος του πως τα πας, την παλεύω.