Στην αργκό των ελευθεροκαμπινιστάδων, είναι το απόμερο στέκι της αυτοκάθαρσης.
Μερικά αρμυρίκια ή θάμνοι εν είδει παραβάν, μια λακκουβίτσα, ανισόπεδο έδαφος για λήψη της κατάλληλης στάσης και άμμος για την υγιειονομική ταφή των ανοσιουργημάτων, συνθέτουν το γκανιάν της ευωχίας του σκηνίτη.
Ο συνεπής φυσιολάτρης πρέπει να υπολογίζει σοφά τον άνεμο, αλλά και την απόσταση, τόσον από το προσωπικό ενδιαίτημά του όσο και των ΑΛΛΩΝ, ώστε επιλέξει μια σωστή χεσοκαβάντζα και να μην όζει σκατίλας το περιβάλλον.
Επίσης, θα πρέπει να συνεννοείται με τις άλλες σκηνές (πού χέζουμε, πού τρώμε, πού μαζεύουμε τα απορρίμματα, τι παίζει, τι κάνουμε το βράδυ, αν υπάρχει γιατρός κλπ), να θάπτει επιμελώς ΚΑΙ τα κακάκια ΚΑΙ τα πασαλειμμένα χαρτάκια του, ώστε να αποσυντίθενται φυσικά, αλλά και να μην τα παίρνει ο αέρας και γεμίζει ο τόπος, ούτε να μαζεύονται σκατόμυγες, εκεί που ο διπλανός τρώει καρπούζι.
Φευ, οι σημερινοί ελευθεροκαμπινίστες, λόγω της τρέχουσας αποσπασματοποίησης των εννοιών, αδυνατούν να κατανοήσουν το εύρος του «χόμπι» των, εντός του κινήματος της ελεύθερης κατασκήνωσης, που συνεπάγεται ένα ελευθεριακό πλέγμα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων προς τους άλλους.
Έτσι, ενώ το ελεύθερο κάμπινγκ είναι μια συλλογική δράση, όπως και το ισπανικό botellon (βλ. σχετική παράγραφο σε λήμμα γιουσουρούμ), τα μαλακισμένα νεοελληνάκια εμφορούμενα μάλλον από σταρχιδίστικη τζαμπατζοσύνη κι όχι από διάθεση κουλαρίσματος στη φύση, στήνουν τη σκηνή τους όπου λάχει και χέζουν ομοίως, αποφεύγουν ακόμα και την καλημέρα με τους γύρω τους, παραμένοντας περιχαρακωμένα στις σαββατοπαρέες τους, βάζουν τσίτα ηλεκτρονική μουσική μέσα στη σιγαλιά ή ακόμα χειρότερα πατάνε κάτι αγριοφωνάρες με ξεκούρδιστες κιθάρες στερούμενα παντελώς οιασδήποτε μορφής μουσικής (ή άλλης) παιδείας, ανάβουν χαζο-bonfires μέσα σε πευκοδάση, παίζουνε τουμπελέκια και λατέρνατιβ παιχνίδια (ντιαμπολό-πύρινες αλυσίδες κλπ) μες στον κόσμο, στριφογυρνάνε αγκίστρια κι όποιον πάρει ο Χάρος και εσχάτως μου κουβαλήσανε και μικρά σκάφη, με τα οποία διαγράφουν γκαζώνοντας εσωτερικά ημικύκλια (δηλ. από την πλευρά των λουομένων κι όχι εξωτερικά προς τα βαθιά), θερίζοντας κεφάλια και σώματα.
Έτσι, σ’ έναν ελεύθερο χώρο μπορεί κανείς να βρει τόσες χεσοκαβάντζες όσες και οι λουόμενοι και δη με τσαπατσούλικα μισοθαμμένα κόπρανα-κωλόχαρτα-σκουπίδια, στα οποία ενδεχομένως να στήσει τη σκηνή του ή την πετσέτα του απρόσεκτος τις.
Τα τελευταία χρόνια δε, ιδίως στην Χαλκιδική, παρατηρείται το φαινόμενο της καβαντζοπουστιάς υπό την μορφή κατάληψης των «φιλέτων» της παραλίας (π.χ. καβουρότρυπες σε βράχο, τα λιγοστά δέντρα για σκιά κλπ), από πουσουκουτζήδες που στήνουν την σκηνή τους χωρίς να μένουν εκεί, αφού πιάνουν «πόρτα για το χειμώνα» (δηλαδή όταν τους τη δώσει κάνα σαββατοκύριακο να κατέβουν απ’ τη Σαλονίκη), συνεπείς ως προς τις παραδόσεις των πατέρων τους, που έχτιζαν πάνω στο κύμα, αποκλείοντας την πρόσβαση των άλλων.
Τέτοιες πρακτικές βέβαια είναι ιδιαίτερα επισφαλείς, αφού ο παρμένος κατασκηνωτής, που δεν θα’ χει πού να στήσει, θα χρησιμοποιήσει την ήδη στημένη του καβαντζόπουστα (στην καλύτερη) ή (στην χειρότερη) θα την σκίσει και θα κάνει την πάπια…
Πολύς κόσμος δεν έχει, ούτε και γουστάρει να τα χώσει στα χουντοπριμοδοτημένα και πανάκριβα ξενοδοχεία (οι ιδιοκτήτες των οποίων είτε καλούν τους μπάτσους αφού «κόπτονται» για το περιβάλλον που οι ίδιοι γάμησαν προ 30ετίας, είτε «παίρνουν το Νόμο στα χέρια τους» = στέλνουν μπράβους που σπάνε σκηνές), ούτε και στα ιδιωτικά τρισάθλια και επίσης πανάκριβα κάμπινγκ. Μαγκιά του.
Η επιλογή όμως της ελεύθερης κατασκήνωσης υπάγεται αναγκαστικά στην κοινοβιακή κουλτούρα και άρα η έλλειψη συλλογικής αυτο-οργάνωσης και αλληλοσυνεννόησης βάζει και την ταφόπλακά της. Άσε που «όποιος βγαίνει έξω απ’ το μαντρί, τον τρώει ο λύκος», που έλεγε κι ο Αβέρ-off.
Πράγματι, το ελληνικό Κράτος διώκει την ελεύθερη κατασκήνωση, με το άρθρο 10 § 2 Ν. 392/1976, όπως συμπληρώθηκε με άρθρο μόνο Ν. 779/1978, όπως τροποποιήθηκε με άρθρο 4 § 12 Ν. 2160/1993 και 2741/1999 και σε βαρύτερες περιπτώσεις καταστροφής του φυσικού πλούτου (σκουπίδια-μόλυνση κλπ) με Ν. 743/1977, Ν. 998/1979 και Ν. 1650/1986 κλπ, διότι υποτίθεται ότι οι κατασκηνωτές είναι υπεύθυνοι για τις πυρκαγιές στα δάση και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος (αν και από τις εισηγητικές εκθέσεις μαντεύεται η πρόθεση περιορισμού της μετακίνησης των τσιγγάνων).
Δεν μπορώ να διαφωνήσω. Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.
- Λοιπόν, θα στήσουμε εδώ κάτω απ’ τον πεύκο, να’ χουμε και σκιά το πρωί.
- Ρε μαλάκες! Τι ζέχνει έτσι;
- Ωχ! Σαν πολλές μύγες βλέπω…
- Φτου, ρε πούστη! Σε χεσοκαβάντζα πέσαμε, γαμώ την τρέλα μου!
13 comments
iron
μια μεγάλης έκτασης χεσοκαβάντζα / χωματερή είναι επίσης το Αγιοφάραγγο στη νότια Κρήτη... η οποία είναι επίσης γεμάτη από σκηνές εγκατεστημένες μονίμως (το φαινόμενο της καβατζοπουστιάς που περιγράφεις).
μια παρατήρηση: νομίζω ότι όχι μόνον οι έλληνες αλλά και τα ξενάκια κάνουν τα ίδια.
τέλος, εννοείται ότι έβαλα 5Χ2 σε ένα τέτοιο σιχαμερό λήμμα, αλλά το πέμπτο αστεράκι σε κάθε σειρά έγινε μισό, δεν ξέρω γιατί...
HODJAS
Θνξ Ιρον :-)
Φυσικά και τα κωλόπαιδα απο την αλλοδαπή, ό,τι βλέπουν κάνουν...
Έχω δεί στον Κομμό της Ν. Κρήτης που πάω σχεδόν κάθε χρόνο, τίγκα το σαρίδι απο ομάδες Γερμανών κλπ. Αφού δεν τους βουτάνε οι λεβέντες οι ντόπιοι που αγαπούν τον τόπο τους (λέει), να τους αλλάξουνε τον ανανία, βρίσκουνε και κάνουνε...
Στη Ζάκυνθο, ρώτησα έναν Εγκλεζάκο που σώφαρε νοικιασμένο σκάφος δώθε-κείθε κατά βούληση, αν είχε άδεια και μου απήντησε οτι έδωσε 20 γιούρο την ώρα αλλά δεν του ζητήθηκε τέτοιο πράγμα.
Στη Χαλκιδική μας έπρηξαν νυχτιάτικο τα ούμπαλα ελληνικότατοι Έλληνες, με ηλεκτρο-ποπ κι όταν τους ζητήσαμε να το χαμηλώσουν, τράβηξαν και ζόρι! (Σου λέει ελεύθερο είναι-ο,τι γουστάρω κάνω).
Όταν έγινε πέσιμο απο τους μπάτσους σε στυλ απόβαση στη Νορμανδία (δέκα τζίπ για είκοσι σκηνές!) μαζεύανε τα μανιαούρια, ενώ τους Ρώσους που είχανε κυριολεκτικά ΧΤΙΣΕΙ τα τροχόσπιτά τους στο κύμα κι είχανε γιομίσει τον τόπο κουτάκια μπύρα, κανείς δεν τους μίλησε.
Ένας παλιόφιλος Κρης (που δεν βρίσκεται ανάμεσά μας), επέμενε ν’ ανάψει φωτίτσα σε γνωστότατο δάσος-φαινόμενο της Κρήτης και παραλίγο να το λαμπαδιάσει καίτοι λυσσάξαμε να τον αποτρέψουμε (οι μη Κρητικοί!)
Στο δημοτικό κάμπινγκ στα Μάταλα, (το βρωμερότερο και αθλιότερο που έχω ποτέ δεί στη ζωή μου!) όταν ζήτησα το λόγο απο την υπάλληλο που το μανατζάριζε, για την εγκατάλειψη και τη μπίχλα στις τουαλέτες και στα μπάνια, η απάντηση μου ήρθε σφοντύλι: «Είναι κάτι Γαλλάκια, που τις ξεχαρβαλώνουνε»...
Απο την άλλη, κάποιος φίλος ήρθε απο το μακρινό Δουβλίνο, για να σώσει αμισθί την καρέτα-καρέτα στα Επτάνησα, μέλος διεθνούς οργάνωσης καλεσμένος του ελληνικού παραρτήματος και τον αναστενάξανε στην καρπαζιά μπράβοι νυχτερινών μαγαζιών (υπο την κάλυψη ενός βλαχοδήμαρχου) για να βαράνε νταμπα-ντουμπα και να γυρίζει το στρομπόλι εκεί που γεννούσαν τα ζωντανά. Νομίζω βγήκε και στις εφημερίδες.
Πάλι οι ξένοι μας φταίνε; (Σα δε ντρεπόμαστε λέω γώ)...
Όσο για τον μυστηριώδη ποντοφόνο με το πριόνι, που έχει επισημανθεί και απο άλλους, ας έχει την κατάρα μου: Να του καεί το βίντεο (του πούστη)!
iron
αχαχαχαχαχαχαχαχα ρε χότζα!!!!!! ο ποντοφόνος με το πριόνι!!!!!!!!!
για τα άλλα γελάω επίσης γιατί πήρες φόρα! εννοείται ότι έχεις απόλυτο δίκιο! (α, δισκλέιμερ, δεν κατηγορώ ξένους για να αθωώσω έλληνες, απλώς συμπλήρωσα την εικόνα).
είναι και άλλη μια κατηγορία ανυπόφορων που βρωμίζουν τον τόπο, όχι με σκουπίδια ή μουσικές, αλλά με την ίδια τους την παρουσία Δίπλα Σου: είσαι στο κατάστρωμα του πλοίου εσύ με τη γκόμενά σου, πρώτος μήνας, σαλιαρίζετε -το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς, το κατάστρωμα είναι εντελώς τελείως ΑΔΕΙΟ, γιατί είναι αρχές Ιουνίου του 1997 ξερωγω, και έρχεται η Μητέρα με τα Τρία της γαμολόπαιδα και κάθονται, όχι κοντά σας, αλλά ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΑΓΚΟ.
Είσαι πάλι ζευγαρωμένος σε ερημική παραλία (όχι κολπάκι, παραλία) και σκάει το Φουσκωτό με τον Μαλάκα και κάτι παραφερνάλιες γκόμενες που τσιρίζουν έγκαυλες, και κατευθύνεται ΜΠΡΟΣΤΑ σου και αράζουν στα 10 μέτρα στην απόλυτη ευθεία σου και κατεβαίνουν και βγαίνουν στην παραλία και κάθονται ανάμεσα σε σας και το κύμα, δηλ. στα 2 μέτρα.
Είσαι στην Αστυπάλαια με παρέα, σε ημιάδεια παραλία, και σκάει η Οικογένεια, μάνα στρέμπα, μόνο με το σουτιέν, τη μουνότριχα αφάνα, πατέρας εφημερίδα, τρία μούλικα μαξ ετών 5, και ένα σούμο πράμα που κάνει γυμνισμό, κάτι σαν το τέρας-καθυστερημένη αδερφή στο Φάνυ και Αλέξανδρος του Μπέργκμαν, το οποίο σούμο τρώει ροδάκινο που στάζει στα χοντροβυζόμπαλα και στις 3 δίπλες της μισελέν κοιλιάς της.
Μια φορά όμως έβαλα τα μεγάλα μέσα: κάθεται στο 1.5 μέτρο από μας ο εξής συνδυασμός: τρεις πατεράδες εφημερίδα, τρεις μανάδες μπουζουκομούνια και έξι, εφτά, δεγκζέρω πόσα ανήλικα κάτω των 4. Υπήρχε σαφώς χώρος να πάνε πολύ πιο πέρα. Συνεννοούμαι λοιπόν με τον Νίκο για να μην παρεξηγηθούμε εφ' όρου ζωής, και κάνω το εξής: κάθομαι ωσάν την ετοιμόγεννη (ο νοών νοείτω) φάτσα κάρτα στους πατεράδες (στο 1.5 μέτρο, επαναλαμβάνω), βάζω Νίκο να με χαϊδολογά, πατεράδες κατεβάζουν εφημερίδες, μανάδες αλλάζουν μούρη, οικογένειες εντός 10λέπτου έχουν πάει στην άλλη άκρη της παραλίας.
Ε μα...
HODJAS
Έτσι! Με την αρμύρα...
Εμείς μικροί στα λεωφορεία ψευτοβήχαμε σαν τον Πασπάτη και κάναμε αόριστες νύξεις για «λοιμώδη ή ανίατη ασθένεια», προκειμένου ν' ανοίξει χώρος να σταθούμε ή να κάτσουμε ;-)
aias.ath
Δυστυχῶς τὸ προσφιλὲς σπὸρ τοῦ νεοέλληνος εἶναι ἡ ἀλληλοενόχλησι.
Ὅταν ὁ τόπος κορεσθῆ ἀπὸ σκῶρ καὶ -όχαρτο, λέγεται πλέον ναρκοπέδιο.
Khan
Πολύ σκωράρουν οι Νεοέλληνες!
xalikoutis
Μά΄στα... το πιο ωραίο είναι πάντως το βλέμμα που ανταλάσσουν αυτοί οι ωραίοι άγνωστοι που συναντιούνται καθ΄οδόν προς τον τόπο του χεσίματος και αλληλοτσεκάρονται, μήπως υπάρχουν κάπου χεσοκαβάτζες που τις ξέρει αυτός-ή, μπας και θα φαίνομαι εκεί που πάω, υπάρχει ακόμα περίπτωση να γαμηθούμε μετά από αυτή την άκαιρη συνάντηση, και μύρια άλλα περνάνε απ΄το νου.
Σκατά σε όσους (ταξιδιογράφους του «ανεξερεύνητου», δημοτικούς άρχοντες, σκατο-μαλάκες τουρίστες) που κατάντησαν τον Κεδρέ (το Κεδρόδασος στα ντόπια) όπως τον κατάντησαν... που να τους βγει κεδρόμηλο στον εγκέφαλο...
allivegp
A χα! Η «γνωστή και θλιβερότατη αιτία» στο A board de l' Aspasia του N. Καβαδία!
Galadriel
Τι ωραίο. Α Χότζα, α... Ιρό το σχόλιό σου με τρομάζει. Είσαι θεά και διαβόλισσα, πόσο ρισπέκτ που λέει και ο γιος μου αχαχαχαχ
deinosavros
@ Ιρον : Εμείς πάλι το 95-96 στο Νερό του Κάτω Κουφονησίου που είχαμε κατασκηνώσει, αντιμετωπίζαμε στίφη Ούννων από τις 11 περίπου ως τις 5 το απόγευμα, που ερχόσαντε με καραβάκια από το Πάνω Κουφονήσι, χώρια οι διάφοροι φλώροι φουσκωτάδες που το νομίζανε Νορμανδία. Είμασταν λοιπόν όλη μέρα κάτω από την τέντα μας καθότι ο ήλιος ανελέητος, και κάπως ανακαλύψαμε ότι αν, την ώρα που πλησίαζε να αράξει το φουσκωτό, μπροστά μας βεβαίως - βεβαίως, σε μιά παραλία κοντά χιλιόμετρο, εγώ με τον Θανάση αφήναμε την υπόλοιπη παρέα να σαπίζει κάτω από την τέντα και πηγαίναμε στην άκρη του νερού ξεβράκωτοι όπως ήμασταν εννοείται και αρχίζαμε να ξύνουμε αυτά που κατάλαβες στραμένοι προς το φουσκωτό που πλησίαζε, αμέσως άλλαζε πορεία, μαγικώ τω τρόπω θα έλεγες, και εξαφανιζόταν. Αυτό έγινε 2-3 φορές, οπότε δεν μιλάμε για σύμπτωση...Μάλλον οι δύο μαντράχαλοι δεν παρουσιάζαμε και το ελκυστικότερο θέαμα...
Η πλάκα είναι ότι το 98, στη Ρήνεια, εξηγούσα στην δικιά μου το τί είχε παιχτεί στο Κουφονήσι, με αναπαράσταση εννοείται, και εκείνη την ώρα έτυχε να φτάνει ένα τέτοιο φουσκωτό με φλώρους, το οποίο βεβαίως άλλαξε πορεία και εξαφανίστηκε πανικόβλητο σε ντε-τε, βλέποντάς με να κάνω αυτό που κάναμε και τότε...χεχεχε.
iron
αχαχαχαχχχ είδες;;; πιάνει το κόλπο!
τώρα θυμήθηκα και το άλλο, ουρά τα αυτοκίνητα στο λιμάνι της πάτμου, περιμένουμε το πλοίο, και κάθεται μια παρέα αντρών ακριβώς μπροστά στη μούρη μας, με τις ώρες, έξω από τα παράθυρά μας, ψιλοκάθονται τον κώλο τους στο αυτοκίνητο, τελείως ψωλαρία τα άτομα, έχω εκνευριστεί, ο νίκος επίσης, λέω ας μην πέσει καυγάς, δεν υπήρχε και επιχείρημα εξ' άλλου, άρα ας το διασκεδάσουμε... και κάνω ότι του παίρνω πίπα, έχω ρίξει τα μαλλιά κάτω, δεν φαίντεται αν το κάνω ή όχι, κουνάω και θεαματικά το κεφάλι, αρχίζει και το αυτοκίνητο να κουνιέται και οι τύποι την κάνανε στο πιτς φιτίλι...
deinosavros
Εξαιρετικό :-D αλλά και δυνάμει επικίνδυνο τώρα στην εποχή του συσωλήνα....
iron
σωστό κι αυτό, αχαχαχα!!!!!