ζάλη των τάξεων

Είναι όμως, όντως, κάτι παραπάνω από ένα ευφυολόγημα του Πανούση; Δλδ, χρησιμοποιήθηκε ποτέ με κάποια συγκεκριμένη σημασία ή είναι απλώς ένα λογοπαίγνιο όπως, ας πούμε, τα ζωντανός ζύθος, κατόπιν αορτής, ποιητική αηδία κλπ τα οποία επίσης έχουν μια πλάκα αλλά δεν σημαίνουν ντε και καλά και κάτι;

Πιάνω το σημείο σου...
Ότι το ζάλη των τάξεων σημαίνει κάτι συγκεκριμένο και διαφορετικό και ειρωνικό από το πάλη των τάξεων φαίνεται στον ορισμό, όπως και το ποιητική αηδία σημαίνει κάτι συγκεκριμένο και διαφορετικό και ειρωνικό από το ποιητική αδεία. Από την άλλη, το κατόπιν αορτής είναι περισσότερο χαβαλετζίδικο σαν το υγρόν αγόρασε, αλλά ο Αίας του έδωσε μια συγκεκριμένη σημασία (Α. Παπανδρέου προ και κατόπιν αορτής). Το θέμα παραμένει αν το ζάλη των τάξεων χρησιμοποιείται από γλωσσική κοινότητα, ή αν είναι «λόγια» επινόηση χωρίς απήχηση. Έκανα γούγλισμα και οι 3 πρώτες σελίδες αναφέρονταν στο έργο του Πανούση, κάποιες πιο πέρα είχαν το ζάλη και τάξεων όχι ως πάγια φράση αλλά αλλού κι αλλού. Βαρέθηκα και δεν έψαξα παραπάνω. Εκεί κάνω την αυτοκριτική μου ως νεροκουβαλητής στον μύλο της αντίδρασης ;)

οπότε αν καταλαβαίνω καλά συμφωνείς με τον σκύλο ότι χρησιμοποιείται απλά αντί της πάλης των τάξεων όταν κάποιος ειρωνεύεται την ιδεολογία, την πρακτική ή ό,τι. κ δεν έχει συγκεκριμένο νόημα, παρά την απόδοση αυτής της ειρωνείας.

πάνω κάτω το παραδέχεσαι άλλωστε κ στον ορισμό που έχει τρεις υποθετικές λέξεις σε ισάριθμες προτάσεις. να το αλλάξουμε;

Τι ακριβώς να αλλάξει;

Είναι λογοπαίγνιο, όντως, και έχει παρασιτική υπόσταση στο πάλη των τάξεων. Αλλά δεν είναι κάποιο λογοπαίγνιο όπως το υγρόν αγόραζε, που δεν σημαίνει κάτι άλλο, η ζάλη των τάξεων αποδίδει μια συγκεκριμένη ειρωνεία προς τους μαρξίζοντες, λ.χ. ότι είναι μαστουρωμένοι, ή ζαλιστικοί με την τζάργκον τους. Εν κατακαυλείδι, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει πρόβλημα με το λήμμα, αλλά δεν το αποδίδω όπως ο Πονηρός Κύων στο ότι δεν έχει συγκεκριμένη σημασία, αλλά στο ότι δεν είναι σίγουρη η διάδοσή του στην γλωσσική κοινότητα, πέρα από την εφεύρεσή του απ' τον Πανούση. αατα.

Αν εννοείς να αλλάξεις τα υποθετικά, άλλαξέ τα, Διδάσκαλε.

Η φράση κττμγ έχει αξία, επειδή μπορεί να ερμηνευθεί ως παραπομπή στην μοντέρνα θεωρία ότι δεν υπάρχουν πλέον κοινωνικές τάξεις, (συνεπώς ούτε πάλη των τάξεων), έχει τάχα επέλθει σύγχυση των τάξεων, (οι τάξεις είναι ζαλισμένες), δεν υπάρχουν προλετάριοι, οι νεοέλληνες (αλλά και όχι μόνο), γίναμε όλοι τάχα πλούσιοι και καλοζωϊσμένοι, (βλ. ηρωϊκά έτη Χρηματιστηρίου και την κατραπακιά που ακολούθησε), πούστηδες και παλληκάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια, μπερδεύτηκε η μπούτσα με τη βούρτσα και τέτοια. Διαφωνώ με τη θεωρία αυτή, αλλά δεν έχω και το οπλοστάσιο να το προχωρήσω παραπέρα, (το θεωρητικό εννοώ).

Δηλαδή και καλά δεν υπάρχει πλέον πάλη των τάξεων, υπάρχει μόνο ζάλη των τάξεων, (βλ, και λήμμα «υπάρχει και η οικοδομή», για αυτούς που γκρινιάζουν για την δουλειά χωρίς όμως να συνειδητοποιούνται ταξικά, εκπρόθεσμος σεβασμός σε Χαλικού και λοιπούς σχολιογράφους). Δεν βάζω λινκς, ποτέ δεν μου κάθονται γαμώτο.

Ο δαιμόνιος Πανούσης πιστεύω ότι δεν κάνει ποτέ απλά λογοπαίγνια.

Τα πακιστάνια όμως και λοιπά μεταναστόνια θα μας βάλουν τα γυαλιά, (αν δεν μας κόψουν πρώτα τους καρίτζαφλους). Δηλαδή θα μας βοηθήσουν να θυμηθούμε (ή να καταλάβουμε) τα βασικά.

Κάτι τέτοια φλας έτρωγε και ο Πουλατζάς και πέταξε από το μπαλκόνι μαζί μ΄ένα μπαλόνι.

Για τη γλωσσική κοινότητα, χου νόους, μετά την μνημειώδη ανάλυσή μου, η οποία θα μείνει στην ιστορία, μπορεί και να καθιερωθεί η φράση. Έχω πολλή δουλειά και βαριέμαι να την κάνω ρε πστμου, για αυτό κάθομαι και γράφω παπάδες.

αν αλλάξω τα υποθετικά, κχαν, αλλάζει ο ορισμός κ από υποθέσεις για το τι ενδεγκομένως να σημαίνει εάν χρησιμοποιείται ή από εικασία για το τι θα μπορέσει να σημαίνει εάν αρχίσει να χρησιμοποιείται γίνεται καταγραφή σημασίας της φράσης. δεν διαφωνώ ότι είναι δόκιμες ως εικασίες, αλλά εφ' όσον ούτε κ εσύ που έγραψες τον ορισμό γνωρίζεις τη σημασία της, δεν είναι «αντιδεοντολογικό» να αφαιρέσουμε τις υποθέσεις;

τώρα με τις αναλύσεις, καμία αντίρρηση, ας κάνουμε τη συζήτηση κ να κάνω ρελάνς στη σάλτα του πουλαντζά με ένα ζαχόπουλο κ κρατάω αλτουσέρ συζυγοκτονία + αυτοκτονία για ρεστάρισμα στον επόμενο:Ρ

Γράφεται με νι ο σαλταδόρος φιλόσοφος, σωστός ο Τζίζας.

Αλτούσερ: Στήριξε όλη την φιλοσοφία του στην έννοια της εγκλήσεως, αλλά όταν σκότωσε την γυναίκα του, δεν περίμενε την αστυνομία να τον εγκαλέσει, τους πήρε τηλέφωνο αυτός, κι έχασε την ευκαιρία να αποδείξει με την ζωή του την φιλοσοφία του. Στην δίκη ο δικηγόρος του νομίζω έπαιξε το χαρτί της τρέλας, τι θα έλεγε ο Φουκώ γι' αυτό;

Συστήνω θερμώς, παρεμπίπταμπλυ, το βιβλίο Η κομμουνιστική υπόθεση του Μπαντιού που μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά, αν και φοβάμαι ότι είναι υπερβολικά μεταμοντερνιάρικο για τον Ιησού, και υπερβολικά αριστερό για τον τζόνι ;)

έχει καταντήσει η ζάλη των όρχεων ρε guys!

O Πουλάνζ με τα βιβλία του αγκαλιά δε βούτηξε;

Ναι ζαν, με τα βιβλιαράκια του και βουρ, για αυτό μου είχε κάνει τόσο εντύπωση και προσπάθησα να τον διαβάσω, τι διάολο φλασ έφαγε.

Κι ο Deleuze αυτοκτόνησε στα 70 του. Πραγματικά ένας κι ένας αυτή η γενιά...

Πάντως το έγινε Πουλαντζάς βγάζει πιο πολύ νόημα από το έγινε πουλόπουλος ή το έγινε καπλάνης, αλλά τέσπα δεν μπορούμε να επιβάλουμε τις φιλοσοφικές μας προτιμήσεις στο σλανγκεπώνυμον πλήρωμα.

Υπάρχει και η έκφραση τρέχω σαν τον Βέγγο.