γκαγκαμπούμπιμπης

Ουγκαγκα-μπούμ-μπούμ-χι, γκαπα-γκούμ μπιρι-λί γκαγκά, αού γκι-γκι, αού γκι-γκι, μπακα-λάγκα ου-γκα-γκάν

έμπαινε χάρρυ.

Σωστή η παρατήρηση του selpa, διότι ενδεχομένως όλα ή έστω κάποια δίστιχα στο τραγουδάκι να είναι όπως λέει!! Απλώς έχω ακούσει πολλάκις από άλλους να βρίζουν με την λέξη « ρε γκαγκαμπούμπιμπη!», αλλά προφανώς το ορθόν θα ήτο να πούν «ρε ουγκαγκαμπούμπουμχη!».
Αιφχαροιστό δειά τειν δοιώρθοσυν!!

Γιά να βραστοχοτζαγκατζμανίσω λιγάκι, επειδή δέν τον έχω ακούσει και τον όρο ποτέ λάιβ: Δηλαδή κατά το λήμμα, τον απλά μαλακάκο μπορείς να τον πείς συνοπτικά μπούμπη;... Τσκ-τσκ-τσκ...

Ευτυχώς που λείπουν ταξίδια στις θάλασσες μερικοί-μερικοί και δέν μας ακούνε...

Ο Χάρρυ Κλύνν γαμάει.

Αξίζει πάντως να πούμε οτι το ουγκαγκαμπούμπιγκης, κατα το ορίτζιναλ πνεύμα του τραγουδιού, είναι ψευτολογοκριτικό, όπως δηλαδή και οι χαρακτήρες %$@#@#$ στο γραπτό λόγο.

Κάτσε να βρούμε και το κομμάτι πλάκα-πλάκα...

Χμ. Δέν ξέρω αν πολυστέκει αυτό που λέω τελικά.

Στο τραγούδι έχει περισσότερο την έννοια του «άλλ' αντ' άλλων».

(Ξέρω, το κούρασα.)

Θα αρχίσω να σου σβήνω σχόλια τελείωνε. (αααααααχαχαχα)

Επί του λήμματος μου θύμισε λίγο όλα αυτά τα αυτονομημένα από ηχητικά που του καθενός το αυτί τα πιάνει διαφορετικά. Προσφάτως μου είπαν ένα μάλλον πανάρχαιο ανέκδοτο που αρχικά δεν το πιασα λόγω αυτής της διαφοροποίησης του τι είχα ακούσει από την αρχή:

Στον τελικό αγώνα μπάσκετ, τότε στα τέλη 80ς, ο Καμπούρης είναι έτοιμος να ρίξει τις κρίσιμες βολές. Γυρνάει στον Γιαννάκη και του λέει -Ρε συ δεν σου μυρίζει κάτι σαν τυρινίνη;
-Τι τυρινίνη ρε, ρίξε τώρα τις βολές...
-Μα μου μυρίζει κάτι σαν τυρινίνη...
-Άσε την τυρινίνη τώρα και ρίξε τις βολές...
-Καλά θα ρίξω αλλά πάντως μυρίζει τυρινίνη.
Ρίχνει, εύστοχος, το γήπεδο τρελαίνεται, η Ελλάδα τρελαίνεται και στα μεγάφωνα πεανίζει το Final Countdown των Europe: Τυρινίνηηηη τυρινί νη νη, τυρινίνηηηη ιτς δε φάιναλ κάουντάουν.

Α χα χα. Όταν το άκουσα γαμήθηκα στο γέλιο γιατί με ξάφνιασε α) το ότι δεν το ήξερα, β) το ότι δεν μου πήγε το μυαλό από την αρχή εφόσον εγώ είχα ακούσει το πρωτότυπο ως «τιριρίτι τιριρί τι τι», άντε με το ζόρι «τιριτίτι τιρι τί τι».

Αατα.

Μές, σε πιάνω τραγικά αδιάβαστη!... :-Ρ

Ίιιιιι!!!

Πανάρχαιε Νορβηγέ ηγεμόνα vikar, μαμάτη η χαρυκλυνοφωτό!!!! Πρωσκοινό τω φοτωγραφυκώ-καλοιταιχνεικώ ταλαίντω σου!!

Αλλά τι σκατά είναι ετυμολογικά το ρήμα «βραστοχοτζαγκατζμανίσω»;;;; Vikar, μένω μάλαξ!!!

[γκχ-γκχ-γκχ...]

Κατόπιν επισταμένης ερεύνης, και μαθών την ετυμολογικήν επεξήγησιν της ως άνω λέξεως, οφείλω να ομολογήσω, ω-vikar, οτι ξαναματαμένω μάλαξ, πάλι!!!!! Θεωρώ, δε, οτι το πάνθεον τον σλαγκοηρώων, απέκτησεν εναν, ακόμη, ένδοξον ήρωαν, τον vikar ή λατινιστί Wikarius!!!!! (βλ και **http://en.wikipedia.org/wiki/Vikar**)

(Για ήρωα δέν ξέρω, αλλα φιρί-φιρί το πάς εσύ να με κάνεις πάλι καρπαζοεισπράκτορα απο Βράστα, Χότζα, Γκάτζμαν και λοιπούς προμάχους του λογοπαιχνιδίζειν δίχως αύριο... :-Ρ )

Το λογοπαιχνιδίζειν εστί φιλοσοφείν!! Αλλά, φευ!, όταν επιστρέψει ο άρχων της σλανγκ επί της γής, άρα γε, θέλει ευρείν πίστην είς στην σλανγκ;; Διότι όλοι, μεν, απίστησαν, συνόλω εξηχρειώθησαν, ουδείς, δε, δεν τηρεί την σλανγκ, παρ' εκτός του ιστοτόπου τούτου!! Μάλιστα, δε, ορισμένοι αχρείοι της καθεστηκυίας γλωσσοτάξεως, γλωσσολόγοι-κατεστημένο, «παλιοτοιούτοι» (ετυμ. «αποτέτοιοι»), μπαμπινιωτίζοντες φανατισμένοι διάπρύσιοι οπαδοί του γλωσσικού καρατζαφυρερισμού, κεκολλημένοι τη αρχαϊζουσα γλώττα (ιδίως οπαδοί της Γραμμικής Β), προσεκολλήθησαν εις ετέρους τινάς αποτέτοιους, αρνούμενοι την δυναμικήν εξελικτικήν λεξιπλαστικήν ισχύν της σλάγκεως, γαμούντες τε και εκγαμίζοντες την σλανγκ!! Της μάνας τους το μπουγαδοκόφινο!!!!!

Στίχοι: Χάρυ Κλυνν & Γιάννης Κακουλίδης
Μουσική: Γιώργος Κριμιζάκης
Πρώτη εκτέλεση: Χάρυ Κλυνν

Σαν ήμουνα κι εγώ μικρό παιδί
ρωτούσα για να μάθω καθετί.
Ρωτούσα κάθε μέρα τον μπαμπά και τη μαμά
να μάθω πώς γεννιούνται τα παιδιά.
Κοιτούσε ο μπαμπάς μου τη μαμάκα μου κλεφτά
και μου 'λεγαν κι οι δυο τα λόγια αυτά:

Ουγκάγκα μπουμ μπουμ χι γκάπα γκουμ μπιρλί γκαγκά
αούγκιγκι αούγκιγκι μπάγκαλα γκάουγκα γκα. (2x)

Μου λέγαν οι δασκάλοι στο σχολειό
πως για να μάθω πρέπει να ρωτώ.
ρωτώντας παίρνει βόλτες το μυαλό σου το αργό
και ρώταγα συνέχεια κι εγώ.
Τι, πώς και πού και ποιος και πότε κι όταν και γιατί
και μου 'λεγαν τραβώντας μου το αυτί

Ουγκαγκα μπουμ μπουμ χι γκαπα γκουμ μπιρλι γκαγκα
αουγκιγκι αουγκιγκι μπαγκαλα γκαουγκα γκα (2x)

Ρωτούσα στη δουλειά το διευθυντή
γιατί δεν ανεβαίνουν οι μισθοί.
Γιατί θα πρέπει να ψωνίζω εγώ στη λαϊκή
και να 'χω γίνει εικόνα μαγική.
Γιατί να τη βολεύω συνεχώς με δανεικά
κι εκείνος μου απαντούσε φιλικά:

Ουγκάγκα μπουμ μπουμ χι γκάπα γκουμ μπιρλί γκαγκά
αούγκιγκι αούγκιγκι μπάγκαλα γκάουγκα γκα. (2x)

Ο γιόκας μου ρωτάει συνεχώς
μπαμπάκα μου τι πάει να πει φτωχός.
Τι πάει να πει κονόμα τι θα πει «θα φας καλά»
παιδί είναι και ρωτάει για πολλά.
Του φτιάχνω χαρακτήρα, του μιλάω σοβαρά
και πάντα του απαντάω καθαρά:

Ουγκαγκα μπουμ μπουμ χι γκαπα γκουμ μπιρλι γκαγκα
αουγκιγκι αουγκιγκι μπαγκαλα γκαουγκα γκα (5x)

Για την ψευτολογοκρισία που συζητούσα (μόνος μου) επάνω, δείτε και το μπίπ του Χάν.