γαμιέται ο Δίας

ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΛΟΓΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΗΜΜΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΠΟΛΥ...
ΕΥΓΕ!
...kai gamw tous orismous...

''Γαμιέται ο Δίας.....και το μουνί της Ευανθίας'', Jonas μου!.....
Κάθε μέρα το λέω, έχεις πιάσει την ευαίσθητη χορδή μου! Πάρε και ένα ποντάκι.....

IXAXAXAXAXAXAXA....IIIIIXXXXXXXXXAAAAAA..........MOUNOPANA OLA EDW MESA GAMW TO DIA K TIN HRA THN POUTANA POU XEI KWLO SAN KAMPANA K MOUNI SAN KARAVANA....IIIIIIIXXXXXXXXAAAA..........

Ο λόγος που η κατάσταση είναι απελπιστική είναι γιατί έχει γαμηθεί ακόμα και ο Δίας, ο οποίος ήταν γνωστός γαμίκουλας (τι έπαθε ο καμπόης από πάνω;!!).

punke +1

Ευφάνταστο αυτό που λες, η μαύρη αλήθεια όμως είναι οτι το «γαμιέται ο Δίας» τίθεται για λόγους και καλά ευπρέπειας αντί του βαρέος «γαμιέται ο (χριστιανικός) Θεός». Ο οποίος, απ' όσο έχει υποπέσει στην αντίληψή μου, δεν έχει μαζικά υβριστεί (μαζί με το αγιοπερίστερο) εν όψει αντίξοων συνθηκών. Αντίθετα με την Χόλυ Μάδερ οφ Γκοντ και τον Γιόκα της, as we all know.

Η (επιλεκτική) αυτοσυγκράτηση μπορει να ερμηνευτεί με τρεις-τέσσερις τρόπους -φυσικά μη αλληλοαποκλειόμενους

α) ο Θεός είναι Πνεύμα (βλ. Παύλος Προς Κορινθίους και ρέστα) και επομένως δεν έχει και πολύ φάση να τα χώνεις σε κάτι άϋλο και ασώματο, μη απτό. Ειναι σκιαμαχία να τα χώνεις άμεσα στο Θεό, δονκιχωτισμός ένα πράμα.

β) Το να τα χώνουμε σε Παναγία-Χριστό δεικνύει ουσιαστικά την οικειότητα που νιώθουμε με τα πρόσωπα αυτά, άρα αποτελεί ένα είδος έμμεσου κομπλιμέντου. Είναι η πιο «βολική» ερμηνεία.

γ) πρόκειται για αταβιστικό δεισιδαιμονικό κατάλοιπο. Παναγία και Ιησούς έχουν ιστορικά επιδείξει αξιοσημείωτα αποθέματα ελέους / ευσπλαχνίας ενώ ο Θεός -ο εβραϊκός ΓουΧουΒουΧου, για να λέμε τα πράγματα με το (τετραγράμματο) όνομά τους- ενίοτε τα παίρνει άσχημα και σου ρίχνει στ' αυτιά.

δ) κλασικός ελληνούλικος συντηρητισμός / μικροαστισμός: δεν θίγω τα ιερά και τα όσια της παράδοσης, δεν τα βάζω με την απόλυτη εξουσία αλλά τα τσιράκια της.

Πάντως με ένα απλό ψάξιμο στο ιντερνετ εικάζεται μια ομοφυλοφυλική «σχέση» μεταξύ Γανυμήδη και Δία... Μήπως το γαμιέται ο Δίας είναι μια «παραφθορά» αυτής της σχέσης, μιά ηχώ των αρχαίων υμών ηθών, ένα μιμίδιο / γαμίδιο που περιπλανάται στον χωροχρόνο;

Ναι, αλλά άλλο «γαμώ το Δία» και άλλο «γαμιέται ο Δίας». Το πρώτο εννοεί ότι τόσο πολύ τα έχω πάρει που γαμώ και το Δια άμα λάχει να 'ουμ, άλλα το άλλο εννοεί αυτό που είπα (δηλ. μια κατάσταση είναι τόσο απελπιστική που έχει γαμηθεί ακόμα και ο Δίας, ο οποίος ήταν γνωστός γαμίκουλας). Αν τώρα δεχτούμε τελικά ότι κάποιες φορές μπορεί και να τον άρπαζε λιγουλάκι, τότε θα εννοούμε ότι μια κατάσταση είναι τόσο απελπιστική που έχει γαμηθεί ακόμα και ο Δίας, ο οποίος ήταν ο master των θεών και αντίστοιχα μπορούν να χρησιμοποιηθούν κι άλλες θεότητες (Αλάχ, Βούδας, Σάι Μπάμπα κ.α.).

Με το προηγούμενο ήθελα απλά να πω ότι δεν συνηθίζεται το «γαμιέται ο χριστος/παναγία/θεός» με την έννοια του «γαμιέται ο Δίας».

Νόμιζα ότι ο Γανυμήδης τον έπαιρνε - αλλαξοκωλιές στον Όλυμπο...

Σε κάτι ντοκυμαντέρ που έχω ακούσει ότι υπάρχουν Μes, συνήθως όταν κάποιος τον παίρνει συνήθως τον δίνει κιόλας...

Πλάκα κάνεις!!!

Τι διαφορά εχει ο Θεός Δίας με την ομάδα Δίας;

Το ταγκ «παχύ έντερο» στο συγκεκριμένο πώς του κάθησε του τύπου...

Σχετικό ΠΑΟΚτσήδικο ανέκδοτο:

Παίζουν τάβλι ένα μπαόκι κι ένας σκώληξ. Κάποια στιγμή, φέρνει μια κωλοζαριά το μπαόκι, που χάνει το παιχνίδι διπλό.

-(Φωνάζει το μπαόκι): Γαμώ τους έντεκα θεούς του Ολύμπου!
-(Αρειανός: Ποιούς έντεκα ρε μαλάκα; Δώδεκα είχε!
-(Μπαόκι): Ποιούς δώδεκα;
-(Αρειανός): 1) Δίας, 2) Ποσειδώνας, 3) Ήρα, 4) Δήμητρα, 5) Εστία, 6) Αφροδίτη, 7) Απόλλων, 8) Ήφαιστος, 9) Άρτεμη, 10) Αθηνά, 11) Ερμής και 12) ο Άρης!
-(Μπαόκι): Ποιός τον γαμεί τον Άρη...

Ρεσπέκ, μέχρι το βράδυ θα το έχω πει σε καμιά 20αρια.

ααααααχαχαχααχαχ!

Αγαπητοί σύσλαγκοι, μεταφέρω μιά παράκληση/απειλή εκ της μαντάμ Niemands Rose*:

Παρακαλώ τους αδμινς του slang.gr να επιληφθούν άμεσα του θέματος και να προσθέσουν την μία και μοναδική ορθή ερμηνεία της έκφρασης να μη γίνει της Ήρας στο σλάνγκ:

«Τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής μου διαβάζω παραμύθια. Πολύ παραμύθι, σου λέω. 'Εμαθα απέξω όλο τον Άντερσεν, τον Αίσωπο και τους αδελφούς Γκριμ, έχω γίνει αδέρφι με τον Χάνσελ και τη Γκρέτελ τόσα χρόνια να μπαίνουμε και να χανόμαστε στο δάσος, έχω ράψει στην ακροποταμιά την κοιλιά του λύκου μαζί με τη συνάδελφο μητέρα-κατσίκα αμέτρητες φορές, μέχρι που επιτέλους ήρθε η ώρα να περάσουμε στην ελληνική μυθολογία.

Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη όταν ανακάλυψα πως συνεχίζουν να εκδίδονται κάτι αρχαία εικονογραφημένα που μας τα διάβαζαν όταν εμείς ήμαστε ακόμα αναλφάβητα, (σαν τους τουιττεράδες ένα πράμα -καλά, άμα ξαναδώ εγώ RT μετά από αυτό, γράψε μου) ώστε το ίδιο βράδυ που αγοράσαμε έναν τόμο για τους θεούς του Ολύμπου (Τιτανομαχίες, κερατώματα, σκοτωμοί, ποιο Game of Thrones μου λέτε) άρχισα να τον διαβάζω στα μικρά με περίσσιο ενθουσιασμό, τόσο, που απόρησαν κι αυτά τι μου συμβαίνει.

Ώσπου ο ενθουσιασμός μου κορυφώθηκε όταν συνέλαβα το βαθύ νόημα της έκφρασης »γαμιέται ο Δίας!« Πράγματι, όποτε ξενοπήδαγε ο αρχηγός του 12θεου (την Ιώ, τη Λητώ, τη Σεμέλη κ.α. πολλές), γινόταν της μουρλοκακομοίρας μόλις τα μάθαινε η άλλη. Το ανώνυμο τυπάκι που επινόησε την φράση και την κατέθεσε στη μεγάλη λαϊκή τράπεζα της αργκό νομίζω αξίζει μια θέση στην καρδιά μας. Εγώ πάντως, άμα ξανακάνει ο ΣΚΑΪ ψηφοφορίες για τις μεγάλες συγχρονες προσωπικότητες, θα τονε προτείνω.»

• αφρός

Να της πείς της κυρα-Νίμαντς Ρόζε να έρθει η ίδια να μας τα πεί μια μέρα που θά 'χει ρεπό απ' τα δικά της στέκια, και να μή βάζει τον κάθε κακόμοιρο πάλιουρα του σάιτ να μας μεταφέρει τις επιθυμίες της σχολιαστά, ορίστε μας...

θα της πω, κι άμα θέλει...