πορτοκαλίζω

χεχε, στος!

To χε δίπλα στο στος δημιουργεί άλλους συνειρμούς :Ρ

Το λίνκι για το Σαραντάκο δε λειτουργεί. Ως παράγωγο του λήμματος να προτείνω και το «πορτοκαλιστί» που έχει να κάνει με τη γενικότερη τεχνοτροπία.

@ Βράστα συνειρμούς προκαλούν πολλά μόρια πίσω από το «στος» όπως πα, μα, λο, άχα και φυσικά το δικό σου το «βρα».

Ηχει ωραία αλλά λέγεται;

Είναι ο λεγόμενος δυναμικός σλαγκισμός. Το λήμμα δε λέγεται αλλά το επαναλαμβάνουμε και το καλλιεργούμε μέχρι να καθιερωθεί. πορτοκαλίζω, πορτοκαλίζω, πορτοκαλίζω, πορτοκαλίζω, ....

Πέρκυ, αν διαβάζει ο Σαράντ παρακαλώ να μας πει εάν πρόκειται για λεξιπλασία της στιγμής ή εάν χρησιμοποιείται ως επαγγελματικός νεολογισμός από γλωσσολόγους κιέτς!

ωμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ

Λίνκι σιάχτηκε.

Χάρε, χάρε!

!!!
Πολλοί οπαδοί των λιακούρειων θεωρειών δέχονται πως το όνομα του Λονδρέζικου ποταμού Τάμεση, απορρέει από το όνομα του ποταμού της Ηπείρου, Θύαμι.

Λεξιπλασία της στιγμής δεν είναι το «πορτοκαλίζω» και ο «πορτοκαλισμός», ούτε όμως είναι και καθιερωμένο· κάτι ανάμεσα. Η παρομοίωση των ελληναράδων ετυμολόγων με τον Γκας Πορτοκάλος είναι αρκετά διαδεδομένη και όχι μόνο στο ιστολόγιό μου αλλά και σε άρθρα εφημερίδων κτλ. Εμείς είχαμε σκεφτεί έναν καιρό να καθιερώσουμε βραβεία Γκας Πορτοκάλος για τις πιο τραβηγμένες ελληνετυμολογήσεις.

Παρέμπ, στο ιστολόγιο έχουμε καθιερώσει κι άλλες λέξεις, όπως «μπεντροβάτος», «λεκανός» = καληνύχτα κτλ. Ούτε ατομικές λεξιπλασίες είναι, ούτε έχουν καθιερωθεί ευρύτερα.

Ευρύτερα, μόνο το λερναίο.

Ευχαριστώ για την παρέμβαση φίλε Νίκο :-)

Το «λερναίο» είναι εκπληκτικό λήμμα! Μακάρι να το ήξερα όταν έγραφα τον αστικό μύθο.

Κλασική τακτική των πορτοκαλιζόντων είναι ό,τι αποτελεί ινδοευρωπαϊκή ρίζα να το θεωρούν ελληνική. Λ.χ. το night από το νύχτα κ.ο.κ. Θα πρότεινα να βάλουμε στα σχόλια αυτού του λήμματος τους πιο θεαματικούς πορτοκαλισμούς που έχουμε ακούσει, όπως κάναμε με τον αστικό μύθο.

Προσώπικαλλυ το μόνο που μου έρχεται είναι το τσιμπουκλού που προέρχεται από το κλεός τοῦ συμποσίου με τσιτακισμό.

Σωστός! Κάνω την αρχή: το sex εκ του ἕξις κατά του «Δαυλό»

Ιαπωνία = η άπω Ιωνία
Ιεροσόλυμα = οι ιεροί Σόλυμοι (;) (πλεύρης)

Μουσαφίρης = τα μισά φθείρεις (δηλ. ζημιώνεις τον αμφιτρύωνά σου)

Ασιχτίρ = Σε οικτίρω

Γεσθημανή = Γαίας θημωνιά

Αγουλινίτσα = Άγος + λιγνήτης + ισσα = Αγολιγνήτισσα (δηλ. η πόλη όπου είχε αρχαία ορυχεία λιγνήτη, αλλά μόλυνε την ευρύτερη περιοχή με τους ρύπους)

Καζάν-ντιπι = Κάσειον διηπετές (ο Δίας ξέρασε το γάλα της Αμαλθείας στην Κάσο κι αυτό έπηξε, αφού κάηκε απ' τη μια μπάντα λόγω της σφοδρής πτώσης απ' τον ουρανό)

Νιμπελούνγκεν = Νηί (δοτ. ναυς = πλοίο) + Βελούγειοι (το αρχαίο ελληνικό φύλο των Βελουγείων, που μετανάστευσε στη Γερμανία - συγγενές των αρχ. Μολοσσών, εξ ου και Βελούχι) = Η βόρεια φυλή, που έχτισε πλοία, κόβοντας τα γερμανικά δάση. Οι απόγονοί τους ίδρυσαν ναυτιλιακή εταιρεία στο Δαχτυλίδι του Αμαρουσίου, όπου διασώζεται αρχαία προτομή του Καζαντζίδη.

κ.α. Λασκολογίες...

Πορτοκαλίζειν εστί φιλοσοφείν.

Ας μη θεοποιούμε την ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, μια απλή θεωρεία είναι. Υπάρχουν και άλλες. Κατ' εμέ επικρατέστερη είναι αυτή που λέει ότι οι Έλληνες κατάγονται από το Σείριο. :)

Σκεφτείτε τον πορτοκαλισμό μετά από 1000 χρόνια. Θα λένε:
φύλλα συκής = fila ckiss = fila (γνωστή μάρκα αθλητικών) ckiss (τα βλέπεις και τα φιλάς) => παπούτσια για φίλημα.

@ Χοτζα πε μας και για τα Τρόλλς και τα γκνοουμ και τη θούλη.

Τρόλλς κανονικά είναι τρώλλς.
Τρώνε όλους->τρών' ολς->τρωνλς
Με αφομοίωση τρώλλς.
απλοποίηση->τρολλς

δείτε και το Συ Μαλάκας.

Stravon are you Σείριος;

Το αγγλικό fudgepacker (ο σκατοσπρώχτης) είναι Ελληνικότατη λέξη, και αναφέρεται στο θεϊκό πεπρωμένο: σύμφωνα με το Oxford English Dictionary, η προέλευση του fudge είναι η λέξη fate (μοίρα) η οποία με την σειρά της ετυμολογείται εκ του θέσφατον. Η δε λέξη packer / pack προέρχεται από την πάκτωση (βλέπε λεξικό Liddell-Scott).

Παιδιά, ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Τώρα, αστείο δεν είναι μόνο να κατασκευάσεις πορτοκαλισμούς, όπως π.χ. το Νιμπελούγκεν εδώ πιο πάνω, αλλά και να βρεις αυθεντικούς πορτοκαλισμούς, όπως το «σιχτίρ = σε οικτίρω» (αναφέρθηκε ήδη) ή το κουπεπέ = κούπα ω παι, ή το πούστης από «πού στη;» (Πλεύρης).

Τις προάλλες, σε ένα φόρουμ, μία εξεγειρόταν για το πώς τολμά κάποιος να αμφισβητεί ότι το sex είναι από το έξις!

Και βέβαια το Ο.Κ. βγήκε από το όλα καλά.

@πλεύρη: ο πούστης βγήκε από την ντουλάπα.
:Ρ

Ο πούστης βγήκε από την επανάληψη καθότι με μια φορά, πούστης δε γίνεσαι
Από εκεί προέκυψε ότι επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως.

Κάτι που μας ενδιαφέρει πολύ πιο άμεσα:

Το φραπέ προέρχεται από το ῥαπίζω που διέθετε δίγαμμα (F). Εξαπανέκαθεν ελληνικό!

communism, από το κομουνισμός που ετυμολογείται ακολούθως

κομ(μα)-μουν(ι)-ισμός Βρήκα τη λύση γιατί όλα τα ΚΚ είναι για τα κλάματα! Είναι στο ετυμολογικό DNA τους!

Η αμερικλανιά Hershey Highway δέον να μεταφραστεί σε Ιόνια Οδό.

Βαρβάτοι πορτοκαλισμοί που δεν έμειναν ασαράντιστοι εδώ:

καριοφίλι: Από το φύλλο της καρδιάς/ φυλλοκάρδι ενώ «ονομάστηκε έτσι επειδή είχε πάνω του χαραγμένη την ονομασία του εργοστασίου που το έφτιαχνε, της εταιρείας Κάρλο ε φίλι (Carlo e figli) παναπεί Κάρολος και υιοί».

καπετάνιος: από τον βυζαντινό θεσμό κατεπάνω ενώ είναι από το capitaneus < caput = κεφαλή

ραπ: από την ραψωδία, ενώ έχει σκανδιναβική προέλευση.

ντιμπέιτ: από το δίβατον < δύο βήματα (ομιλίας) - ασφαλώς καμία σχέση

τσιμπούσι: από το συμπόσιον - ούτε και αυτό δεν ισχύει.

Επίσης, η κόμμωση ράστα προέρχεται από τον υπερθετικό του επιρρήματος ῥαδίως - ῥάον - ῥᾶστα (=πολύ εύκολα), επειδή είναι μια κόμμωση που προσφέρει ευκολία και άνεση.

Ένα παρεμφερές σύνδρομο του πορτοκαλισμού είναι και το να συγκρίνουμε ξένους τόπους με ελληνικούς: Δηλαδή στην Ελβετία να λέμε «σαν το Καρπενήσι είναι εδώ» και στην καραιβική (όνομα που φυσικά προέρχεται από τα καράβια των αρχαίων ελλήνων ποντοπόρων που περάσαν από εκεί καθοδών για Περού) «σαν την ΧαΛικιδική τίποτα»...

Συμπόκιον υπάρχει λέξη;

Μπράβο ΜΧΣ, το κάνω συνέχεια!

Eυχαριστώ!

@ΜΧΣ
Κι όπως έλεγε κι ο Βιολάρης, κάποτε: Tι Λωζάνη, τι Κοζάνη... χιόνια η μιά και χίονια η άλλη. Ανεβάζω σχετικό μήδι.

շատ շնորհակալ եմ

Իմ անունն է եռացող մարդ. Ես հայերեն.Ես ուտում պաստուրմա.

!

Είπες κάτι για την μάνα μου;

Για την προέλευση της λέξης «πούστης» είχε κυκλοφορήσει παλιότερα (από την εποχή των newsgroups) ένα κείμενο γραμμένο από αγανακτισμένο μεταπτυχιακό φοιτητή το οποίο τεκμηρίωνε(*) ότι η λέξη είναι αρχαία και αναφερόταν στον Αρχιμήδη από τους σύγχρονούς τους, αφού αυτός ήταν που είχε πει το «δως μου που στω»(**) άρα ήταν ο «που στης» που έγινε πούστης.

Αν καταφέρω να το βρω θα το αναρτήσω.

(*) για όσους μπορούσαν να καταλάβουν τον αστεϊσμό
(**) θεωρείται ότι είχε πει τη φράση «δως μου που στω και κινώ τη Γη» ή κάτι τέτοιο.

Η φράση που παραδίδεται είναι «δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσω», δος μου κάπου να σταθώ και θα μετακινήσω την Γη, δείχνοντας τον πολλαπλασιασμό της δύναμης μέσω των μοχλών τους οποίους μελετούσε. Το είπε στο δικό του ιδίωμα, νομίζω δωρικά, οπότε δεν πρέπει να είπε «που». Άσε που, όπως μας έλεγαν στο Λύκειο, η εκφορά των γραμμάτων και των λέξεων πιθανότατα ήταν πολύ διαφορετική στην αρχαιότητα.

Η παρεξήγηση ίσως προήλθε ακριβώς από τις διαφορετικές διαλέκτους των αρχαίων υμών προγόνων (δες και Βαβυλωνία για τους νεώτερους).

Ίσως να μπήκε, φερ'ειπείν ο Αρχιμήδης σε ένα συμπόσιο κουνάμενος σουρνάμενος και να είπε στους άλλους σουρουκλεμέδες «δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσω», και να του απάντησε π.χ. ο Δημόκριτος που μιλούσε Θρακομακεδόνιτικα και δεν το πιασε το Δωρικό «άντε μωρή λούγκρα, θα σε'λεγα που να καθήσεις τώρα, αφού»

Ένας καμένος μπαμπαδισμός ήταν «δος μοι παστό και να δεις πώς το τρώγω», σε καλό μας...

hermano < έ ρε μάνο, από έναν τύπο που ο αδερφός του λεγόταν μάνος.

καλό, ε;;

Νταξ, καλό ήτανε.

πες εσύ καλύτερο τότε.

Έχω ψήσει ένα φιλαράκι νεοζηλανδό με νοτιοαφρικάνικη καταγωγή ότι ο Πικάσο χρηματοδοτήθηκε από τον έλληνα μεγιστάνα της οδοντογλυφίδας της νέας υόρκης John Papas για να φτιάξει το πορτραίτο του γιου του Niko.

Ένα χρόνο μετά ο πάμπλο του παρουσίασε τον πίνακα. Ακόμα ψάχνει τον Νίκο. (Γουέρς Νίκο; Γουέρς Νίκο;...)

Θα μας μαζέψουνε αν δεν το μαζέψουμε... Έχει και ζέστη...

συνεχίζω με ισπανικό:
το hijo ετυμολογείται απ' τον εξής διάλογο:

μωρό κλαίει.
- ποιος κάνει αυτόν τον ήχο;
- ο γιος σου. πήγαινε να τον κοιμήσεις.

(χότζας ακούει;)

έψαχνα αυτό για το που στω του σαραντ κ έπεσα σε αυτές τις επικές παραετυμολογίες. το θιβέτ είναι αρχικά λέει...

Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πόλη Eek της Αλάσκας. Πρόκειται για γλωσσική ανάμνηση των γιαννιτσώτικων και εδεσσαϊκών αριθμών κυκλοφορίας των οχημάτων των αποίκων που έφτασαν εκεί κατά την μεγάλη εκστρατεία των πρωτομακεδόνων για την εύρεση εναλλακτικής εισόδου της κοίλης γης. Να υπενθυμίσω ότι η ελλαδική θύρα είχε σφραγιστεί με προδοσία γιατί κάποιος γραικύλος έδωσε λάθος κωδικό τρεις φορές. Όπως τρεις, άλλωστε, είναι και οι τέσσερις πλευρές της Ακρόπολης.

και το Ζάππειο Μέγαρο χτίστηκε προς τιμήν του Φρανκ Ζάπα (ο οποίος ήταν έλληνας, βεβαίως, Φράγκος Ζάπας, τόχω ξαναπεί, ε;)

άσε τη μάχη της Νεφέλης.

κ για να μην ξεχνιόμαστε,

το μυστικό αρκούδι του πούτιν = στον πούτιν πουτινιές = 42

(με φωνητική μεταγραφή στο ιλλυρικό αλφάβητο.)

Εμένα μου θύμισε τον Ιρλανδό μεγιστάνα H.S. (Harry Stottle) O' Nassey, που παντρεύτηκε μια συμπατριώτισσά του, που ήτανε λέει απο Τζάκι...
:-P

και βέβαια γνωρίζουμε όλοι ότι το όνομα Brahmsβγαίνει από το Μπραχάμι, ε;

δε νομίζω ironick... εικάζω ότι προέρχεται από την 23 παράγραφο του Γ' Ὀλυνθιακού Λόγου του Δημοσθένη, όπου ξεκάθαρα αναφέρεται ότι «...καίτοι σκέψασθ᾽, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἅ τις ἂν κεφάλαι᾽ εἰπεῖν ἔχοι τῶν τ᾽ ἐπὶ τῶν προγόνων ἔργων καὶ τῶν ἐφ᾽ ὑμῶν. ἔσται δὲ βραχὺς ὑμῖν ὁ λόγος· οὐ γὰρ ἀλλοτρίοις ὑμῖν χρωμένοις παραδείγμασιν, ἀλλ᾽ οἰκείοις, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εὐδαίμοσιν ἔξεστι γενέσθαι...»

Τι να κλάσει ο Βrahms, o Μπραχίμης και ο Βραχμαπούτρας!

με ρδέμπεψες: μπράχματι πάει εκεί πίσω το πράγμα, αλλά τι απ' όλα; από τον γ ολυνθιακό έχουμε το Μπραχάμι ή τον Μπραμς ή και τα δύο; Ή το Μπραχάμι απ΄όπου και ο Μπραχμς; ή τον Μπραχμς που έδωσε το όνομά του στο Μπραχάμι; αχ, δύσκολες οι γλώσσες.

Ο βραχμαπούτρας βραχύς και ο βραχμς έμενε ένα φεγγάρι στο βραχάμι. Είσαστε για δέσιμο και εγώ επίσης.

αρχειακή μελέτη απέδειξε ότι η περίφημη νήσος Έλλις στη Νέα Υόρκη ονομάστηκε έτσι από τον πρώτο φαροφύλακα που την κατώκησε, ονόματι Σταμάτης Γαρδέλης, ή Guard-Ellis όπως τον έλεγαν περιπαικτικά οι φίλοι του, ο οποίος είναι κοινός πρωτοξάδελφος Ισμήνης κάρα της γιαγιάς του βιντεοταινιάνθρωπου Σταμάτη Γαρδέλη, από τη μεριά του παππού του όπως βγαίνεις.

Αγαπητέ μου ανηψιέ,

Λησμόνησες να αναφέρης, οτι ο δεύτερος ξαδελφός του απο το σόι της θειάς του της Βαρνάκαινας (του Σπήλιου), παιδί της Αφροδίτης και του Ποσειδώνα Μηχανιώνας, ονόματι Αβάντ Γκάρντ Έλλης απο την Αγιάσο Λέσβου και κατά σύντμηση Βαν Γκέλης, μουσικός πρωτοπόρος το επάγγελμα, έκανε διεθνή καριέρα στα Παρίσα και στα Λονδίνα ανήμερα της δεκαετίας του ’68.

Θα σε μαλώσω.

Ένας άλλος αξάδερφος τους, επήγε είς το Ουισκόνσιον, όπου βρίσκεταια ο γνωστός ποταμός Potomac, εμφανής παραφθορά της λέξεως ποταμός.

Eκεί ανακάλυψε ότι πολλές φυλές των Αμερινδών, φέρουν επωνυμίες αρχαιοελληνικές: Pontiacs (Πόντιοι, ποντοπόροι), Navajos (Ναυαγοί), Mandans (Μαντινείς), Croatoan (Κροτωνιάται), Chilkat (Χαλκιδείς), Eleuts (Ελευσίνιοι), Τσερόκι (Κερατείς), Αpache (εκ του κρητικού Απάκι), Creek (Γραικοί), κλπ...

Aποφάσισε δε, να ανοίξει Greek taverna, και ως πόντιος από πάππον, την ονόμασε Εllispontos

ΜΧΣ είσαι φοβερός. Οι Απάτατσι έχουν σχέση με το Απάκι... Με τα σύγλινα παίζει τίποτα;

...της λέξεως Ποταμός>ποταμάκι>ποτομάκι>ποτομάκ>ποτόμακ. Έτσ'.

Ένας από τους Eleuts της γειτονιάς, καταταχθείς στις ειδικές δυνάμεις των ινδιάνων, αποφάσισε να βρει τις ρίζες των προπάππων του. Έψαξε μέσω ίντερνετ, μέσω ιδιωτικών αστυνομικών, μέσω σκουμπυντού, μέσω χαμός, έδωσε, έδωσε και τελικά ο δρόμος τον έφερε στην Ευρώπη, στην Ελλάδα, στην Αττική, στην Ελευσίνα. Ήταν επόμενο σκέφτηκε οδηγώντας δίπλα στην πόλη...

Κοίταξε την ταμπέλα της εθνικής οδού με συγκίνηση. Βγήκε στο πάρκιν για ένα κατούρημα και μια φωτογραφία κάτω από την ταμπέλα με το όνομά του. Τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά, είχε δίκιο ο μάγος του χωριού. Το ινδιάνικο όνομα που του 'χαν δώσει στο δάσος με τις Σεκόιες φάνταζε ξένο, εδώ όμως βρήκε πια τον κοσμικό προορισμό του. Ο Μεγάλο Πεύκο πρόσεξε το «ΚΕΕΔ - Λόχος Ορεινών Καταδρομών». «Έλα μάνα να με δεις τώρα που είμαι λοκατζής» μουρμούρησε . Ήταν όλα ξεκάθαρα στα χώματα των προγόνων του.

Στο δρόμο της επιστροφής τσάκισε κάτι μύδια, κάτι γυαλιστερές και κάτι καλαμαράκια στο Νεράκι. Ρεύτηκε σαν ινδιάνικος βόθρος. Χαμογέλασε.

...αλλά μη ξεχνάμε ότι και στην Ινδία (ἦν Δία) ακόμα και σήμερα ο συνηθέστερος χαιρετισμός είναι νά' μαστε!. Στην δε Ιαπωνία (η απονία) ο ζωμός κοτόπλου αποκαλείται mi(t)so take. . Τυχαίο; δε νομίζω

Ζωμό Mi(t)so take συνήθιζαν να τρώνε στην Fukushima.

Omnia ex omnibus

Σανσκριτικά < σαν κρητικά,

αφού ο Διόνυσος (άντρας της Αριάδνης, κόρης του Μίνωα) είχε εκστρατεύσει στην Ινδία. βλ. εδώ.

Hélas n' existe pas sans crétois...

Δες:
αμπεμπαμπλόμ του κιθεμπλόμ < ἀπεμπολών, τοῦ κεῖθεν ἐμβολῶν = « Σε απεμπολώ, σε αποθώ, σε σπρώχνω, πέραν (εκείθεν) εμβολών σε (βλ. έμβολο) με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου«

Tουρκ. AKUT (Arama Kurtarma Takımı = Ομάδα Ερευνας και Διάσωσης, η δική μας ΕΜΑΚ δλδ) < ελλην. «ακούτε / ακούτ' ;», προσπάθεια να αφουγκραστούν επιζώντες μέσα στα χαλάσματα :-Ρ

Χαχαχαχα

Βλέποντας αυτό το βίντεο (στο 01.16)με τον αυθεντικό άνθρωπο της υπαίθρου που διατηρεί πηγαία σχέση με τη γλώσσα μας μπορώ να ανατρέψω τη θεωρία που αναπαράγει εδώ ο ηλεκτριανταφυλλίδης, ότι το παντεσπάνι προκύπτει από το pan de Spagna «ψωμί της Ισπανίας», και να ισχυριστώ ότι προκύπτει από το ελληνικότατο πεντασπάνιον, ένεκα προφανώς του ήταν εκλεκτό και πολύτιμο.

Και το αγγλ. austerity = λιτότητα, από το «Ω, στέρηση!».

Καμμένοι πορτοκαλισμοί και ανασκευή τους.

Οι πιο χαριτωμένοι κτγμ:
«RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
YES = από το γέ = βεβαίως».

Φάουλ! Ο Γκας Πορτοκάλος ετυμολογεί ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ξένη λέξη (σιγά μην περιοριστεί στην αγγλική) από την ελληνική, όπως στο παράδειγμα που δίνετε: το κιμονό είναι ιαπωνική λέξη.

Το πιο αστείο της υπόθεσης είναι ότι κατά σατανική σύμπτωση, το κιμονό είναι ένα βαρύ ένδυμα που φοριέται τον χειμώνα, σε αντίθεση με την (το;) ελαφρύτερη(ο) γιουκατα που φοριέται το καλοκαίρι!

(Ετυμολογία κιμονό: κι=φορώ, μονο=πράγμα)