Μία μικρά συμπλήρωσις μονάχα εις τον ορισμό του κατά notheitis ορισμού του ιδίου λήμματος, εγγράφη εν δεκάτη εβδόμη Ιουνίου, τω σωτήριω έτος δις χιλιοστό δέκατο.
Εχρησιμοποιείται λοιπόν, τοιαύτο λήμμα ίνα δηλώση προτροπή ως προς την πραγμάτωσι στόχου αμφιβόλου αποτελέσματος, μόνον δια λόγους τιμής ή δια να καυχάται ο εκπληρώσας το έργον αυτό. Ενίοτε δε, αποτελεί και προτροπή ως προς την πραγμάτωσι τοιαύτου στόχου, παρά ατόμου ο/η οποίος/α πιστεύει εις την αποκομιδή κέρδους του προσπαθούντα, παρά τα φαινόμενα.
Παραδείγματος χάριν:
Φωκίων (πατήρ): «Μα Φαίδων, διατί ω τέκνον μετέχεις τόσης αρνήσεως ίνα εκπληρώσεις τας σεαυτόν εγκύκλιας σπουδάς εν τω Πανεπιστήμιω;»
Φαίδων (υιός): «Διατί το πτυχίον τεμπελικών και καθιστικών επιστημών δεν έχει πρακτική αξία, μόνον πρωκτική! Ήτοι, και να το πάρω, θα το βάλω στον κ...ο μου!»
Φωκίων: «Μη σε νοιάζει, πάρε το δια το ονόρε και βλέπουμε τι μέλλει γενέσθαι!»
9 comments
notheitis
άραμαϊκ
Γιώργος Ζάκκης
Επειδή κάποιοι δεν κατάλαβαν την καθαρεύουσα τύπου Μποστ, ακολουθεί ερμηνεία στη δημοτική:
Κάνω κάτι για το ονόρε: κάνω κάτι, πετυχαίνω σε κάτι που όμως ξέρω πως δεν έχει πρακτική σημασία, μόνο και μονο για να λέω πως το έκανα κι αυτό.
Η διαφορά με τον αρχικό ορισμό είναι ότι εδώ δεν υπάρχει αποτυχημένη προσπάθεια για να σωθούν τα προσχήματα. Η προσπάθεια επιτυγχάνει μεν, αλλά το κερδηθέν είναι άνευ ουσιαστικής αξίας.
Έυχαριστώ για τη βαθμολογία...
Vrastaman
Μην πτοείσθε φίλτατε με τας βαθμολογίας της πούτσης!!!
Galadriel
Κύριε Ζάκκη χέστους ου γαρίδας οι τύποι ούσοι.
betatzis
Ο κ. Ζάκκης ομιλεί για λεπτές φιλοσοφικονοηματικές αποχρώσεις του όρου, αντάξιες αριστοτελικής αναλύσεως.
Το «ου γαρίδας οι τύποι ούσοι» της Μες, φοβερό, άξια συνεχίστρια μποστικής παραδόσεως. (δεν ξέρω αν ξαναματαυπάρχει κάπου, εγώ τώρα το ΄δα).
patsis
Υπάρχει μια παραλλαγή στα σχόλια εδώ.
ΠΡΩΤΕΥΣ
Όρα και «όλα για το πτυχίο μου»
Επισκέπτης
Είσαι βαθιά νυχτωμένος αν νομίζεις οτι γράφεις όπως ο Μποστ. Ευτυχώς που πέθανε και δεν ακούει τι λες...
vanias
οι πρόσθετοι ορισμοί από τη φύση τους πάντα (;) χαντακώνονται κυρ ζάκκη μου. είναι κάτι σαν το μασάζ χωρίς το ευτυχισμένο τέλος.