Η αφόδευση σε δημόσιες τουαλέτες, κατά την οποίαν αποφεύγεται η επαφή με την λεκάνη (δηλ. στον αέρα), προκειμένου να μην κολλήσει μικρόβια (όπως νομίζει), ο χέστης.

Το σχήμα είναι απλό: ο σκληρά δοκιμαζόμενος από τις συσπάσεις του εντέρου του επισκέπτης, κατεβάζει προσεκτικά το πανταλόνι (ή ανασηκώνει την φούστα κατά περίπτωση), ανοίγει καλά-καλά τα ποδαράκια του, τουρλώνει την κωλάρα του, στοχεύει με το μάτι σκύβοντας ανάμεσα στην οπή της λεκάνης και στα μπούτια του (στο περίπου) και στην συνέχεια αμολάει καδένα τα κουράδια του, όπως στον χαλέ.

Βέβαια, έτσι και κυκλοφορούν μικρόβια στην τουαλέτα, ελάχιστα προφυλάσσουν τέτοιες πρακτικές (άσε που όλο και καμιά ζώνη ή κανα μπατζάκι, τσάντα, στρίφωμα παλτού κλπ θ’ ακουμπήσει τη λεκάνη ή το πάτωμα), από την άλλη η λήψη τέτοιας στάσης, πέραν του ότι απαιτεί γερούς τετρακέφαλους και ευλυγισία (δηλ. δεν συμφέρει να κρατά κανείς τον χαρακτήρα τον αλύγιστο), μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τον ψεκασμό της επιφάνειας της λεκάνης (και των πλακακίων) με σκατονίδια, σε περίπτωση κατάληψης του χρήστη από ευκοιλιότητα τύπου σερπαντίνας (κι άμε να βάζεις μετά σε τάξη τ’ ασυμμάζευτα)...

Για το λόγο αυτό, ο γάντζος στην πόρτα της τουαλέτας για το κρέμασμα των προσωπικών ειδών του χρήστη, αποτελεί κεφαλαιώδους σημασίας εφεύρεση για την ανθρωπότητα, μαζί με το μηχάνημα που βγάζει αριθμημένα χαρτάκια για τις ουρές, το copy-paste, το undo, το κουμπάκι που βουλώνει τον ήχο της τηλεόρασης κι αυτό που εναλλάσσει κυκλικά δυο κανάλια μεταξύ τους.

Αλλά, περισσότερα για τα must των αποχωρητηρίων, βλ. ορισμό εδώ και σχόλια εδώ.

- Αμάν! - Τί σ’ έπιασε ρε;
- Μου’ ρθε ένα όσκαρ!
- Δεν περιμένεις κανα μισάωρο να πιούμε το ποτό μας να πάμε σπίτι, ν'αποφύγεις και το αεροχέσιμο σ’ αυτό το μπουρδέλλο;
- Ποιο μισάωρο; Έχει ξεμυτίσει το μολυβάκι σου λέω! - Ε τότε εντάξει, τουαλέτα έχει πίσω απ’ το μπαρ όπως κατεβαίνεις τα σκαλιά, άντε με την ευχή μου και μ’ έναν πόνο να βγει!

Σ.Σ. Στο γλωσσάρι των σηματωρών του ναυτικού Oscar (O) είναι ο κωδικός για το κατεπείγον σήμα, ενώ Romeo (R) = σήμα ρουτίνας και Papa (P) = στα παπάρια σου, όπως λένε.

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
GATZMAN

Οπως «λέει» ο λαός: Tην υπογραφή σου και το σεϊκερ σου, πρέπει να ξέρεις που τα βάζεις.

#2
perkins

Χότζ αλλιώς «Κάνω τον πελαργο» η «Καράτε Κίντ»

#3
Vrastaman

Πύραυλοι αέρος-εδάφους.

#4
HODJAS

Τους πιο επιτυχημένους ήχους κόμιξ, τους είχε ο Γαλλο-Αλγερινός σουρρεαλιστής σκιτσογράφος Edika (γαλλικό χιουμοριστικό περιοδικό Fluide Glacial - μεταφορά στα ελληνικά στην Βαβέλ & Παρά Πέντε).

Π.χ.

ζαταπάφ! (ξανάστροφη σφαλιάρα)
ρολλομπόρρρρλλ (κατούρημα σε πλαστικό μπουκάλι νερού)
ογκόν-ογκόν-ογκόν (άνοιγμα κονσέρβας με κλειδί)
χιούγκα! (γροθιά στο στομάχι, που κόβει την ανάσα)
μπρέουζα-μπλόνγκ-φουί (κλανίδι κάτω απ' το νερό)
ζρόκο-ζρόκο-ζρόκο (πριόνισμα)

κλπ-κλπ

Αλλά, αμίμητη ήταν η αποτύπωση του ήχου της κοφτής κουράδας, που πέφτει στο νερό, μετά απο αιώρηση:

Κλόφτ!

#5
GATZMAN

Μη scoudας ρε patriotη

#6
MXΣ

Ο Edika μάλιστα έδινε τον ήχο του πισωκολλητού ως σλίκα-σλίκα-σλίκ.

#7
vikar

Σε κόμικ του Τάσου Ζαφειριάδη είδα και το ανυπέρβλητο σλιάκα-σλιάκα-σλιάκα για τη μαλακία. Ανυπέρβλητο.

#8
Desperado

Ρε μπουστρηδέοι, μπαίνω μια στα τόσα για να μην ξεχαστώ (με τη δουλειά την &^%^$&^$) και σκάνε κάτι τέτοια και πως να μη κάνεις λογίν για να βαθμολογήσεις και να σχολιάσεις... κερατά Χότζα! :-)

Ειδικά αφού αναφέρθηκε και Edika... είπατε τα ηχητικά (εκτός του «σλόφοτο, σλόφοτο») αλλά ουχί τα σουρεάλ, εμπνευσμένα ονόματα των πρωταγωνιστών της οικογένειας: ο πατήρ Μπρόνσκι, η μήτηρ Ολγα, ο γιός Παγκανίνι, η κόρη Ζωρζ και φυσικά ο γάτος Κλαρκ Γκεμπόλ (Clarke Gaybeul στο ορίτζιναλ).

Α! και μην ξεχάσω και τους αστερίες στο λήμμα! Εύγε εφέντη'μ!

#9
vikar

Μή χάνεσαι ρε αρχηγέ! Τί δουλειές και παπαριές δικιολογίες είν' αυτές να πούμε;... :-Ρ

#10
Galadriel

Desperado μπήκες με το νικνέιμ σου ααααχχχχ αγάπη μου σε κατάλαβα από τη φωνjή... (όλε όλε όλε).

#11
HODJAS

Αυτό θα πεί σλανγκική ολοκλήρωση! Να κάνεις τον συγγραφέα της Κουτσουμπήλως να βγεί απ' το καβούκι του!
Ριτζά εντερίμ εφέντιμ!

(Καλά, το σλίκα-σλίκα του πισωκολλητού ή το ζβίκα του ήχου διάτρησης των εισιτηρίων των τρένων, μ' έχει στοιχειώσει)!

#12
Fotis Nitsiopoulos

Παραλλαγή του αεροχεσίματος είναι και το κουτσούλισμα. Κάθεσαι στερεώνοντας τα πόδια πάνω στο χείλος της λεκάνης (σαν το πουλί) μετατρέπωντας έτσι την λεκάνη σε τούρκικη. Θέλει ισορροπία του κερατά και λεκάνη καλά βιδωμένη στο πάτωμα μη σε φέρει τούμπα εκεί που μετατοπίζεις το κέντρο βάρους για να ανοίξει το κωλομάγουλο ή πιάστηκες ή κάτι τελοσπάντων.

#13
GATZMAN

Ακροβασίας το ανάγνωσμα πρόσχωμεν...

#14
Stravon

Το ασφαλέστερο αεροχέσιμο λαμβάνει χώρα σε λεκάνη τούρκικου τύπου και σε μια διαδικασία που απαιτούνται οι κάτωθι λεπτοί χειρισμοί:
Στοχεύουμε μεν την οπή αλλά με μια ελαφριά απόκλιση ώστε το αφοδευόμενο περίττωμα να «γλείψει» ελαφρά την περίμετρο της οπής, με σκοπό την επιβράδυνση και την αποτροπή του φαινομένου της ελευθέρας πτώσεως. Με την μεθοδολογία αυτή αποφεύγουμε την αναπήδηση του μολυσμένου υγρού μίγματος το οποίο πιθανότατα έχει λιμνάσει στον πάτο της τρύπας, έχει θρέψει αρκετές εκατοντάδες μυιγών και πιθανή επαφή με το δέρμα μας μπορεί να επιφέρει δυσάρεστες εκπλήξεις.

Αποφεύγουμε να κοιτάμε κάτω, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να πάθουμε σκατοφοβία. Γενικότερα προσπαθούμε να κάνουμε ευχάριστες και αόριστες σκέψεις, να ταξιδέψουμε το μυαλό μας στον χώρο και στον χρόνο, πάντα όμως με προσοχή για να μην ξεχαστούμε και χάσουμε την ισορροπία μας και πάντα κρατώντας σφιχτά τα μαζεμένα ρούχα μας μην τυχόν γλιστρώντας αυτά έρθουν σε επαφή με μολυσμένες επιφάνειες.

Κατά την απομάκρυνση από το «ταμείο» οι κινήσεις μας πρέπει να είναι μετρημένες και αποφασιστικές. Δεν κοιτάμε το προϊόν μας, δεν μας ενδιαφέρει το θέαμα. Εστιάζουμε στην αλυσίδα του καταρράκτη (που συνήθως είναι μάρκας «NIAGARA»), την τραβάμε και φεύγουμε ΑΜΕΣΩΣ γιατί μπορεί να είναι πραγματικός ο Νιαγάρας και να μας επιστρέψει το «εμπόρευμα».

Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε περίεργοι για την εικόνα που έχουμε αφήσει αποχωρώντας (εξ ου και αποχωρητήριο). Οι κραυγές αγωνίας του επομένου επισκέπτη ίσως να απαντήσουν τα ερωτήματα μας.

#15
HODJAS

Στόοος! Να απονεμηθεί ο Σταυρός του Χέστου Α΄ Τάξεως μετά φύλλων δρυός στον αποπάνω!
:-Ρ

Παρατήρηση 1:

Παράθεση: [...] φεύγουμε ΑΜΕΣΩΣ γιατί μπορεί να είναι πραγματικός ο Νιαγάρας και να μας επιστρέψει το «εμπόρευμα» [...]

Στα εγκλέζικα υπάρχει η έκφραση «get your own back» (σου' ρχεται μια παπαριά που έκανες μπούμερανγκ στη μούρη), η οποία προέρχεται απο τις τουαλέττες των υποβρυχίων του ΒΒ Ι. Είχε ένα πρωτόγονο σύστημα απορρόφησης του σκατού με αρνητική πίεση (ή κάτι τέτοιο) στρέφοντας με τρόπο ένα μοχλό, ώστε να εκτοξεύεται η κουράς εκτός του θαλάμου στον ωκεανό, όταν βρίσκονταν το σκάφος κάτω απο ύψος περισκοπίου κι έπρεπε ν' ακολουθήσεις πιστά τις οδηγίες στο καπάκι, διαφορετικά, τα τρωγες στη μάπα με φόρα...
Τώρα, πόλεμο είχαν, σε ναύτες απευθύνονταν, άλλος βαριόταν να διαβάσει, άλλος δεν πολυκαταλάβαινε τί έπρεπε να κάνει, άλλος ήταν αναλφάβητος, πάρε και κατάλαβε τί γινόταν...

Παρατήρηση 2:

Ο πούστης ο Edika, όταν ζωγράφιζε αφοδεύοντες (απο τ' αγαπημένα του θέματα όπως και οι βύζοι) έβαζε πάντα τα καζανάκια να γράφουν μάρκα «Rolls Royce»...

:-)

#16
iron

αχ τι καλά να επιστρέφεις στην καυτή αθήνα και να διαβάζεις τέτοια λήμματα που σου θυμίζουν τωόντι τας διακοπάς που μόλις πέρασαν...

Εύγε χότζαμ γι' άλλη μια φορά, εννοείται ότι θα με άγγιζε το λήμμα σου, οι κλανοχεσοσκατοστιγμές του ανθρώπου, ναι, θεωρώ ότι είναι ό,τι πιο προσωπικό και γι' αυτό ό,τι πιο διασκεδαστικό όταν σχολιάζεται δημοσίως. Και ναι, θέλει τετρακέφαλους και γερά γόνατα, και ναι, όλο και κάποιο μπατζάκι λερώνεται.

Και ναι, το δηλώνω δημοσίως, φέτος την πάτησα, γιατί το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται: θεωρώντας ότι είμαι πια εξπέρ στο αεροκατούρημα (εσείς τα αγοράκια δεν τό' χετε αυτό γιατί ο θεός είναι σεξιστής), παρόλη την δεξιοτεχνία μου λοιπόν, την χτισμ΄ςνη εδώ και δεκαετίες, να που τα κατούρησα τα μισά πάνω στο παντελόνι μου γαμώτοστραβοπάτημάμουγαμώ -και μετά έπρεπε α. να βγω χωρίς να προσέξει κανείς τίποτα, β. να μπω και να καθίσω στο αυτοκίνητο...

#17
patsis

Ο Edika μάλιστα έδινε τον ήχο του πισωκολλητού ως σλίκα-σλίκα-σλίκ.

ΜΧΣ

"Χάσμα γενεών", Screwdrivers, Malax Sakui, αρχές προς μέσα της δεκαετίας του 2000 (λεπτομέρεια)."Χάσμα γενεών", Screwdrivers, Malax Sakui, αρχές προς μέσα της δεκαετίας του 2000 (λεπτομέρεια).

Πηγή εικόνας