μουνού

Χαρακτηρίζει την γυναίκα που επί μονίμου βάσεως σκέφτεται και λειτουργεί με το αυτό της, φθάνοντας έως σημείου ακραίων αντικοινωνικών συμπεριφορών τύπου «να παντρέψω την κόρη μου σύντομα για να' χω χρόνο να βρω κάνα γκόμενο» ή ζητούμενη να λάβει θέση στο δίλημμα του εραστή «ή οι φίλοι σου ή εγώ, που σε αγαπάω» δεν διστάζει να απαντήσει «εσύ, αγάπη μου, εσύ...» και πάνε οι φίλοι στην ευχή...

Επιπλέον, είναι και η έντεχνη διαχειρίστρια - βιρτουόζα του αυτού της, ως σύμβολο της γυναικείας προσωπικότητας, σε καθημερινούς ελιγμούς για αποφυγή των δύσκολων καταστάσεων και για προσωπική ανέλιξη και απόκτηση αγαθών (συνήθως, άλλων προκατόχων).

Θα πρέπει να τονιστεί ότι, ως προς το πρώτο σκέλος, δεν είναι η αγάμητη ούτε η αραχνομούνα η ηρωίδα μας, η οποία ξαφνικά ηράσθη σφόδρα και αποφάσισε να απορροφηθεί στον έρωτα. Ούτε, απαραίτητα, η μητρομανής. Είναι η «πουτσόπληκτη» και, υπό οριακές προϋποθέσεις, η «σχεσάκιας» και γεννιέται με αυτά τα χαρακτηριστικά. Περίπου, αντιστοιχίζεται στον αρσενικό τύπο μουνόδουλου.Είναι δύσκολο για μένα να το αναλύσω επακριβώς. Μάλλον καμιά σλανγκοφιλενάδα θα με πιάνjει, που έχει ζήσει στο πετσί της τέτοιους χαρακτήρες.

Ως προς το δεύτερο σκέλος, προσιδιάζει στον τύπο της «γυναίκας δηλητήριο», της καταφερτζούς και της γάτας με πέταλα, που συναντάται σε κάθε οικογενειακό, επαγγελματικό και κοινωνικό χώρο.