λαμπατέρ

Καλό!

«Mα πως δεν είναι φαγώσιμο το λαμπατέρ κυρία! Αφού ο μπαμπάς μου λέει κάθε βράδυ στην μαμά μου: σβήσε ρε μαράκι το λαμπατέρ και έλα να το φας» που λέει και το ανέκδοτο... (άσχετο)

Διάβαζα αυτό το λήμμα και μου ήρθε μια έκφραση! Την οποία δεν ξέρω αν είναι διαδεδομένη, αλλά στην παρέα τη λέμε συχνά. Το μόνο σχετικό με το παρόν είναι το λαμπατέρ. Και είναι από σκετσάκι του Ζουφανελλη.

Ζούγας με τη γυναίκα του είναι στο κρεββάτι και χαριεντίζονται. Το πλάνο ανοίγει, και πλάϊ στο κομό, είναι τύπος άσχετος, ο οποίος κρατάει το λαμπατέρ (εντελώς μπλε σουρεάλ εικόνα). Ακολουθεί ο διάλογος:
-Γιααααααννη, ελα και άναψα...
-Ναι μωρό μου, ναι μωράκι μου.
Ζούγας κάτω από τα σεντόνια προσπαθεί να σβήσει την κάψα της γυναίκας του.
-Όχι Γιάννη μου, πιο γλυκά αλλά και πιο σκληρά...
-Τώρα θα δεις αγάπη μου...
-Γιάαααααννη, συγκεντρώσου.
-Προσπαθώ αγάπη μου (μονολογώντας) Τι στο διάολο συμβαίνει;
-Τίποτα Γιάννη μου, μήπως να αλλάζαμε;
-Άντε να αλλάξουμε...
Σηκώνεται Ζούγας, και πάει στον τύπο με το λαμπατέρ, του παίρνει το λαμπατέρ και ο τύπος πάει στο κρεββάτι με τη γυναίκα του Ζούγα. Ακολουθούν πολλαπλοί οργασμοί της συζύγου, και φωνές ευχαρίστησης. κάποια στιγμή ο Ζούγας πλησιάζει, και χτυπάει τον τύπο στην πλάτη...
-Κύριος, εεεε κύριος
-Τι θες;
- Ρε άσχετε, είδες πως κρατάν το λαμπατέρ;