το αμπαζούρ το θαλασσί

1. ...επειδή είμασταν εγώ κι εσύ και τ'αμπαζούρ το θαλασσί στην επιστροφή κι όχι συγκροτημένη πορεία όπως στην κατηφόρα, μερικοί μηχανοκίνητοι μπήκανε εμβόλιμοι προς στιγμή, αλλά οι τροχαίοι τους στέλνανε έξω αμέσως.

2. Κι εκεί που λέγαμε πως αυτό το πηγάδι δεν έχει πάτο, βρεθήκαμε μούρη με μούρη με τον πάτο. Αγκαλιά εγώ κι εσύ στο αμπαζούρ το θαλασσί από κάτω- με τον πάτο! Η χειρότερη οικονομική κρίση από τη μεταπολεμική Ελλάδα μέχρι σήμερα! Το τραγικότερο αδιέξοδο των τελευταίων 60 χρόνων!

3. Καλημέρα κορίτσια.
   Βααααααααααααααααλλλλ εσύ κι εγώ , εγώ κι εσύ και τ αμπαζούρ το θαλασσί. Χτες μου έφυγε η μαγκιά. Μαμώ τα τρεξίματα. Και το βράδυ έριξα κι ένα τρίωρο αγρύπνιας λόγω του τσογλαναρέα του γιού μου.
   Αλλααααααααααααααα..............κρατιέμαι. Φιλούρες προς το παρόν

Είμαι εγώ «αμπαζούρ θαλασσί»...; Κόκκινο, ναι. Αλλά θαλασσί...;;;; (μπλιαχ!)

1. Όχι «κυρίες» και «κύριοι». Δεν προτίθεμαι να ασχοληθώ με το αμπαζούρ το θαλασσί, το κουκλοθέατρο, τα φτιασιδώματά σας.

2. Το άσμα:
   Έξω βρέχει πολύ κι είν’ η νύχτα θολή
   λες και βρέχει παντού στον πλανήτη
   που να πάμε και πως και ποιος θα ‘ναι ο σκοπός
   πιο καλά να καθίσουμε σπίτι
   Να κτενίσω μαλλιά, να κατέβω σκαλιά
   δεν αξίζει στ’ αλήθεια ο κόπος
   ας καθίσουμε εδώ να με δεις να σε δω
   κι ας περάσουμε απόψε όπως-όπως

Αγκαλιά εγώ κι εσύ στ΄αμπαζούρ το θαλασσί από κάτω
μ’ ένα-δυο μαρασκινό κι ένα τσιγαράκι αγνό μυρωδάτο
με πινάκλ ή με κουνκάν στο ντιβάνι
θα περάσει η βραδιά τι θα κάνει
κι όταν φτάσει πια η μισή
αγκαλιά εγώ κι εσύ νάνι, νάνι

Θα κυλήσει η βραδιά πληκτική και βαριά
αλλά θα ‘ναι απαλή και ωραία
γιατί πάνε καιροί, τι αλήθεια σκληρή
που δεν κάνουμε οι δυο μας παρέα
Στοργικά, φιλικά, βυθισμένοι γλυκά
στου καπνού τις γαλάζιες τουλίπες
θα μιλάμε αργά και θα λέμε σιγά
τους καημούς, τις χαρές μας, τις λύπες

Αγκαλιά εγώ κι εσύ…

(σ.ς.: σήμερα θα είχε λογοκριθεί από την αντικαπνιστική εκστρατεία το τραγουδάκι αυτό)