Ἡ παροχὴ ἀγαθοῦ τινος, ἐν ἀνεπαρκείᾳ εὑρισκομένου, πρὸς ὁμάδα ἀνθρώπων, ἔτσι ὥστε αὐτοὶ νὰ πρέπῃ νὰ διαγκωνισθοῦν, προκειμένου νὰ τὸ ἐξασφαλίσουν γιὰ τὸν ἑαυτόν τους ἕκαστος.

Ἡ λέξις προέρχεται εἴτε ἀπὸ τὴν «βουτιά» (plongeon), ποὺ χρειάζεται νὰ κάνῃ κάποιος γιὰ ν' ἁρπάξῃ τὸ ἀντικείμενο, εἴτε ἐπειδὴ αὐτὸς ποὺ τὸ ἅρπαξε, τὸ «βούτηξε» ἀπὸ τοὺς ἄλλους.

βουταρία ἦταν συνηθισμένη ὅταν ἤμουν στὸ Δημοτικό. Κάποιοι πιτσιρικάδες γούσταραν πότε-πότε νὰ βλέπουν τοὺς ἄλλους νὰ πλακώνωνται γιὰ καμμιὰ γκαζὰ ἢ καμμία κάρτα μὲ σημαῖες κρατῶν, ποὺ ἦταν τὸ συλλεκτικὸ ἀντικείμενο τοῦ πόθου, στὰ χρόνια ἐκεῖνα. Συχνότερα εἶχε τὸ κίνητρο τοῦ νὰ αἰσθανθοῦν ὑπεροχὴ ἔναντι τῶν ὑπολοίπων, καὶ σπανίως τὴν πραγματικὴ πρόθεσι νὰ χαρίσουν κάτι ποὺ τοὺς περίσσευε ἢ δὲν ἤθελαν πιά.

Φαίνεται ὅτι ἡ βουταρία ἐπανέρχεται στὴ μόδα, διότι ἐχρησιμοποιήθη ἀπὸ τὴν Προεδρία τῆς Δημοκρατίας (μας), βλ. παράδειγμα 2.

  1. - Ρέέέέέέ! Ἀκοῦτε ρέέέ! Βουταρία ἕνα χαρτάκι Ζανζιβάρη!
    - Ρίχτο ρέέέέέέ!

  2. Σχόλιο ἀπὸ τὶς εἰδήσεις τῆς 10/11/11 (ἐπέκειτο ἡ ἀνακοίνωσι τῆς πρωθυπουργοποιήσεως Παπαδήμου. Στὶς 9/11/11 εἶχε ἀνακοινωθῆ ἡ πρόθεσι νὰ πρωθυπουργοποιηθῇ ὁ Πετσάλνικος μὲ τὴ μέθοδο τῆς βουταρίας):
    Ὁ κ. Μπίτσιος θὰ διαβάσῃ τὴν ἀνακοίνωσι τῆς Προεδρίας καὶ μετὰ θὰ μοιράσῃ τὸ κείμενο στοὺς δημοσιογράφους. Ἐλπίζουμε νὰ μὴν ξαναγίνῃ τὸ μοίρασμα μὲ τὴ μέθοδο τῆς βουταρίας, ὅπως χθές.

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
allivegp

Βουταρίες κάνανε και οι πολιτικοί μας για τις μίζες καθώς και άλλοι επαγγελματίες για κάθε είδους «εξτραδάκια».

#2
patsis

Βλ. αλιμούρα και πρβλ. γιάχμα και φιρικί.

Θυμάμαι, aias.ath, ένα παιδί από μεγαλύτερη τάξη του δημοτικού που ήρθα μια μέρα με μια ολόκληρη σακούλα γεμάτη χαρτάκια (με φάτσες ποδοσφαιριστών). Στο μεγάλο διάλειμμα ανέβηκε σε ένα πεζούλι, σα ρήτορας, κι άρχισε να πετάει στον αέρα χαρτάκια, προς ένα πλήθος αγοριών που τα άρπαζαν σαν λεφτά, στον αέρα ή από κάτω. Περίεργη φάση, την θυμάμαι ακόμα.

#3
patsis

*ήρθε

#4
Παπαντώνης

Πολύ σωστό το σχόλιο του Αία και θα προσθέσω ότι μάλλον μόνιμα υπήρχε το κίνητρο να αισθανθούν υπεροχή έναντι των υπολοίπων την ώρα που εμείς(οι υπόλοιποι) είχαμε την αίσθηση «το αφεντικό τρελλάθηκε».Για άλλη μια φορά θυμηθήκαμε πόσο σκληρός είναι ο κόσμος των παιδιών.Εμείς το λέγαμε «γιάμα» και εκτός απο «χαρτάκια» ήταν και ψεύτικα λεφτά που κυκλοφορούσαν σε φακελάκια εκείνη την εποχή, καθώς και «γκυλάκια», όπως τότε λέγαμε τις γυάλινες μπίλιες.

#5
Μιτζνούρ

Όλα καλά, αλλά χαρτάκι Ζανζιβάρη δεν υπήρχε. Δεν είχε ακόμα αποκτήσει την ανεξαρτησίας της ούτε προσαρτηθεί στην τέως Τανγκανίκα

#6
aias.ath

Δὲν τὸ ἔγραψα τυχαία· ὑπῆρχε, καὶ ἦταν τὸ ἀγαπημένο μου, καθ' ὅτι ἐξωτικό. Ἡ σημαία ἦταν μπλὲ-ἄσπρες ὁριζόντιες ρίγες, μὲ μιὰ παράσασι ἄνω ἀριστερά, ποὺ δὲν θυμᾶμαι. Ὑπῆρχε καὶ μιὰ ἀνδρικὴ φιγοῦρα προφίλ, ὄρθια, μὲ κάτι σὰν σαρίκι, σὰν Ἰνδὸς ένα πράμα.

#7
dryhammer

Παιδάκια του λέγαμε «μουρνταρία» και το ετυμολογώ από το μουντέρνω, καθως όλοι μουντέρναμε ποιός θα μαζέψει τα πιό πολλά