Comments by aias.ath (348)
Showing 1-30 from 348
Συναφὴς καὶ ἡ ἔκφρασις-ἀπειλὴ τῶν σχολικῶν μου χρόνων: «Θὰ σοῦ σκίσω τὸ κουλοῦρι».
Δὲν θεωρῶ πολὺ πιθανὴ τὴν κουλουρο-ετυμολόγησι τῆς σούφρας ἀπὸ τὴν πεοκουλοῦρα. Νομίζω ὅτι, μὲ τὴν ἐξαφάνισι αὐτῶν τῶν ἀντικειμένων καὶ πρακτικῶν (χαρακτηριστικῶν τῆς ἀλήστου καὶ ἡρωϊκῆς περιόδου τῆς ὁμαδικῆς πορνείας), οἱ νεώτεροι ἀπώλεσαν τὸν ἀέρα« τοῦ πράγματος, μαζὶ καὶ τὸ νῆμα τῶν συνειρμῶν.
Πολὺ καλὴ προσέγγισι. Ἐρώτησι: Γιατὶ δὲν ἀναβιβάζει τὸν τόνο;
Τὰ εἰς -ιον εἶναι κυρίως μεσαιωνικά. Μαρτυρεῖται τὸ ψωλάριον στὴν κλασσικὴ γραμματεία;
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΛΩΤΑΣ, ΤΟΤΕ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΔΟΝ ΚΕΙΛΟΤΗΣ.
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΣΛΑΝΓΚΙΑ (2):
ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΤΥΛΙΔΟΣ-ΛΑΜΙΑΣ, ΑΥΤΟ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΠΕΤΑΛΙ. ΙΔΑΝΙΚΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΜΠΑΦΑ (ΠΕΛΑΓΙΣΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΕΦΑΛΟΣ) ΣΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ. ΓΙΑΜ-ΓΙΑΜ.
Τὸ εἶχα στὸ μυαλό μου, ἀλλὰ δὲν ἤθελα νὰ τὸ πῶ χωρὶς τεκμηρίωσι. Τελικῶς τὸ πέτυχα: Δηξανίτης.
Παράδειγμα:
«Ο Τζήμερος είναι ένα πρόσωπο με πολύ θετική αύρα, ικανότητες, αυτοπεποίθηση και αντοχή. Οι Δηξανίτες που έχουν πρόβλημα με τον Μάνο, ας βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους. Δε νομίζω να χαλάσει κανέναν αν θα μπούμε όλοι μαζί στη βουλή»
(ἀπὸ ἐδῶ).
Ἔγραφον κατὰ τὴν ἀποφράδα 20/5/12, ὁπότε συνετελέσθη ἡ ἐκτζημέρωσις τοῦ κόμματος (ἔπαυσε νὰ εἶναι κόμμα ἀρχῶν) καὶ ἀπεφασίσθη ἡ ἐκμάνωσις καὶ ἐκβαλλιανάτωσις τῶν συνδυασμῶν (ἀδελφὲς καὶ παλληκάρια μαζί πλέον). Διὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς δὲν θὰ εἶμαι πλέον ὑποψήφιος μὲ τὸ πρώην ἐκπληκτικὸ αὐτὸ κόμμα, καὶ εἶσθε καὶ οἱ πρῶτοι ποὺ τὸ μαθαίνετε.
Μήδιο 1
Αὐτὰ τὰ ἀμερικάνικα γαμήσια (καὶ καλὰ) μὲ παντελόνι δὲν θὰ τὰ παρουσίαζε ποτὲ ὁ Γκουζγκούνης.
@Khan
Καλὴ ἡ παρατήρησι. Τὸ ἔψαξα λίγο καὶ βλέπω πχ στὴν ἱστοσελίδα http://www.greekhotels.gr/gr/central_greece_hotels/fthiotida_hotels/kamena_vourla_hotels.asp, ὅτι τὰ Καμμένα Βοῦρλα γράφονται σταθερὰ μὲ 2 μ. Ἐπίσης, στὴν ἱστοσελίδα http://iek-sidir.ser.sch.gr/islands/santor.htm, ἡ Καμμένη τῆς Σαντορίνης γράφεται μὲ 2 μ. Σὲ πολλὲς ἄλλες ἰσχύει τὸ ἀντίθετο.
Τὸ γλωσσικό μου αἰσθητήριο (τολμῶ νὰ τὸ ἐπικαλοῦμαι ὡς παλαιότερος) λέει ὅτι ἡ δίφθογγος τοῦ 'καίω' ζητεῖ τὸ διπλὸ μ. Ἂν αὐτὸ ἰσχύῃ, τότε μία ἐξήγησι εἶναι ὅτι ὑπάρχει μία παραδοσιακὴ καὶ μία νεωτέρα (ἐκπτωτικὴ) γραφή (ὅπως πχ τὸ τρένο, τὸ ἀβγὸ κλπ), ἢ ὅτι ὑπάρχουν δύο σωστὲς γραφές.
Μία τρίτη καὶ τραβηγμένη ἐνδεχομένη ἐκδοχή, ποὺ πρέπει νὰ ἐρευνηθῇ, θὰ ἦτο νὰ προέρχεται ὁ Καμμένος ἀπὸ διαφορετικὸ ἔτυμο (ποὺ δὲν τὸ ξέρω). Ἂν μάθουμε ἀπὸ ποῦ κατάγεται τὸ ἐπώνυμο, ἐνδεχομένως νὰ ὡδηγούμεθα κάπου.
@HardcoreGR
Φίλτατε, διέπραξες τὸ ἀτόπημα τῆς παρεμποδίσεως ἀλλοτρίας ἀκολασίας: Ἔβαλες φωτὸ μὲ γυναικάρες ποὺ φοροῦν ντεκαβλὲ γυαλιστερὸ κρεατὶ καλσόν (#1). Δὲν ὑπάρχει πιὸ ξενερωτικὸ πρᾶγμα διὰ τοὺς ὀφθαλμοπόρνους...
Αἰσθάνομαι πάρα πολὺ ἀδικημένος καὶ παραπεταμένος ἀπὸ τοὺς φίλους μου. Ἔχω τὸ δημοκρατικὸ δικαίωμα καὶ διεκδικῶ κι ἐγὼ ἕνα σλαγκικὸ κομματικὸ προσωνύμιο. Δὲν μπορῶ νὰ κρύψω ὅτι ἔχω σπαζοκεφαλιάσει νὰ βρῶ ἕνα, ἀλλὰ εἰς μάτην. Αὐτὸ τὸ Δημιουργία Ξανὰ εἶναι λίγο σχοινοτενές, εἶναι ἀλήθεια. Ἰδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρὸν γιὰ τὸ σλαγκεπώνυμον πλήρωμα. Ρίχτε τον, τὸν νεολογισμό. Μὲ ἔμπνευσι.
Καὶ μὴ μοῦ πῆτε ὅτι ὁ σὲρ Χότζας (ὁ μόνος ποὺ ἤξερε γιὰ τὴν ὑποψηφιότητά μου) εἶναι τόσο ἐχέμυθος... Ἂν εἶναι: Ρησπέκτ!
@Μεσούλα
Το «θέλω να σε πάρω», το «σε έχω πάρει εσένα;» κττο, όταν εκφέρονται υπό γυναικός, εντάσσονται στο επιθετικό γυναικείο πλαίσιο, που τείνει να κυριαρχήση, ή, όπως λέει και ο έγκριτος ψυχαναλυτής Ματθαίος Γιοσαφάτ, έχει ήδη κυριαρχήσει στις μικρές ηλικίες. Οι εκφράσεις αυτές δείχνουν κατά κάποιον τρόπον τη γυναίκα που απαιτεί, αντί να συντονίζεται. Πχ «Σε γουστάρω, πάμε τώρα στην τουαλέττα». Συχνή έκβασι: Κλακάζ του υδραυλικού συστήματος του πιτσιρικά...
Με το σχοινάκι της έδεσε τα χέρια πίσω στην πλάτη κι εκεί, πανω στα υγρά της την πήρε άγρια. Τον δονητή της τον έβαλε στον κώλο και την γαμούσε δυνατά.
(Aπό την καταργηθείσα σελίδα /index.php;option=comhttp://www.flock.gr/_content&task=view&id=1360&Itemid=2 (port 80) του Flock.gr).
Για το μονοτονικόν απολογούμαι, έγραφον όμως από δανεικό PC.
Ἡ κλανιόλα (σπανιότερα κλανιόρα) δὲν εἶναι σλάνγκ, μὲ τὴν κυριολεκτική της ἔννοια. Εἶναι κανονικὴ λέξι, ποὺ ἁπλῶς περιέπεσε σὲ ἀχρηστία, μετὰ τὴν κατάργησι τῶν κρεββατιῶν μὲ οὐρανὸ καὶ κουρτίνες, τὰ ὁποῖα ἐξετόπισε ἡ βελτίωσι τῆς θερμάνσεως τῶν οἰκιῶν (τῶν ἐχόντων τἀ οἰκονομικὰ μέσα, ἐννοεῖται). Ἂν κάποιος ἔχῃ καμμία κλανιόλα, θὰ συνιστοῦσα νὰ τὴν κρατήσῃ, διότι, μὲ τὴν ἄνοδο τῆς φορολογίας στὸ πετρέλαιο θερμάνσεως, δὲν θὰ ἀπέκλεια τὴν ἐπάνοδο τῶν κρεββατιῶν μὲ οὐρανὸ καὶ κουρτίνες.
Ἡ λέξις γοδεμίσιο εἶναι προφανῶς ἑλληνοποιημένη ἀπὸ τὴν γαλλικήν. Στὴν ἑλληνικὴν ἀπαντᾷ σπανίως, σὲ συζητήσεις μεταξὺ ἐστέτ· πρόκειται σαφῶς περὶ ἐμπειρικισμοῦ, καὶ συγκεκριμένως ἀπὸ τὸ σχοινοτενές, αὐτοεπαναλαμβανόμενο, μᾶλλον κουραστικὸ καί, κυρίως παιδεραστικό, φαντασιωσικὸ καὶ ἄνευ λόγου πολύτομο ἔργο “Ὁ Μεγάλος Ἀνατολικός”.
Ἐμελέτησα τὸ Manuel de civilité pour les petites filles à l’usage des maisons d’éducation. Πρόκειται περὶ ἀξιολογοτάτου πονήματος, δι΄ ὃ καὶ ἐκφράζω εὐαρέσκειαν πρὸς τὸν Τζίζαντα, ὁμοῦ μετ΄ αἰτήσεως συγγνώμης διὰ τὴν καθυστεημένην ἀπάντησιν.
Ἐρώτησι (μᾶλλον πρὸς Βράστα): Ποία ἡ προέλευσις τῆς λέξεως dildo;
Πρωτοπορία<πρωτοπόρος, συνεπῶς ι.
Πορεία<πορεύοπμαι, συνεπῶς ει.
Τὸ αἰώνιο ἀναπάντητο ἐρώτημα: Γεννιέται ὁ πούστης, ἢ γίνεται. Ἰδοὺ ἡ ἀπορία...
Ἡ ἐτυμολογία τοῦ ψοφάω-ῶ νομίζω ἔχει ἐνδιαφέρον.
Ἀρχικῶς δὲν εἶναι ψοφάω, ἀλλὰ ψοφέω, πρᾶγμα ποὺ τὸ κάνει λίγο σλὰνγκ μὲ τὴ μία.
Ψοφέω σημαίνει παράγω ψόφον, καὶ ψόφος εἶναι κατὰ κυριολεξίαν κάθε ἀπεριοδκὸς ἦχος, πχ κρότος, τρίξιμο, γδοῦπος (ἢ δοῦπος), μεταφορικῶς δὲ κάθε ἦχος κενὸς πληροφορίας, σημασίας κλπ.
Στὸν Ἡσύχιο ὁ ψόφος ἀναφέρεται ὡς ψόθος (ἡ ἐναλλαγὴ χειλεοφώνου μὲ ὀδοντικὸ εἶναι φαινόμενο ἀρκετὰ συχνό, πχ βιβάρι-διβάρι).
Τὸ ψοφέω κατέληξε νὰ σημαίνῃ τὸν θάνατο ζώου (πλὴν ἀνθρώπου) λόγῳ τοῦ ἤχου ποὺ παράγεται κατὰ τὴν πτῶσι τοῦ νεκροῦ σώματος στὸ ἔδαφος, ποὺ εἶναι ἀπεριοδικός, μή μουσικὸς ἦχος=γδοῦπος=ψόφος, πχ τὸ μουλάρι ψόφησε=τὸ μουλάρι παρήγαγε (πέφτοντας) ἕνα ἀπεριοδικὸ ἦχο, ἐκ τοῦ ὁποίου συνάγεται ὅτι ἀπεβίωσε (κατὰ πᾶσα πιθανότητα).
Ἀπὸ ἐδῶ καὶ μετὰ ἀρχίζει ἡ παρετυμολογία ἢ καλλίτερα ἡ διολίσθησι τῆς ἐννοίας, πχ ψοφάλογο, ψοφίμι (ὁ νοῦς πηγαίνει περισσότερο σὲ ὀσμὴ σήψεως παρὰ σὲ ἀπεριοντὶκ ἦχο) εἶμαι ψόφιος ἀπὸ κόπωσι (εἶδος ἀναδρομικοῦ προληπτικοῦ κατηγορουμένου ἐπὶ ἀνθρώπου), ψόφησα στὸν ὕπνο (κανεὶς δὲν πέφτει γιὰ ὕπνο ἀπὸ ψηλά, ὥστε νὰ παραχθῇ ψόφος), κάνω τὸν ψόφιο κοριὸ (ὁ κοριὸς δὲν μπορεῖ νὰ παραγάγῃ ψόφο πέφτοντας) κλπ.
Χάος!!!
@Βίκαρ
Θέλοντας ν΄ ἀγοράσω ἕνα ἔπιπλο λουτροῦ, ἔμαθα ὅτι βέγκε εἶναι μοδᾶτο σκοῦρο καφφεκόκκινο χρῶμα.
Ν΄ ἁγιάσῃ ὁ στόμας σου Iron! Μὲ τὴ λατρεία τοῦ google μοῦ ἔχουν γίνει ταρκίντια τσουρέκια.
Ἐπὶ τῆς οὐσίας τώρα: Τὸ καινούργιο δὲν ἔχει ἀσαφῆ ὀρθογραφία, ὅ,τι καὶ νὰ λένε τὰ λεξικὰ τῶν ὀλιγογραμμάτων. Προέρχεται ἀπὸ τὸ καινουργές, ποὺ σημαίνει τὸ καινῶς εἰργασμένο, δηλ. τὸ νεοστὶ κατεσκευασμένο. Ἔργον>οὐργῶ (ἀμάρτυρον, ἀπαντᾶται μόνον ἐν συνθέσει, πχ τεχνουργῶ=παράγω ἔργον τέχνης, χειρουργῶ=ἐπεμβαίνω σὲ κάτι διὰ τῶν χειρῶν κλπ). Παρατηρεῖτε ὅτι τὸ γ τοῦ ἔργου ἐπιβιώνει σὲ ὅλες τὶς παράγωγες ἐκδοχές, καὶ κινδυνεύει νὰ χαθῇ μόνο ὅταν ἐμεῖς χαλαρώνουμε τὸν σεβασμό μας στὴν παραδοσιακὴ ὀρθογραφία, ἐλλείψει γνώσεως τῆς ἐτυμολογίας· δεῖγμα τῆς καταστροφικῆς ἐπιδράσεως τῶν γλωσσομηδενιστῶν.
Καλά, ρὲ Βράστα, τὸ κοιτάω καὶ δὲν τὸ χορταίνω. Παίζεις ἐν οὐ παικτοῖς (μιᾶς καὶ τὸ μήδιον εἶναι ἄπαικτο)!!!
Μὲ τὶς ἀναφερόμενες ἔννοιες τὸ φιρφιρίκι μοῦ εἶναι ἄγνωστο, τοὐλάστιχον στὸ πεδίο τοῦ παραδοσιακοῦ τζιναβόκοσμου.
Τὸ φιρφιρίκι γνωρίζω ὡς χαρτοπαικτικὸ ὅρο, ποὺ χαρακτηρίζει τὸ ψιλικατζίδικο παιγνίδι, κυρίως στὶς περιπτώσεις παιγνίων τύπου Θανάση.
Ἡ ὀρθὴ καὶ λίαν συνήθης ἐκφορὰ τοῦ ὅρου εἶναι μανιτζέβελος, -η, ο. Δὲν ἀποτελεῖ κρητική, ἀλλὰ γενικοτέρας χρήσεως λέξι (ἐν Ἀθήναις κατὰ κόρον). Προέρχεται ἀπὸ τὴ ἰταλικὴ ἐκδοχὴ τοῦ manageable (ὅποιος ξέρει ἰταλικὰ παρακαλεῖται νὰ μᾶς γράψῃ τὴν ἀκριβή λέξι), ποὺ σημαίνει (δια)χειρίσιμος μὲ εὐχέρεια.
Synonyme du fernοse;
Πολλὲς πιένες τὰ γουναράδικα σήμερα.
Καλῶς, βεβαίως, διότι ἔτσι ἐμαθα καὶ τὴν προέλευσι τῆς Ἀρείου ἐκφράσεως.
aias.ath
in σκατοτάισμα