Υπάρχει ένας αστικός μύθος για ένα παιχνίδι που παίζεται ως εξής:

Τέσσερα ή και περισσότερα καρφιά μαζεύονται σε ένα σπίτι και μη έχοντας τίποτα καλύτερο να κάνουν παίζουν το μπισκότο. Αρχίζουν και βαράνε ταυτόχρονα και όποιος τελειώνει, τελειώνει πάνω σε ένα μπισκότο. Ο τελευταίος που δεν έχει τελειώσει...τρώει το μπισκότο.

Συνεπώς η έννοια του μπισκότου είναι διπλή:

α. Παίζω το μπισκότο: Βαριόμαστε πάρα πολύ, κωλοβαράμε

β. Τρώω το μπισκότο: Αποτυγχάνω παταγωδώς. Σκατάσταση. Κάθομαι στο παγωτό

α.
- Έλα ρε, τι λέει; Τι κάνατε χτές;
- Τίποτα, σκάσανε από εδώ οι άλλοι και μαλακιστήκαμε.
- Και τι κάνατε δηλαδή;
- Παίζαμε το μπισκότο ρε μαλάκα, τι κάναμε, τίποτα....

β. - Ρε, έχεις τσιγάρα;
- Όχι, ούτε εσύ έχεις;;;
- Όχι....φτουυύ. Και τώρα τι θα κάνουμε;;
- Τώωωρα, θα φάμε το μπισκότο...

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
iron

πάντα με γοήτευε ο τρόπος με τον οποίον τα αγόρια περνάνε τις ελεύθερές τους ώρες.

#2
Galadriel

Εύγε νοθεΐτη για τα γλυκά σου λήμματα, και παγωτό και μπισκότο, με την πικρή την γεύση...

#3
MXΣ

το τρώει το γεμιστό...

#4
HODJAS

Δεν είναι αστικός μύθος. Παίζονταν (-παίζεται ακόμα;) στις ελληνικές φυλακές, μ' ένα τόστ πεταμένο χάμω (το παιχνίδι λέγονταν «τόστ»).

Στα εγκλέζικα σχολεία ήταν αρκετά διαδεδομένο και παίζονταν μ' ένα μπισκότο χαμω στις τουαλέτες (jip biscuit)

Πάρε και κατάλαβε...