Υπάρχει ένας αστικός μύθος για ένα παιχνίδι που παίζεται ως εξής:
Τέσσερα ή και περισσότερα καρφιά μαζεύονται σε ένα σπίτι και μη έχοντας τίποτα καλύτερο να κάνουν παίζουν το μπισκότο. Αρχίζουν και βαράνε ταυτόχρονα και όποιος τελειώνει, τελειώνει πάνω σε ένα μπισκότο. Ο τελευταίος που δεν έχει τελειώσει...τρώει το μπισκότο.
Συνεπώς η έννοια του μπισκότου είναι διπλή:
α. Παίζω το μπισκότο: Βαριόμαστε πάρα πολύ, κωλοβαράμε
β. Τρώω το μπισκότο: Αποτυγχάνω παταγωδώς. Σκατάσταση. Κάθομαι στο παγωτό
4 comments
iron
πάντα με γοήτευε ο τρόπος με τον οποίον τα αγόρια περνάνε τις ελεύθερές τους ώρες.
Galadriel
Εύγε νοθεΐτη για τα γλυκά σου λήμματα, και παγωτό και μπισκότο, με την πικρή την γεύση...
MXΣ
το τρώει το γεμιστό...
HODJAS
Δεν είναι αστικός μύθος. Παίζονταν (-παίζεται ακόμα;) στις ελληνικές φυλακές, μ' ένα τόστ πεταμένο χάμω (το παιχνίδι λέγονταν «τόστ»).
Στα εγκλέζικα σχολεία ήταν αρκετά διαδεδομένο και παίζονταν μ' ένα μπισκότο χαμω στις τουαλέτες (jip biscuit)
Πάρε και κατάλαβε...