μακρύ ζεϊμπέκικο

Η έκφραση έχει καθιερωθεί κυρίως σε σχέση με το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου Μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο, που αναφέρεται στην ιστορία του Νίκου Κοεμτζή. Πρόσφατα έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον για την πορεία του Άκη Τσοχατζόπουλου.

Όταν λέμε «μακρύ ζεϊμπέκικο του τάδε» ή «για τον τάδε» περιγράφουμε μια διαδικασία αργή και βασανιστική και εντέλει μάλλον μοναχική, όπως άλλωστε μοναχικός είναι και ο χορός του ζεϊμπέκικου. Ενίοτε θυμίζει το «η άνοδος και η πτώση του τάδε» με την έννοια ότι περιγράφουμε την μοναχική πορεία της ζωής ενός ανθρώπου που γνώρισε την δόξα του κόσμου τούτου μόνο για να περιπέσει στο τέλος στην αποτυχία και την μοναξιά. Άλλοτε πάλι δεν υπάρχει άνοδος, αλλά μόνο πτώση. Ή, έστω, τονίζουμε ότι η επώδυνη διαδρομή θα έχει πάρα πολλά επεισόδια, οπότε πρέπει να οπλιστεί κανείς με υπομονή μάλλον απέλπιδα.

Πάσα: Vrastaman από το μακριά βόλτα, μακρύς περίπατος.