Πρόκειται για μαζοχιστική πράξη αυτοτραυματισμού που φοριέται ολοένα και συχνότερα, κυρίως από αγχωμένα θήλεα νέας κοπής (*).
Υπάρχουν τρεις μεγάλες (συχνά αλληλοκαλυπτόμενες) συνομοταξίες ανθρώπων που χαρακώνονται:
- Αυτοτιμωρούμενες γιαλομαμούνες που διασκεδάζουν ντραμακουινικά τις ανασφάλειες και την χαμηλή αυτοεκτίμησή τους αυτοκτονώντας συμβολικά με κοπίδια κ.ά. αιχμηρά καβλιτζέκια. Συνομοταξία μάλλον για λύπηση.
- Σούργελα και τρέντουλα που χαρακώνονται από ποζεριά και μιμητισμό για να το παίξουν καικαλάουα κουλαριστά. Στην συνομοταξία αυτή εντάσσονται και τα emoφρίκουλα. Συνομοταξία για γέλια.
- Άτομα με χτυπημένο τον σκληρό (με ψυχικές διαταραχές, μανιοκατάθλιψη, διπολισμό κ.ταλ.). Συνομοταξία που σίγουρα δεν είναι για γέλια.
1.
Οι γονείς μου δεν ήξεραν κάτι μέχρι σήμερα που με βρήκε ο μπαμπάς μου να χαρακώνομαι στο μπάνιο,δεν μπόρεσα να δικαιολογηθώ γιατί έτρεχε ήδη αίμα από τα πόδια μου και ετοιμαζόμουνα να το κάνω στα χέρια μου...
2.
Μετρώ 17 (και παραπάνω) σημάδια από κοψίματα. Κάτι με νευριάζει, βγάζω τον εαυτό μου άχρηστο κι ας μη φταίω εγώ. Τα παίρνω στο κρανίο, θέλω να τα σπάσω όλα. Αντί γι' αυτό ή δαγκώνομαι βαθιά ή χαρακώνομαι ή χτυπάω το κεφάλι μου. Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν η αυτοεκτίμησή μου πέφτει ή όταν όλα σκοτεινιάζουν, θέλω να μου ανοίξω πληγές.
3.
POS NA MN TA PAREIS ME OLOUS TOUS ####### POU XARAKONONTAI GIA POZARIO;; K OTAN TOUS ROTHSEIS GIATI SOU APANTANE SAN NA HTAN TO PIO FYSIOLOGIKO PRAGMA TOU KOSMOU « KOITA, DN M' ARESEI, ALLA EINAI MODA ».
4.
Με βίασε ο άντρας της κολλητής της μαμάς μου όταν ήμουν 13. θυμάμαι κάθε λεπτό,κάθε στιγμή,κάθε κίνηση. Ακόμα και τώρα κάνω εμετο όταν το θυμάμαι. Είχα πονέσει απίστευτα πολύ. Δεν θα το ξεπεράσω ποτέ και με τίποτα συνέχεια το σκέφτομαι, κάθε μέρα, κάθε βράδυ. Μπορώ να εκτονώνομαι στον εαυτό μου, από όταν έγινε, θυμάμαι, άρχισα να χαρακώνομαι για να χαλαρώσω λίγο. Τώρα συνεχίζω να χαρακώνομαι, τελευταία (σε αυτό «βοηθάει» που μένω μόνη μου και δεν παρατηρεί κάποιος κάτι) έχω αρχίσει να νιώθω μεγαλύτερη ανακούφιση με το να καίγομαι στα μάτια της κουζίνας (μην φανταστείτε τραγικά πράγματα,μόνο στα χέρια μου λίγο).
5.
Δημοσιογράφος: Χαρακώνεσαι;
Εμο: Ναι
Δημοσιογράφος: Γιατι;
Εμο: Γιατι νιώθω πιο ώριμος...
-
Stan:
♪♫ Sometimes I even cut myself
To see how much it bleeds;
It's like adrenaline
The pain is such a sudden rush for me ♪♫
Eminem:
♪♫ And what's this shit you said about
You like to cut your wrist too;
I say that shit just clownin' dawg
C'mon, how fucked up is you; ♪♫
(Emimen, Stan)
6 comments
Khan
Άουτς
σφυρίζων
Ασίστ, Βράσταγκιρλ. Είναι θλιβερό, αλλά πολλές συμμαθήτριές της είναι κυριολεκτικά στα χαρακώματα.
xalikoutis
Ας μνιμονεύσουμε και την καημένη την Ιζαμπέλ Ιπέρ στην ταινία του Χάνεκε «η Δασκάλα του Πιάνου» που χάραζε το μνι της.
σφυρίζων
Προσκυνώ τον κινηφιλισμό σου!
vikar
Είναι πάντως παλιά φάση, τη θυμάμαι στο σχολείο μου τέλη Ογδόντα.
σφυρίζων
Ναι, απλώς τώρα τείνει να πάρει διαστάσεις επιδημίας.