πάπαλα

Ωραίος, αλλα γιατί "λεξιπλασία"; Το "πάπαλα" ίσα που είναι και κλασικό...

τον χάσαμε τον ατσεγκέ, πάπαλα.

Πάπαλα κι ο Θύμιος, διαγράφτηκε από τη ΝουΔου.

Το πάπαλα, λέν Τριαντάφυλλος (εδώ) και Μπάμπης (κλεψιμέικα λίνκ δέ βάζω, το Μπάμπη μου τον πλήρωσα!), είναι παιδική, νηπιακή λέξη. Ενδέχεται όμως, λέω, να είναι παρόμοια περίπτωση με το φίκι-φίκι, και να σχετίζεται με το νοτιογερμανικό babbela (εδώ πιχί), που υπέπεσε στην αντίληψή μου πολυπρόσφατα.

Η σημασία του babbela είναι τάλε κουάλε η δικιά μας. Ονλάιν βρίσκω αυτό εδώ, που γράφει ας πούμε στο τέλος τα εξής:> Dies sagt man den Kindern oder diese sagen es mit zunehmender Sprachfähigkeit selbst, wenn nichts mehr in der Schüssel, im Teller, aber auch im Schobbåle ist. Und den folgenden Spruch werden manche Mütter gebrauchen oder sich noch daran erinnern: «Babbåla, neks meh da!» Παναπεί: «Το λέμε στα παιδιά ή το λέν και μόνα τους όταν αρχίζουν να μιλάνε, όταν πλέον είναι το μπολάκι, το πιάτο ή το μπιμπερό άδειο. Πολλές μανάδες θα πούν ή θα θυμηθούν τις εξής κουβέντες: ''Πάπαλα, δέν έχει άλλο!''»

Η λέξη στα γερμανικά ανήκει τουλάχιστον στη σουηβική διάλεκτο και στο ίδιο κείμενο γίνεται μιά απόπειρα να αναχθεί στο παλιότερο Bäpp/Papp που καταγράφεται στο λεξικό των αδελφών Γκρίμ με τη σημασία «χυλός, παιδικό φαγητό». Ενδιαφέρον επίσης, άν και δέν αναφέρεται στο κείμενο, είναι οτι στα γερμανικά το alle σημαίνει επίσης «τέλειωσε, τέρμα, πάπαλα», και ίσως να υπήρξε σχετική έλξη (όχι οτι το alle είναι συστατικό του babbela: το -le στα σουηβέζικα είναι τυπικό υποκοριστικό επίθημα).

Δέν είμαι σίγουρος, πιθανό να πρόκειται γι' απλή σύμπτωση το όλο, αλλα η σημασιολογική σύμπτωση μαζί με την ηχητική (υπόψιν οτι αυτά τα b προφέρονται εντελώς σχεδόν σαν π, έτσι άλλωστε και το έπιασα) βάζουν σε σκέψεις. Ας πούμε, μία πρώτη, αναμενόμενη ερώτηση: πόσο παλιά είναι η λέξη στα ελληνικά;...