καστράτος

Οι καστράτοι (από το Ιταλικό castrato, πληθ. castrati) ήταν ευνουχισμένοι άνδρες τραγουδιστές με φωνή σοπράνο - οι μουσικοί του site μπορούν να το εξηγήσουν καλύτερα. Από τον 16ο ως τον 18ο αιώνα ήταν οι μεγάλοι σταρ τής όπερας. Μια ιδέα δίνει αυτή η ηχογράφηση του Αβε Μαρία από το 1902 - αν και ο τραγουδιστής που ακούγεται ήταν τότε 44 ετών ήδη και η φωνή του δεν ήταν στο ζενίθ της.

το φύλο δε γράφεται με ένα λάμδα; λίγο με την ορθογραφία ρε παιδιά...

κ μια παρατήρηση γενική (κ καλοπροαίτετη).
τα αγγλικά δεν είναι η κατάλληλη γλώσσα για να ετυμολογηθεί μια λέξη, καθώς είναι εξαιρετικά 'μη καθαρή' γλώσσα, με πολλές λέξεις λατινογενείς και γερμανογενείς και δεν ξέρω τι άλλο. εν προκειμένω, η λέξη προέρχεται από λατινική ρίζα, αλλά η αναφορά στα αγγλικά το συσκοτίζει. κ όταν επαναλαμβάνεται, το συκωτίζει. κακό χιούμορ.

Τα αγοράκια που τραγουδούσαν ωραία και είχαν γλυκιά φωνή, τα ευνουχίζανε πρό της εφηβείας προκειμένου να μην αλλοιωθεί ποτέ η φωνή τους. Έτσι οι περίεργοι αυτοί άντρες (δεν μπορεί κανείς να τους πει κακότυχους γιατί ήταν πράγματι περιζήτητοι και μεγάλες ντίβες) διατηρούνταν υψίφωνοι σε όλη τους τη ζωή. Λέγεται ότι τους χρησιμοποιούσαν και στην εποχή του Βυζαντίου (εκτός από το να φυλάνε χαρέμια υπήρχαν και ευνούχοι στις χορωδίες) αλλά το σίγουρο είναι πως ήταν πολύ της μόδας κατά τους 17ο-18ο αιώνα στην κεντρική Ευρώπη, σε γυναικείους ρόλους της ιταλικής όπερας. Η φωνή τους θεωρούνταν αισθησιακότερη από την γυναικεία. Σήμερα πια δεν υπάρχουν (αυτό θα έλειπε!), οι τελευταίοι έζησαν μέχρι τις αρχές του 20ού. Οι οπαδοί της 'ερμηνείας εποχής' της μουσικής εκείνων των χρόνων, θέλουν οι ρόλοι αυτοί να ερμηνεύονται είτε από αγοράκια ή από κόντρα τενόρους (= τενόροι των οποίων η φωνή φτάνει σε πολύ ψηλές περιοχές/νότες) οι οποίοι όμως, εννοείται, δεν είναι καστράτοι, ούτε σωματικά, ούτε φωνητικά. Χα.

...και συ ρε INRI, υπομονή είπαμενε, σιγά-σιγά θα διορθωθούν όλα τα ορθογραφικά. Εσύ δεν κατάφερες να διορθώσεις τίποτα στην ανθρωπότητα και μιλάς κι από πάνω;;; Έλα χριστέ μου...

εγώ ήθελα, ο μπαμπάς επέμενε να πάμε διακοπές την έβδομη ημέρα.
γενικά η ασυνταξία κ η ανορθογραφία με ενοχλούνε πολύ ρε θείο, τι να κάνουμε.
ψέμματα να πω; αφού υπάρχει και το αντ-ον...;)

άσε μας με τον μπαμπα μωρέ... σε λίγο θα μας πεις και ότι η μάνα σου ήταν παρθένα... όλο δικαιολογίες είσαι. Ας μίλαγες τότε για την ορθογραφία, ας τους έλεγες να μάθουνε γράμματα, πιο έξυπνο θα ήταν. Αλλά σε πιάσανε οι μεγάλες ιδέες. Εμ, να τώρα.

Δίκιο έχεις ρε φίλε jesus, αλλά είμαι σκράπας στην ορθογραφία.

Επίσης είμαι σκράπας και στα λατινικά (βασικά δεν έχω διδαχτεί ποτέ) ενώ τα αγγλικά είναι το φόρτε μου. Τι να κάνουμε; Δεν είμαστε όλοι Μπαμπινιώτιδες.

Καστράτο στα ιταλικά, απ' όπου το έχουμε πάρει κι εμείς, σημαίνει, αν δεν απατώμαι, ευνούχος / ευνουχισμένος με όλες τις έννοιες και αποχρώσεις που μπορεί να έχει η λέξη. Αντίθετα στα ελληνικά λέμε:
-ευνούχος: η ειδική εκείνη κατηγορία ευνουχισμένων αυλικών.
-ευνουχισμένος: για ζώα, π.χ. τα βόδια. Για ανθρώπους κυρίως μεταφορικά.
-μουνουχισμένος: μόνο για ζώα, μόνο κυριολεκτικά, πιο λαϊκή λέξη.
-καστράτος: η ως άνω κατηγορία ευνουχισμένων τραγουδιστών.

Η ελληνική λέξη προέρχεται από τα ιταλικά, όπως και οι περισσότεροι όροι που αφορούν την έντεχνη ευρωπαϊκή μουσική (π.χ. ματζόρε, μινόρε, αλέγκρο κλπ.). Το ότι η αρχική της προέλευση είναι από τα λατινικά είναι μία πληροφορία που αφορά κυρίως την ιστορία της ιταλικής λέξης.