Ο γομαράς, το ντερέκι, ο γεροδεμένος από φυσικού του ή από τη δουλειά. Όχι δηλαδή ο σφίχτερμαν και σίγουρα όχι ο μπρατσορακέτας, αλλά ο παιδαράς. Λέγεται στη Δ. Κρήτη και κυριολεκτικά είναι το πέτρινο πεζούλι (η λέξη έχει τούρκικη προέλευση - beden = έπαλξη, πολεμίστρα). Λέγεται και ειρωνικά για τύπους που τους κάνεις φου και πάνε 4 μέτρα πιο κάτω.
- Έλα ρε Γιώργη κάτσε ε να πιεις έναν καφέ....
- Κοπέλια άλλη φορά, πρέπει να πάω με τον φαταούλα ν' αδειάσω έναν βόθρο, και μετά έχω να φορτώσω ελιές...
- Α ρε Γιώργη, μπεντένι (ακολουθεί φιλική καρατιά στην πλάτη, ο Γιώργης δεν παίρνει χαμπάρι).- Γεια σου ρε Στελάκη μπεντένι (χτύπημα στην πλάτη)... εε πού πας κάτσε να τα πούμε... είσαι όμως πολύ μπεντένι ρε Στελάκη, κρέας δεν έχεις απάνω σου.
3 comments
johnblack
Kαι μην ξεχνούμε πως στα μπεντένια του κάστρου του Ηρακλείου, ήταν προσηλωμένοι οι περίφημοι Εφτά Μπαλτάδες, έμβλημα της οθωμανικής κυριαρχίας στην Κρήτη. Αυτοί, κατά το Άξιον Εστί
[I]Πρώτα σύρθηκαν με δύναμη
και ψηλά πάνω απ' τα μπεντένια ξεκαρφώθηκαν πέφτοντας[/I] (Γένεσις)
donmhtsos
Επίσης το δημοτικό:
«Από τα μπεντένια πέφτω (τζόγια μου αμάν) πέφτω για να σκοτωθώ
κι η αγάπη μου φωνάζει (τζόγια μου αμάν) πιάστε τον για τό Θεό
dryhammer
και η σατιρική (λετ) παραλλαγή του δημοτικού όπως μου παραδόθηκε από τους μακαρίτες συγγενείς
Από τα μπεντένια πέφτω / πέφτω μέσα στα σκατά κι η αγάπη μου φωνάζει / πιάστε τον να μην τα φά