μυρίζω τα νύχια μου

Πασίγνωστη έκφραση, αρχαιοελληνικής προελεύσεως. Η σημασία της συνδέεται με τους αρχαίους μάντεις, γνωστούς και ως «τα οράκλια»!
Στα διάφορα μαντεία, οι μαστουρλήδες μάντεις και μάντισσες, πέραν της νταφούς που φούμαραν για να μιλήσουν με τους θεούς, βουτούσαν τα νύχια τους και σε ένα υγρό φτιαγμένο από δαφνέλαιο, το οποίο εν συνεχεία ακουμπούσαν στα ρουθούνια τους, ερχόμενοι σε καταληψία. Κατόπιν μπορούσαν να απαντήσουν σε οιαδήποτε ερώτηση με σιγουριά.
Η έκφραση υφίσταται και στα νέα Ελληνικά, εννοώντας απλούστατα «που να το ξέρω».