φαλιμέντο

Εμείς το λέμε πολύ «φαλληρίζω» για όταν πάμε στο Φάλληρο. Θα τό 'κανα προσθήκη, αλλά έχω τον γνωστό φοβό.

Αντ' αυτού πάρτε ένα από τα πιο αγαπημένα μου νοσταλγικά τραγούδια

Καρβέλας:

Θυμήσου τα καλοκαίρια εκείνο τον καιρό
με την παρέα στο Φάληρο το παλιό,
Στον Μπάτη όλοι μαζευόμαστε,
για μπάνιο τα πρωινά,
στην Αμφιτρύτη και στον Άδωνη
το βράδυ σινεμά.

Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα
Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα

Με κάτι άλλες παρέες είχαμε διαφορές,
και στον Απόλλωνα απ' έξω πέφτανε καρπαζιές,
μα το βραδάκι όλοι στο Sweet Home
με τα κορίτσια αγκαλιά
κάποιο παρτάκι κανονίζαμε μετά το σινεμά.

Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα
Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα

Τώρα η παρέα του Φαλήρου ανήκει στο παρελθόν,
η Αμφιτρύτη και ο Άδωνης είναι μπετόν,
στον Μπάτη απ' έξω γράφει:
Μολυσμένα νερά,
και δεν υπάρχει τίποτα να το θυμίζει πια...

«Φάληρο», «φαληρίζω», η σωστή ορθογραφία. Αρχαία λέξη που σημαίνει «λευκός» από το «φαλός» με ένα λάμδα, από όπου ίσως βγαίνει το «φαλακρός», (αν και μάλλον παρετυμολογία). Φάληρο είναι το «λαμπρό» στα αρχαία!

Καμία σχέση με τον «φαλλό» με δύο λάμδα.

Με σεβασμό μεν στις ανάμνησες του συντρόφου Hank, τολμώ να εκφράσω την απόρριψή μου για το άτομο Καρβέλα. Τολμώ να τον χαρακτηρίσω «παράδειγμα προς αποφυγή».

Συμφωνώ Κρεπς, ωστόσο πιστεύω πως μπορεί να δημιουργηθεί νοσταλγικό τραγούδι κι από έναν τέτοιο τύπο, γιατί νομίζω πως τα τραγούδια δεν αντανακλούν πάντα τα στοιχεία της ψυχής των δημιουργών τους αλλά πολλές φορές κάποιος(π.χ:Καρβέλας) αποστασιοποιημένος από τον εαυτό του, το κατασκευάζει έτσι ώστε αυτό να απηχεί ορισμένα πράγματα, τα οποία δεν είναι απαραίτηττο να συνάδουν με το χαρακτήρα του και τον ψυχισμό του.Το να φτιάχνει για αυτόν, για τη Βύση, για σκυλάδες, νοσταλγικά σαν κι αυτόν δείχνει πως έχει την εμπορική τεχνική να φτιάχνει τραγούδια που απευθύνονται σε διαφορετικές κατηγορίες ακροατών

Βλ. το λήμμα Χαρκαρβέλας, ο.

και στα γερμανικά το ρήμα verlieren που προφέρεται φαλίρεν, σημαίνει χάνω.