Το πρώτο κατάστημα έτοιμου καφέ Λουμίδη, άνοιξε το 1919 στον Πειραιά. Το 1926 η φίρμα μετονομάστηκε σε Παπαγάλο Λουμίδη. Στη συνέχεια δημιουργήθηκαν διάφορα άλλα καταστήματα. Το 1955 γίνεται βιομηχανοποίηση του προϊόντος, ενώ το 1987 η εταιρεία εξαγοράζεται από τη ΝΕΣΤΛΕ. Και ο καφές Λουμίδη, συνεχίζει την πορεία του μέσω αυτής.
Ένα από τα αγαπημένα διαφημιστικά σλόγκαν, είναι: «Έκαστος στο είδος του κι ο Λουμίδης στους καφέδες».
Αυτά με το θεωρητικό πλαίσιο. Προχωράμε στο σλανγκιστικό πεδίο.
O καφές Λουμίδη, παραπέμπει σε φραπέ, που φτιάχνεται από φραπεδιάρα ειδικό (η λέξη «Λουμίδη» περιέχει την κατάληξη -μίδι, που παραπέμπει ηχοποιητικά σε μύδι και φανερώνει πως ο καφές φτιάχνεται δια χειρός, ή ποδός κορασιδος) σε φραπενείομε ποιοτικό τρόπο.
Μιλάμε για ποιοτικό τρόπο, επειδή ο καφές Λουμίδη είναι φημισμένος καφές. Τόσο φημισμένος, όσο φαίνεται να νοηθεί από το αναφερόμενο σλόγκαν της διαφήμισης για τον καφέ Λουμίδη, εκ του οποίου προκύπτει με παράφραση ο όρος «Έκαστος στο είδος του κι οι φραπεδιάρες στους φραπέδες». Αναφερόμαστε σε έμπειρες φραπεδιάρες, γιατί όπως είπαμε ο καφές είναι φημισμένος.
O συγκεκριμένος όρος, εστιάζει στην αξία που έχει η παρασκευή φραπέ, δια χειρός, ή ποδός, έμπειρης φραπεδιάρας.
Αν η μαλακία προσεγγίζει το γαμήσι, τότε η μαλακία που γίνεται από γυναίκα το προσεγγίζει περισσότερο, η μαλακία από φραπεδιάρα ακόμη περισσότερο και η μαλακία από έμπειρη φραπεδιάρα ακόμα περισσότερο.
Πότε εκφέρεται ο όρος;
Από θαμώνες φραπενείων. Έχουν δοκιμάσει τέτοιο καφέ. Τον έχουν γευτεί και ξέρουν. Οπότε αν κάποιος δεν τον έχει δοκιμάσει, εκφέρουν τον όρο, με στόχο να του δείξουν, πως όσο καλός κι αν είναι στο φτιάξιμο του φραπέ, δεν φτάνει την επαγγελματία, και ειδικότερα δε φτάνει την φημισμένη επαγγελματία (φημισμένος καφές), που χει μελετήσει διεξοδικά το θέμα και ξέρει απ΄έξω κι ανακατωτά πως να ανάβει κάποιον (βλ. παρ. 1).
Επίσης, τη φράση αυτή, μπορούν να την εκφέρουν εξπέρ φραπεδιάρες προκειμένου να ψυλλιάσουν κάποιον για την αξία της υπηρεσίας τους (βλ. παρ. 2).
Επίσης η φράση μπορεί να αναφερθεί και στα πλαίσια συνδικαλιστικού αγώνα δυναμικής διεκδίκησης των δικαιωμάτων, των ακάματων βιοπαλαιστριών του κλάδου των φραπεδιάρων (διεκδικώντας βαρέα ένσημα, κλπ).
Ο όρος δηλαδή, θα μπορούσε νά 'ναι κεντρικό σύνθημα σε πορεία φραπεδιάρων. Θα μπορούσε δηλαδή, να εκφωνείται από ντουντούκες, κλπ, αλλά και να αναγράφεται σε πανό, σε αφίσες, κλπ. (βλ. παρ. 3).
- Πάμε το Σαββάτο σε στριπτιζάδικο για φραπέ ποιότητας;
- Και δεν το φτιάχνω μόνος, με ένα palyboy στην τουαλέτα;
- Φίλε μου. Έκαστος στο είδος του κι οι φραπεδιάρες στους φραπέδες. Πρέπει να πας μια φορά για να καταλάβεις τι εννοώ. Έχουν την εμπειρία οι κοπέλες. Χάνεις. Αυτό μόνο σου λέω.Η Βάσω είναι εξπέρ φραπεδιάρα. Βγαίνει για καφέ (χωρίς λινκ) με έναν φίλο, σε κλασσική καφετέρια.
Βάσω: - Όχι να το παινευτώ, αλλά φτιάχνω τον καλύτερο φραπέ της πόλης.
Πέτρος: - Εγώ τον φτιάχνω μόνος και τον κάνω τζάμι.
Βάσω: - Δεν αμφιβάλλω. Αλλά τι τα θες; Έκαστος στο είδος του κι οι φραπεδιάρες στους φραπέδες.Κάποιο μεσημέρι, μια παρέα από λίγες φραπεδιάρες, διαδηλώνει έξω απ το υπουργείο εργασίας. Οι μπάτσοι πάνε να διαλύσουν την πορεία. Τότε οι φραπεδιάρες, μετά από σήμα της προέδρου τους, φωνάζουν στους μπάτσους: «Αφήστε τα μίση και πιάστε το γαμίσι», ενώ ταυτόχρονα τους κερνούν φραπέ. Σε λίγο, οι μπάτσοι διαδηλώνουν μαζί τους φωνάζοντας: «Έκαστος στο είδος του κι οι φραπεδιάρες στους φραπέδες». Και το φωνάζουν με πυγμή, γιατί πείστηκαν. Το ντέμο ήταν αρκετό.
δὸς ἡμῖν σήμερον... (από Vrastaman, 06/05/09)
