α. Εναλλακτική αποστροφή στη γνωστή κινηματική ιαχή «και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει...»΄.

Λέγεται ότι την ασυναγώνιστη αγωνιστική αυτή παραλλαγή του «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» πρωτοείπε στο μεσοπόλεμο ο, παρεισφρύσαντας στο μπλακ μπλοκ, ποιητής εκ του pro-χοίρου (φίλος του χοιρινού) Αντρέ Μπρετόν, διότι καθώς εξήγησε αργότερα «διατί να υβρίζομεν τα γουρούνια; δε φταίνε αυτά που είναι μπλε, μητεούτε βεβαίως τα ψάρια ευθύνονται !».

Ανεκδοτολογικά και σύμφωνα με αυτήκοους μαρτυριάρηδες, οι πορδές των μαύρων βαρβάρων ένιωσαν φοβερή την προσβολή προς το ιερότερον και παναγριώτατον των συνθημάτων, έχασαν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, και ωσεκτουτού έπαψαν να σπάνε το έδαφος (τσιμεντένιο κράσπεδο), επίσης κάτω από τα πόδια τους, και εξυλόκοπησαν το φτωχό Αντρέ. Εξ ου και το άλλο υπερυπερρεαλιστικό σύνθημα «αφήστε το μπετόν, και πιάστε [Σ.τ.Σ.: στις μάπες] το Μπρετόν» αργότερα εύχρηστο σε οικολογικές πρωτοβουλίες ενάντια στις αναπλάσεις πλατειών. (Σύμφωνα πάντως με άλλους ερευνητές, η παραλλαγή θα πρέπει να χρεωθεί σε ωτοπερήφανο υπέργηρο σύντροφο).

β. Να σημειώσουμε εδώ δυο ακόμα παραλλαγές του ίδιους συνθήματος:

«Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει
Μικρό μου Πόνυ, μικρό μου Πόνυ!»
Παραλλαγή που δείχνει ότι ο α/α χώρος καθόλου δεν είναι τόσο μάτσο όσο η φεμινιστική εσωτερική αντιπολίτευση τον θέλει, τουναντίον.

γ. Να σημειώσουμε ακόμα και το «Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει
Μπάτσοι, γουρούνια, παλιοχαρακτήρες!
που φανερώνει ότι από τον Πρίγκηπα Κροπότκιν κι έπειτα, ο χώρος των αναρχικών μια ζαμπουνιά την έχει, ακόμα κι όταν παραφέρεται.

δ. παραλλαγές του στυλ »εσείς πουλάτε την άσπρη σκόνη«
απορρίπτονται ως μερικευτικές και παρωχημένες λόγω αύξησης του κύκλου εργασιών και επέκταση των δραστηριοτήτων των δορυφόρων σε νέα επιχειρηματικά αντικείμενα.

(από xalikoutis, 07/10/08)