Παροιμιώδης έκφραση που πηγάζει από ανέκδοτο γεννημένο μέσα στα σκυλάδικα (βλ. παράδειγμα 1). Λέγεται όταν, ως κομπλεξάρες, ευχαριστούμε πικρόχολα κάποιον για την κακιούλα που -καταλάθος ή ξεπίτηδες- μόλις μας ξεστόμισε (βλ. παράδειγμα 2). Η ατάκα έχει πλάκα και έχει μείνει στην ιστορία μάλλον επειδή έχει να κάνει με τον περίφημο τραγουδιάρη Λάμπη Λιβιεράτο για τον οποίον προφανώς ό,τι και να ειπωθεί σηκώνει γέλιο.
Ο Λάμπης Λιβιεράτος τραγουδάει σε ένα κέντρο. Στο πρώτο τραπέζι πίστα κάθεται φανατικός θαυμαστής του, εντελώς τελείως λιώμα, και του φωνάζει:
- Γεια σου ρε Μπάμπη!
Ο Λιβιεράτος κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Ο λιώμας ξαναφωνάζει μετά από λίγο:
- Είσαι μεγάλος, ρε Μπάμπη!
Γίνεται αυτό καναδυό φορές ακόμα ώσπου ο Λιβιεράτος τα παίρνει και, διακριτικά, σκύβει στο τραπέζι και του λέει, με τα δόντια σφιγμένα:
- ΛΑμπης...
Και απαντά ο τύφλας, όλος χαρά:
- Και συ λάμπεις, Μπάμπη!!!- Τι έγινε ρε Στέλιο; Παχύναμε, παχύναμε; Βλέπω πατσοκοιλίτσα ή μου φαίνεται;
- ...και συ λάμπεις, Μπάμπη!
