Έκφραση κλισέ που κυριολεκτεί μεν, αυτοαναιρείται δε. Δηλώνει ότι ο ομιλών ήταν μεν παρών σε κάποιο γεγονός - σημαντικό και, συνήθως, μακρινό - αλλά, συγχρόνως αφήνει να εννοηθεί και ότι ήταν απλός θεατής και μάλιστα από απόσταση, στην ουσία παρών απών (παρ.1). Χρησιμοποιείται κυρίως ειρωνικά για να περιγράψει κοσμικούς τύπους του στυλ «όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη», ρουβίτσες που είναι αδιανόητο να χάσουν συναυλία, δημοσιοκάφρους που είναι, εννοείται, πάντα παρόντες στα γεγονότα, ή, πιο απλά, τους φαντασιόπληκτους (παρ.2).
Για τους άνω των 40-45, η έκφραση παραπέμπει σε μια σειρά εικονογραφημένων παιδικών αφηγημάτων με τον γενικό τίτλο «Ήμουν κι εγώ εκεί» τα οποία μοίραζε ως δώρα το απορρυπαντικό ΡΟΛ. Συγγραφέας ήταν η Γεωργία Ταρσούλη (πα μαλ) και κεντρικός ήρωας ο Άλκης, ένας νεαρός που είχε ανοίξει φάμπρικα με μια χρονομηχανή και κυκλοφορούσε σε διάφορες στιγμές της αρχαιότητας - Κρήτη, Αννίβας, Βαβυλώνα και δε συμμαζεύεται. Βλ. μήδια και για περισσότερα εδώ.
Ή έκφραση, ωστόσο, είναι πολύ παλαιότερη. Στη βερσιόν «ήμουνα κι εγώ εκεί μ' ένα κόκκινο βρακί», είναι μια κλασική κατάληξη παιδικών παραμυθιών - ένα λατέρνατιβ στο «ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» (Παρ.3).
Υπάρχει και ομώνυμο άλμπουμ του Παπάζογλου. Καμία σχέση.
... προσελκύει ένα μεγάλο πλήθος κόσμου, που έρχεται να παρακολουθήσει όλα τα πάρα πάνω, έστω και από μακριά για να μπορεί να πει «ήμουν κι εγώ εκεί» (Άρης Τερζόπουλος στο ΚΛΙΚ, «Αποχαιρετισμός στη Μύκονο»)
Τελέρε, με τον παραμυθά ... και στο Γουέμπλεϊ ήτανε το '71, και στο Πολυτεχνείο μέσα και με τον Αγγελόπουλο τακίμι ... ποιός είναι, ρε πστ ... ο ήμουν κι εγώ εκεί; Ευτυχώς, δηλαδή, που είχε γεννηθεί κι αυτός και δεν αναβλήθηκαν τα σέβεντις, μυγαμήσω ...
Μια φορά κι έναν καιρό,
πήγε η γάτα στο χορό
και δεν χόρευε καλά
και της κόψαν την ουρά,
και την πήγαν στο παλάτι
και της βάλανε αλάτι.
Ήμουνα κι εγώ εκεί
μ' ένα κόκκινο βρακί,
κάθησα στα χώματα
φύγαν τα μπαλώματα.
