Το χιόνι (που λέει και ο συσλαγκιστής μου στον ένα και μοναδικό ορισμό του) είναι εφήμερο και λιώνει με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου. Σε νορμάλ μεσογειακές συνθήκες δηλαδή, γιατί η παρούσα σλανγκιά δεν χρησιμοποιείται, από όσο είναι γνωστό, στις περιοχές με παγετώνες κ.λπ.
Γράφω στο χιόνι κάτι που άκουσα και με στενοχώρησε, κάτι που επιθυμώ να σβηστεί από την μνήμη την δική μου και του σύμπαντος και να μην αφήσει ίχνη.
Αυτή η κουβέντα-δηλητήριο που βγήκε από τα χείλη σου με πλήγωσε, δεν το αρνούμαι, αλλά θα την γράψω στο χιόνι, κι αυτή ως κουβέντα και το γεγονός το ίδιο, για να σβήσει, χωρίς συνέπειες για σένα σκληρή και άπονη (σκληρέ και άπονε), γιατί σου 'χω αδυναμία βρε μπαγάσικο και στα συγχωρώ όλα. Με σκότωσες γιατί σε αγαπούσα, γιατί σε είχα σαν μικρό παιδί, κι όλα τα λάθη σου τα συγχωρούσα, πικρή στιγμή μαζί μου να μην δεις, όπως φημολογείται ότι ανέφερε κάποτε ο Παβαρότι.
Επί της ουσίας και αφού ξεπεράσουμε την ποίηση: Γράφω στο χιόνι είναι ο εναλλακτικός, ιδιαίτερα ευγενικός και ιπποτικός τρόπος για να πεις το γνωστό «Καλά, τραγούδα, δεν πά' να λες, ό,τι λες το γράφω στ' αρχίδια μου και σένα μαζί ολτουγκέδερ και γύρω γύρω μέλισσες».
– Μάκη, τελείωσε, είσαι ένα κάθαρμα.
– Έτσι ε... Κάθαρμα λοιπόν... Αχχχ, το άκουσα κι αυτό αλλά δεν πειράζει... Το γράφω στο χιόνι...
