συναρπάζω

Κλασική εϊτίλα. Απαθανατίστηκε ως «άμα θες να σε βγάζω και να σε συναρπάζω, νά 'σαι πιο ντεκλαρέ», στο άσμα «πάρ' το Λίζα και κάν' το κορνίζα» (βλ. λήμμα) σε στίχους- μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και ερμηνεία Κώστα Μακεδόνα.

Γενικά πρόκειται για μια μάλλον φαλλογοκεντρική έκφραση, που λέει κι ο έτερος Αλγέριος. Για μια σέξι γυναίκα θα πούμε ότι μας ανάβει, μας καυλώνει, αλλά κυρίως για τον άντρα γόητα θα πούμε ότι συναρπάζει. Εξάλλου και η έκφραση «σε βγάζω και σε συναρπάζω» δείχνει μια γυναίκα που μάλλον περιμένει από τον άντρα να την βγάλει έξω και να της δείξει τον κόσμο, όντας η ίδια ήκιστα καρριόλα. Είναι συνώνυμο (όχι ταυτόσημο) του «μαγεύω» και σημαίνει κυρίως έναν άντρα που «κλέβει καρδιές», που «προκαλεί εντύπωση». Γι' αυτούς που συναρπάζουν κυριολεκτικά, κυκλοφορεί και ως την βγάζω και σε συναρπάζω, ή το αυτοερωτικό την βγάζω και την συναρπάζω. Παρ' όλα όσα επεσήμανα πάντως δεν αποκλείεται η έκφραση να χρησιμοποιηθεί και για γυναίκες, απλά είναι πιο ασυνήθιστο.

Ετυμολογικά Trivia: To be read at their own risk από καρδιοπαθείς, εγκύους, σλανγκαρχίδηδες και νιούμπηδες που μόλις βλέπουν κουλτουριάρικα φρικάρουν και εγκαταλείπουν το σάιτ.

Ετυμολογία : < ἁρπάζω < ἅρπη = δρεπάνι < ινδοευρωπαϊκή ρίζα **serp-* από την οποία βγαίνουν πολλές λέξεις όπως το αγγλικό sharp = κοφτερός.

Η λέξη συναρπαστικός μαρτυρείται από το 1895. Η λέξη συναρπάζω είναι αρχαία. Η λέξη συναρπαγή αποτελεί κλασική εϊτίλα που συναρπάζει τους Γιανναρο-Ζουρ(λ)άριδες. Αντλείται από την λεγόμενη βυζαντινή γραμματεία, η οποία δεν διακρίνει σε θανάσιμα και μη αμαρτήματα όπως η δυτική, αλλά ανάμεσα σε αμαρτίες κατά συγκατάθεσιν και κατά συναρπαγήν. Οι πρώτες αφορούν σε πάγια θέληση και αλλάζουν μόνο με ριζική μετάνοια (λ.χ. μίσος, εγωισμός), ενώ οι δεύτερες προκύπτουν αντίθετα από την θέληση του αμαρτάνοντος μέσα στις καθημερινές ενδεχομενικότητες. Ο όρος συναρπαγή γραφόμενος υπερκουλτουριστί ως συν-αρπαγή χρησιμοποιήθηκε σε εκφράσεις όπως «ο πολιτισμός της συν-αρπαγής» για να ασκήσει κριτική στην σύγχρονη κενωνία, κατά αντιστοιχία προς μοντέρνες και μεταμοντέρνες εκφράσεις, όπως la société du spectacle κ.ο.κ.

Επίσης, δες εδώ για μια ενδιαφέρουσα σύγκριση με το συνεπαίρω, συνεπαρμένος.