Μειωτικός χαρακτηρισμός ηθελημένης ασάφειας και τιραμισουρεαλισμού. Είναι, ας πούμε, η διπλωματική αντιπροσωπεία του στερεοτυπικού επαρχιωτισμού στην μεγάλη μας πόλη. Αυτή η χαιρέκακη λεκτική αντιπαράθεση της ντεμέκ εκλεπτυσμένης ευγένειας των τρόπων ενός διπλωμάτη με την φάτσα-φόρα χωριατοσύνη του άξεστου τυρόβλαχου (με την καλή έννοια, λέμε τώρα).
Ο τυροπρόξενος είναι συνοπτικά ο άνθρωπος 100 χρόνια πίσω απ' τα γελάδια που βρίσκεται τριγύρω για να σου χαλάσει την μανέστρα, να σ' εκνευρίσει, να σου διώξει το γκομενάκι που ψήνεις υπομονετικά πετώντας σου καγκούρικες ατάκες ή πρηξαρχίδικες προτάσεις για ξεφαντώματα σε σκυλάδικα, χασαποταβέρνες και ζωοπανηγύρεις. Αν μάλιστα η μοίρα, ο εργοδότης ή ο στρατός τού δώσει εξουσία πάνω σου, θα σε πει και μαλάκα διότι, ενώ έβγαλες πανεπιστήμιο, τώρα πρέπει να βαράς προσοχή όταν σου εξηγεί με επιχειρήματα του κώλου «γιατί πρέπει να βγάλουμε τ' άρματα πάλι στους δρόμους, όπως τότε, με τον μεγάλο».
Σε περίπτωση που πέσετε πάνω του στην δεξίωση του βλαχοδήμαρχου, μπορείτε να του συστήσετε τον γυφτοπρόξενο και να την κάνετε με ελαφρά.
- Γκάιζ όλα ΟΚ; Γουστάρετε το πάρτυ;
- Όλα γκουντ, μόνο πήγαινε να μαζέψεις αυτόν τον τυροπρόξενο τον ξάδερφό σου.
- Γιατί;
- Πιάνει μία-μία τις γκόμενες και τους εξηγεί πώς χωράνε τέσσερα γίδια αν ρίξεις τα καθίσματα στην μπέμπα...- Καλά ρε σειρά τι σου έλεγε ο ανθύπας τρεις ώρες μέσα στο Α2;
- Μου εξηγούσε γιατί κατέρρευσε ο κομμουνισμός...
- Με τον τυροπρόξενο κάθεσαι ρε και πιάνεις τέτοιες συζητήσεις; Αυτός τον στρατό περίμενε για να βγει απ' το χωριό του!
- Εγώ δεν του είπα κουβέντα. Άρχισε να μιλάει μόνος του για κάτι ρωσίδες που πηδούσε στο Πολύκαστρο και το ένα έφερε τ' άλλο...
