Αρχέτυπη φιγούρα εκκεντρικής κυριούλας που κυκλοφορεί με καροτσάκι της λαϊκής ταΐζοντας το γατομάνι της γειτονιάς. Σε έναν λαό που δεν διακρίνεται για τα φιλοζωικά του αισθήματα, η συμπεριφορά της γατούς θεωρείται παρεκκλίνουσα και συνήθως περιφρονείται ή χλευάζεται ως ξεκουτιάρα (βλ. παράδειγμα).
Δεν θα ξεχάσω την γατού των παιδικών μου χρόνων στο Παλιό Φάληρο. Τα κατσούλια την λατρεύανε και συναθροίζονταν μιλιούνια στο άκουσμα και μόνο του καροτσιού της. Κάποια στιγμή με την δύση των σέβεντηζ η γατού αρρώστησε. Λέγεται ότι την κυρίευσε τρόμος για την μοίρα των «μωρών» της μετά το επερχόμενο μοιραίο και έλαβε την απονενοημένη απόφαση να δηλητηριάσει όσα περισσότερα μπορούσε, τουλάστιχον να τα γλιτώσει, να μην τα κάνουν γατόγυρο. Έχοντας όμως γνωρίσει την χρυσή αυτή γειτόνισσα από κοντά δεν μπορώ να το πιστέψω. Μάλλον θα επρόκειτο για μυθεύματα κυρα-περμαθουλών ή, ακόμα χειρότερα, των βδελυρών εκείνων υπανθρώπων που ηδονίζονται ρίχνοντας φόλες σε ζωντανά. Ένα πέπλο βουβού γατοθρήνου κάλυψε το Φάληρο για εβδομάδες όταν η γατού τελικά αποδήμησε από τον σκυλίσιο τούτο κόσμο.
Αγγλιστί: Crazy cat lady.
- Είναι μία «γατού» στη γειτονιά μας που περιφέρεται συνεχώς σε όλη τη γειτονιά και ταϊζει όλα τα γατάκια που βλέπει. Ειδικά στην πιλοτή μας έχουμε γεμίσει με «αδέσποτα». Πες τώρα εμείς, τι να κάνουμε. Που μας βρωμίζουν όλο το χώρο, που σκαρφαλώνουν και γρατζουνάνε τα αυτοκίνητά μας. Τι χρωστάω εγώ και οι υπόλοιποι που δεν είναι δικά μας. Να τα πάρει σπίτι της άμα θέλει... (από εδώ)
