Λέγεται χαιρέκακα για κάποιον ο οποίος αφού πούλησε μαγκιά ως μάγκας και νταής και μπούλης (με την αμερικλάνικη σημασία), δεν πέτυχε τον όποιο αντικειμενικό του στόχο, οπότε έμεινε μόνο με την μαγκιά του. Σημάδι ίσως ότι η μαγκιά δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να πετύχεις στη σύγχρονη κενωνία. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι πολύ καλύτερο να σου μείνει η μαγκιά παρά να σου φύγει η μαγκιά. (Παρεμπιπτόντως το του έμεινε η μαγκιά δίνει λίγα χτυπήματα στον γούγλη, λιγότερα από το του έφυγε η μαγκιά).
είναι φως φανάρι ότι τους έμεινε μόνο η μαγκιά… οπότε ας μην τους “διαφημίσουμε”. ... (Εδώ).
Με βάση την τραγικότατη φράση «του έμεινε η μαγκιά» μπορούμε ίσως να αντιμετωπίζουμε τη μαγκιά ως ένα είδος «κεφαλαίου» (αρχικά «ψυχολογικού», μετά κοινωνικού) το οποίο συμπλέκεται με τα άλλα είδη «κεφαλαίου» - μορφωτικό-πολιτισμικό, κοινωνικό, και υλικό πλούτο. [...]
Οι μαγκιώροι των σχολείων συνήθως τα πάνε σκατά, εκτός κι αν είναι πλούσιοι, ή αν διοχετεύσουν τη μαγκιά στο σώμα/αθλητισμό (νωρίς, ή όντως αργότερα, στα σιδεράδικα). Αλλιώς τους μένει η μαγκιά και στρέφονται σε σχετικώς κακοπληρωμένα χειρωνακτικά επαγγέλματα.
Τραγική περίπτωση όσα παιδιά μαγκεύουν εξ αντανακλάσεως (δηλαδή, αλητεύουν επειδή δεν είναι καλοί μαθητές), που προσκολλώνται στο νταηλίκι και μετά το σχολείο δεν τους μένει ούτε η μαγκιά ούτε έχουν προοπτικές μορφωτικές (και συνήθως ακολουθούν τους ξοφλημένους νταήδες σε σχετικώς κακοπληρωμένα επαγγέλματα).
[...] Τραγική επίσης περίπτωση όσοι είναι και φτωχοί και αποτυχημένοι μάγκες και σκράπες και ψιλοάσχημοι, οι οποίοι καταντούν έως και πρέζακες.
(Χαλικούτης εδώ).
