Είναι ο υποσταθμόςδιανομής του ηλεκτρικού ρεύματος. Ονομάζεται έτσι λόγω της ομοιότητας του πλέγματος που δημιουργείται από τα ηλεκτροφόρα καλώδια, με το γνωστό αναρριχητικό φυτό.
Αν και πιο ειδικά είναι µια σιδερένια κατασκευή από ελάσµατα ενωμένα ώστε να αποτελούν δικτύωμα που στηρίζει και συνδέει όλα τα μηχανήματα και τις εγκαταστάσεις ενός υποσταθμού, για κάποιο λόγο έχει επικρατήσει με την πρώτη έννοια.
Οι υποσταθμοί αυτοί βρίσκονται κυρίως έξω από τις πόλεις και σκοπό έχουν την υποβάθμιση και διανομή του ρεύματος προς τους καταναλωτές. Η υποβάθμιση γίνεται σταδιακά, ως εξής: το ρεύμα φεύγει από το εργοστάσιο με συνήθης τιμή τάσης 150.000Volt και μέσω των πυλώνων στήριξης των καλωδίων φτάνει στον υποσταθμό όπου υποβαθμίζεται στην τιμή των 30.000 ή 6.000volt, από 'κει προωθείται στους τοπικούς μετασχηματιστές όπου υποβαθμίζεται και πάλι για να καταλήξει στους καταναλωτές με τιμή τάσης 380 ή 220Volt.
Όλο αυτό γίνεται για λόγους οικονομίας, μιας και όσο μεγαλύτερη είναι η τάση του ρεύματος τόσο μικρότερη είναι η απαιτούμενη διατομή του ηλεκτροφόρου αγωγού (καλώδιο). Αν για παράδειγμα το ρεύμα έφευγε με τιμή τάσης 220V, για να μπορέσει να διανύσει όλα αυτά τα χιλιόμετρα των χιλιομέτρων και να καταλήξει στις πρίζες μας, τα καλώδια θα έπρεπε να είναι τόσο χοντρά που το κόστος των υλικών και των εργασιών θα ήταν απλά αμύθητο.
(Συνάντησα τον όρο και για το εναέριο δίκτυο του ΗΛΠΑΠ (εδώ) αλλά δεν ξέρω αν όντως χρησιμοποιείται.)
