Ατάκα που λεγόταν σε παιδικό βρις-οφ (τουλάστιχον σε παλαιότερες δεκαετίες, λ.χ. έπαιζε σε εϊτίλα- σεβεντίλα). Η λογική ήταν η εξής: Όταν ένα άλλο παιδάκι σου έλεγε μια βρισιά, του απαντούσες καθρεφτάκι, οπότε εννοούσες ότι η εκστομισμένη βρισιά χαρακτηρίζει αυτόν τον ίδιο και όχι εσένα. Για να το πούμε λίγο πιο γιαλόμικα, υπονοούσες ότι o υβριστής προέβαλλε μια δική του ιδιότητα πάνω στον άλλο, οπότε τον χρησιμοποιούσε ως καθρέφτη για να εξωτερικεύσει την δική του εσωτερικότητα. Εικονικά, αν το θεωρήσουμε, φανταζόμαστε μια βρισιά που «αντικειμενικώς» πετάγεται από τον υβριστή και λούζει τον άλλο, αλλά ο δεύτερος απλώς λειτουργεί ως καθρέφτης του πρώτου, ο οποίος και φέρει πραγματικώς την ιδιότητα της βρισιάς.

Στα παιδικά συμφραζόμενα η αποτελεσματικότητα της ατάκας έγκειται στη λειτουργία της ως γείωσης, καθώς ο υβριστής αποστομωνόταν και δεν μπορούσε να πει τίποτα άλλο μετά, είχε φάει high class tapping. Γι' αυτό, και αν το παιδάκι, ακολουθούσε το fair-play του βρις-οφ, δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει την ατάκα ευθύς στην αρχή της στιχομυθίας, ακυρώνοντας πρόωρα την ευχαρίστηση από την διαδικασία του αμοιβαίου ξεχεσίματος, αλλά μόνο σε ύστερη φάση της, όταν είχαν εξαντληθεί τα συμβατικά όπλα, και έπρεπε κάπου να λήξει η μανούρα.

Σε σύγχρονα και μη παιδικά συμφραζόμενα, λέγεται ως χαριτωμενιά με νοσταλγική εσάνς, προκειμένου να λήξει μουτζοπιάσιμο με αποστόμωση συνομιλήτριας μπιτσάρας. Η έκφραση έχει κάτι το φλωρίστικο- γκεουλίστικο (με την καλή έννοια) και είναι σωστό να λέγεται συνοδευόμενη από χάρη έφηβης νεράιδας.

- Καλά και κάθησες και είπες στον Γιάννη, όσα σου είχε πει η Λίτσα εμπιστευτικά; Πόσο πούστης μπορεί να είσαι;
- Καθρεφτάκι...

"Η ασπίδα- καθρέφτης", πίνακας του Francesco-Rinaldo Maffei (από Khan, 19/03/12)

Got a better definition? Add it!

Published