Σλανγκιά εστιατόρων που αφορά το μέγεθος της (μικρότερης του κανονικού) μερίδας φαγητού που σερβίρεται στους κουτόφραγκους τουρίστες. Οι τελευταίοι εν τούτοις οφείλουν όχι μόνο να είναι ευχαριστημένοι, αλλά και να μας ξανάρθουν για να μαθαίνουν, εφόσον όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί έτρωγαν βελανίδια. Γιατί δηλαδή, άσκημα τους πέφτει ολίγη από γκρηκ μουζάκα ;
Η συγκεκριμένη ορολογία ήταν σε κατά τα φαινόμενα ευρύτατη χρήση (μεταξύ σερβιτόρων, μαγείρων και υπευθύνων καταστήματος) στις τουριστικές περιοχές της χώρας τουλάχιστον κατά την δεκαετία του '90, και το «ξου» δεν προέρχεται από το «ξευτίλα» αλλά από το «ξένος», ήτοι αλλοδαπός.
Εννοείται ότι η αντίθετη της «ξου», «μερίδα -ε» οφείλει το όνομά της στους ιθαγενείς στους οποίους και σερβίρεται.
Σημειωθήτω ότι την ύπαρξη των μερίδων ξου και των ομογάλακτών τους μερίδων ε είχε προ ετών ανακαλύψει και αποκαλύψει στο πανελλήνιο με γνήσια αγανάκτηση αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος, από αυτά που είχαν ευνοήσει με ασυντόνιστες πράξεις και συντονισμένες παραλείψεις την καλλιέργεια αυτού του είδους ανθέων ανά την επικράτεια.
(Από μνήμης αυτό το τελευταίο, δεν μπορώ να βρω στοιχεία ρε γαμώ τα καλαμαράκια μου τα κατεψυγμένα).
Όσο για την κουζίνα, α, η μεσογειακή εκτιμάται πλέον παγκοσμίως, γι αυτό κι εμείς την προσφέρουμε στους ξένους στις γνωστές «μερίδες -ξου» για να μην τους κακομαθαίνουμε.
(εδώ).
