Comments by deinosavros (1474)
Showing 1-30 from 1474
Δε μου κάνει η προέλευση από το trajectorus, μάλλον προς το traditore = προδότης πρέπει να ψαχτούμε. Από μνήμης, στον Ερωτόκριτο ο Καραμανίτης παραπονιέται στον Ρήγα για μια μεγάλη τραϊτοριά που έγινε στον πατέρα του.
"Απ' όλα αυτά τα νησιά εξορίας, ποιό είναι το χειρότερο από άποψη στέγασης και τροφής?" τον ρώτησα.
"Η Γαύδος", μου απάντησε αμέσως, "μολονότι δεν θα συνιστούσα κανένα. Δεν έχω βρεθεί ποτέ στην Ανάφη, όλοι όμως συμφωνούν οτι η Γαύδος είναι μακράν το χειρότερο. Όπως πρέπει να έχετε ακούσει, το αποκαλούμε Νησί του Θανάτου. [...]"
Απίστευτος Αυστραλός κομμουνιστής δημοσιογράφος και η γυναίκα του ταξιδεύουν ανά την Ελλάδα το 1935-36, συναναστρέφονται τον απλό κόσμο, παίρνουν συνεντεύξεις από Γληνό, Βάρναλη, Σκλάβαινα, Πορφυρογένη κλπ, ενημερώνονται λεπτομερώς για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση και τέλος επισκέπτονται και συμβιώνουν με εξόριστους κομμουνιστές σε Ανάφη και Γαύδο. Διαβάστε το.
Μπερτ Μπέρτλς " Εξόριστοι στο Αιγαίο", εκδ. Φιλίστωρ, 2002.
Γειά σου Μπέτα. Δείτε κι εδώ.
Από μνήμης, απόσπασμα από το διήγημα "Ο Σπιθαμίτης", του Μυτιληνιού Στρατή Αναστασέλλη:
Αυτή έχει το βιός που σκεπάζει χίλιες πομπές. Εσείς να φυλαγόσαστε μωρή παλάβες.
("Κερατοζωή", εκδ. Κέδρος ή Θεμέλιο, 1975).
Διάλογος από Altanικό σκίτσο:
- Τι έγινε, τους κατέβασες κι εσύ τα παντελόνια σου?
- Όχι, εγώ τους ανέβασα τον κώλο μου.
Όταν εξαφανιστούν οι χριστιανοί επιστήμονες θα ξέρουμε την αιτία
Αγαπητέ Χάνκοντα, μήπως είδες εσύ πουθενά τον ντερτυτόκη? Πέστου πως τον ψάχνω.
Ως ειδικός ένα έχω να πω: χρρρλλλλφφ φτού!
Πού 'ναι κειός ο Ντερτυτόκης να τόνε σφάξω στο γόνατο? Ακου δουλοπρέπεια και γιες μάστερ...
Ἀλλὰ τὰ περιγραμμάτου τοῦ διδασκάλου μας δὲν περιωρίσθησαν εἰς τὰ ὀνόματά μας μόνον. Δὶς ἢ τρὶς τῆς ἑβδομάδος ἠγγάρευε τινὰς ἐξ ἡμῶν διὰ νὰ ξεβοτανίζομεν τὸν κῆπο τῆς μητροπόλεως. Ἐγὼ δὲν ἔβλεπον τὴν ὥραν νὰ ἔλθῃ ἡ σειρά μου. Ἐν τῷ κήπῳ ὑπῆρχεν ἓν δένδρον ἀνθισμένον ὡς τὸ ἰδικόν μας. Χωρὶς ἄλλο θὰ ἐμάνθανον τί πρᾶγμα εἶναι αὐτὸ τὸ δένδρον. Ὅταν, τέλος, ἀγγαρευθεὶς καὶ ἐγώ, εὑρέθην μετὰ τοῦ διδασκάλου ἐνώπιον τῆς μηλιᾶς:
- Τί πρᾶγμα ἔν᾿ αὐτὸ τὸ δένδρον, δάσκαλε, τὸν ἠρώτησα, δείξας πρὸς αὐτὸν διὰ τοῦ δακτύλου.
- Μηλέα, ἀπεκρίθη ἐκεῖνος.
- Ὄχι! ἀπήντησα ἐγώ, δὲν τὸ ξέρεις! Αὐτό ῾ν᾿ μηλιά!
Γ. Βιζυηνός, Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα. Εδώ
Το μονόχναρο σηκώνει ξεχωριστό λήμμα.
Δλδ, το πνεύμα της έκφρασης είναι σε φάση να βάλω την αδερφή / μάνα σου κάτω να της πετάξω τα μάτια έξω. Η γυναίκα είναι ανάσκελα, όχι ο άντρας, εξ ου και το όντως υπαρκτό πρόβλημα διατύπωσης του λήμματος.
Dear Vrasta, I see your point. Οντως υπάρχει ένα θεματάκι που με προβλημάτισε εξ αρχής, αλλά κτγμ στη διατύπωση του λήμματος, όχι του ορισμού. Από τα παραδείγματα προκύπτει σαφώς το πνεύμα της έκφρασης, δλδ ανδρική επιθετικότητα και βία, ουδόλως γυναικεία συναίνεση ή έλεγχος της φάσης. Τεσπα, δε γαμείς... (ιεραπ ή ιππαστί, όπως νάναι).
Δον, στον Ερωτόκριτο που λέγαμε είναι κοινός τόπος. Γυρεύγω, αναπεύγω, μισεύγω κλπ.
Τέσσερις ρε θηρίο? Πολύ κακιά καργιόλα, ελπίζω να μη σου άφησε κουσούρι.
Κι εγώ. Μπορώ να πιώ ακόμα και λιωμένο μολύβι (αλλά μόνο μία φορά).
Μαλακίες έλεγα. Μπύρα πίνω.
Αν σε κατάλαβα (που δεν είμαι σίγουρος), ε ναι, το έργο είναι εκτιμητέο, η περιγραφή της σφαγής, όχι η ίδια η σφαγή. Τη σφαγή την ένιωσαν στο πετσί τους τα γυναικόπαιδα της όποιας Τροίας, κι έτσι ξέρουν να εκτιμήσουν την όποια Ιλιάδα, βάσει των συναισθημάτων που τους προκαλεί. Τώρα, αν ο βασιλιάς - ακροατής (και πολλάκις χορηγός) του βάρδου αποκομίζει και αναπολεί άλλα πράματα από την ποίηση, άλλο καπέλο. Γμτ, αυτά θέλουνε πολύ κρασί αλλά εκεί που είσαι, ήντα να σου κάμω...
Υπάρχει κι αυτό, μα το θέμα είναι η κληρονομιά των ποιητών, αυτός ο καθρέφτης αυτογνωσίας που μας αφήνουν πίσω.
Κάτσε βρε ξερ, δε φταίνε οι ποιητές που τα λένε, φταίνε οι άλλοι που τα κάνουνε. Τι, θα πετάξουμε την Ιλιάδα δλδ? (όχι τπτ άλλο, προσφάτως την ξαναγόρασα)
Χριστέ και Παναγία μου και Χριστοπαναγία
Hell Yeah ανακράζουσα μας έσφαξε η αγία :-Ρ
Τι ωραία βρε, πάμε καλά? Τον έσφαξε τον άθρωπα σαν το κατσίκι, τούχωσε τη γκουμούτσα στο λαρύγγι, ωραία το λες αυτό?
Domain dealer.
Εδώ το "του πάντηξε" μάλλον έχει όλες τις σημασίες, συναντώ / στέκομαι απέναντι / εμποδίζω.
Τούτ' η φωνή κι η ταραχή, της μάχης το σημάδι
ήτονε του Ρωτόκριτου, που ως είδε κι ειν' ομάδι
ο αφέντης με το φίλον του σε κίντυνο θανάτου,
τσι σκάλες αντιπάτησε και σφίγγει τ' άρματά του.
Ο πρώτος που του πάντηξε ήτο δικός του ρήγα
του Βλάχου, και καθημερνό σε μιά βουλήν εσμίγα,
και δίδει του μιά κονταρά και το κοντάρι εμπήχτη
εις το λαιμό 'ποκατωθιό και χάμαι τόνε ρίχτει [...]
Ερωτόκριτος Δ 1153-1160
Για τα εγωπρόβατα χρησιμοποιούν τη μαστούρα (ή την αγιαστούρα).
Τι ωραίος, Ναζωραίος.
Όκιο < ιταλ. occhio = μάτι.
Στο ΠΝ πάντως δεσπέντζα τη λέγαμε. Γιαούρτη / διαούρτη σε φάση...
Το 1928 (πρώτο χρόνο της βενιζελικής τετραετίας) ήταν πρόσφατη ακόμα η ανάληψη της εκμετάλλευσης των Τροχιοδρόμων από την Αγγλική Εταιρεία Πάουερ εντ Τράξιον. (Ο κόσμος, πολύ προσφυώς είχε "εξελληνίσει" το δεύτερο σκέλος του ονόματος της εταιρείας και την έλεγε "Πάουερ αρπάξιον"). Πριν ακόμα ξεσπάσει η οικονομική κρίση του 1929, η Πάουερ άνοιξε μέτωπο εναντίον του προσωπικού της απ' τη μιά και εναντίον του επιβατικού κοινού, απ' την άλλη.
Βασίλη Α. Νεφελούδη Αχτίνα Θ. Αναμνήσεις 1930-1940 Εκδ. Ολκός, 1974
Κοίτα, Κοκκινογένισσα, αυτή η αλλάγή νοήματος δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, ούτε σημαίνει ότι ο πχ τραϊτόρος δεν ήξερε πού πάταγε και ποιόν υπηρετούσε. Επιμένω στην προφ βενετσιάνικη προέλευση. Ο χαρακτηρισμός "προδότης" που πιθ χρησιμοποιούσαν οι βενετσιάνοι απαξιωτικά για κάποιον κρητικό, για τον ίδιο και τους δικούς του κατέληξε τίτλος τιμής. Αντίστοιχα, στα τούρκικα η λέξη palikarya έχει απαξιωτική έννοια, όπως σ' εμάς το τσογλάνι (iç oğlan = νέος εσωτερικής υπηρεσίας, ήταν εκτός από πουστράκια του σουλτάνου και μέλλοντες αξιωματούχοι του σαραγιού, άρα τίτλος τιμής).