( Τω οικοδόμω του σάητος ).
Καπαπίτες ονομάζονταν στον Εμφύλιο τα μέλη μικρών αντάρτικων ομάδων (Κέντρων Πληροφοριών) που δρούσαν στα μετόπισθεν, σε περιοχές ήδη ελεγχόμενες από τον στρατό. Ο ρόλος τους ήταν πολλαπλός, από αυτόν του συνδέσμου και του γιατροπορευτή μέχρι αυτόν του τροφοδότη, του σαμποτέρ και του κατασκόπου.
–Πες μας, δάσκαλε, τα νέα σου. Ύστερα από τα γεγονότα του Καρπενησιού, πήραμε θάρρος. Εμψυχωθήκαμε και περιμέναμε να πάρουν τροπή τα πράγματα. Όμως εμείς ζούμε πίσω απ’ τον κόσμο. Καμιά γνώριμη φωνή δεν ακούσαμε. Οι Καπαπίτες μας, που τους είχαμε συνοδιά, εξοντώθηκαν. Τώρα κυκλοφορούνε άφοβα οι Μάυδες στο χώρο μας, με το όπλο στο χέρι.
[...]
Στο Δημοκρατικό Στρατό ένας πρακτικός τρόπος για τη συγκέντρωση πληροφοριών ήταν η «γιάφκα». Και είναι γιάφκα ένα ορισμένο σημείο, κρυφό, όπως μια κουφάλα δέντρου, δυο χαρακτηριστικές πέτρες ή κάποιο ερημικό καλύβι. Εκεί έρχεται ο αντάρτης που ανήκε στο Κ.Π. (Κέντρο Πληροφοριών), άφηνε το σημείωμα με τις πληροφορίες για να τις παραλάβει το τμήμα, ο Καπαπίτης που ήταν αρμόδιος.εδώ[...] πό τα μικρ θημερινά ριστατικ της ζω νός «καπαπίτη» βλέπ ανείς τις συγκεκριμέ νθήκες της διεξαγωγ του μφυλί Πολέμ . [...] Πού τάχα ν γιν η πίδειξ τω κομμέ εφαλιώ τ Μήτσ , της ανώριας και τ Βασίλ που κόσμησ τον μακάβρ ρίαμβ της θνικοφροσύν ;
Μήτσος Ηλ. Καραντζάς. Το ημερολόγιο ενός Καπαπίτη από τον Εμφύλιο (όσο σώθηκε ). ΑΡΧΕΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, Βιβλιόραμα 2004.
Σπαράγματα από τα προλεγόμενα του Άγγελου Ελεφάντη, καρατομημένα από τον λημματογράφο.
