Η ανθρωπομορφική και βαθιά ποιητική αυτή φράση προέρχεται από κόμικ (του Λέανδρου νομίζω), όπου γραμμένη πάνω σε προειδοποιητικές πινακίδες εδήλωνε την παρουσία μονίμως τσαμπουκαλεμένου, φασαριόζικου, απρόβλεπτου και κατά γενική ομολογία ηλίθιου σκύλου, ικανού για το χειρότερο και σίγουρα όχι για το καλύτερο. Επίσης παρέπεμπε σε κλίμα έντονης ιδιοκτησιακής φόρτισης για την όλη περιοχή, μαζί με τα κάγκελα, τις κάμερες κλπ.
Δυστυχώς, όμως, δε θα τη βρείτε γραμμένη εκτός κόμικ, καθώς οι κυνοκτήτες προτιμούν είτε το άχρωμο και άοσμο «προσοχή σκύλος» είτε τα «εδώ φυλάω εγώ» και λοιπά ξενόφερτα στο στυλ «άι (δε ντογκ) αμ ιν τσάρτζ χία» κλπ κλπ.
Η φράση, λοιπόν, χρησιμοποιείται μάλλον, μόνον στον προφορικό λόγο, και είναι ιδιαίτερα χρηστική μεταξύ πιτσαράδων, φυλλαδιοβόλων αλλά και σε παρέες αμέριμνων ψυχογεωγράφων περιπατητών....
«Ρε συ, 3 πίτσες Βενιζέλου & Σπάρτης, μονοκατοικία, τις πήγες;... Όχι; Έφυγες, σφαίρα! Και προσοχή, ο σκύλος είναι μαλάκας...»
Αντί άλλου παραδείγματος, παραπέμπω εδώ, λινκ που καταδεικνύει ότι «δείξε μου το σκύλο σου (μαλάκας) να σου πω τι είσαι»*. Θαυμάστε την επιχειρηματολογία (ειδικά περι «παιδακίου» και «Αλβανού tresspasser»).
- Για να μην παρεξηγηθώ, δε φταίει ποτέ ο σκύλος αν είναι μαλάκας...
