καλή λευτεριά

Η κλασσική σημασία του όρου, παραπέμπει σε εγκυμονούσα γυναίκα που περιμένει πως και πως να γεννήσει για να λευτερωθεί απ' τους πόνους.

Ο όρος θα μπορούσε να ειπωθεί σε κάθε περίπτωση που επιχειρείται μεταλαμπάδευση γνώσης και αξιολόγηση της κατάστασης. Σε εργασιακό χώρο, στο σπίτι, παντού. Η συσχέτιση της κλασσικής σημασίας με αυτή τη σημασία θα φανεί ακολούθως που θα παρουσιαστεί η χρήση του όρου στην εκπαίδευση.

Ο συγκεκριμένος, όρος μπορεί να λεχθεί υπό μορφή αστειότητας, από εκπαιδευτικούς σε μαθητές, μετά από την ανάλυση ενός δυσνόητου θέμα και τη λύση αποριών που κάνει ο καθηγητής πάνω σ' αυτό.

Ο καθηγητής μετά από εξαντλητικό ξεψάχνισμα του θέματος, ρωτά τους μαθητές αν συλλάβανε το θέμα . Μετά από καταφατική απάντηση της τάξης, άλλοι λένε ναι και είναι ναι, άλλοι λένε ναι και νομίζουν ότι είναι ναι, ενώ άλλοι λένε ναι και ξέρουν ότι είναι ίσως, ότι είναι περίπου, ότι είναι: «άντε πες στο μαλάκα ένα ναι, να πάμε παρακάτω». Μετά λοιπόν το «ναι» της τάξης ο καθηγητής τους απαντά υπό μορφή αστειότητας: «Καλή λευτεριά». Είναι σαν να τους λέει: «Σας πήδηξα νοητικά, με στόχο να σας μεταλαμπαδεύσω γνώσεις».

Υπάρχει ομοιότητα χαρακτηριστικών μεταξύ λαμπάδας και φλεγόμενου από τον πόθο πέους. Άρα μεταλαμπάδευση σημαίνει νοητική συνουσία που καταλήγει στον νοητικό οργασμό. Και επειδή επιχειρείται από έναν (καθηγητή) σε πολλούς (μαθητές), μιλάμε για πολυδυαυλική νοητική συνουσία ή για νοητική παρτούζα. Κι ο καθηγητής πηδάει, πηδάει, μέχρι να θεωρήσει είτε πως είχε καλό βόλι, είτε κουράστηκε. Θεωρεί πως όσοι το συνέλαβαν, πως θα υποβάλλουν το νοητικό σπέρμα σε νοητική επεξεργασία(νοητική κύηση) ώστε κάποια στιγμή να λευτερωθούν από τη νοητική κύηση και να έχουν ως αποτέλεσμα νοητικής τεκνοποίησης, χειροπιαστή και απολύτως συνειδητοποιημένη γνώση.

Θα πει βέβαια κάποιος: «Μα η γνώση γεννά την αμφιβολία και η αμφιβολία τη γνώση». ΟK! Και ποιος είπε πως η νοητική συνουσία παύει.Πολύτεκνοι είμαστε όλοι μας.

Ο καθηγητής λοιπόν, παρόλο που όπως ειπώθηκε, έχει θεωρήσει πως είτε είχε καλό βόλι, είτε πως κουράστηκε, θέλει να επιχειρήσει και αξιολόγηση της κατάστασης λέγοντας: «Το συλλάβατε»;

Ο καθηγητής σαν γριά πουτάνα ξέρει τα άτομα και ψαρεύει αντιδράσεις. Δεν αρκείται σε ένα ναι. Κοιτάει πως το λες το ναι. Μ' άλλα λόγια κόβει μάπα και βγάζει συμπέρασμα. Και όχι μόνο μάπα. Και φυσικά δεν εστιάζει στους πάντες. Εστιάζει σ' αυτούς που είχαν απορίες. Για τους άλλους ξέρει. Γριά πουτάνα είναι.

Επίσης θέλει να ηρεμήσουν τα πνεύματα μετά το νοητικό μποτιλιάρισμα και να επέλθει μια μίνι χαλαρότητα, ώστε τα μυαλά να ξεκουραστούν πριν το επόμενο αρχιδάτο θέμα σκάσει στην πίστα... εεε... στον πίνακα. Γιαυτό τους χαλαρώνει λίγο μετά το νοητικό μποτιλιάρισμα ρωτώντας αν το συλλάβανε, για να τους πει στο τέλος: καλή λευτεριά.

Επίσης θέλει και αυτός σαν εργαζόμενος, να πει καμιά μαλακία, καμιά μπούρδα, όπως το κάνουν, τόσοι και τόσοι εργαζόμενοι μέσα στο εργασιακό τους ωράριο.

Οι αρχές της παραπάνω περιγραφόμενης διαδικασίας ισχύουν βέβαια σε κάθε περίπτωση τέτοιας μεταλαμπάδευσης. Ωστόσο η μεθόδευση προσαρμόζεται ανά περίπτωση.