«Επαναστατική» παραλλαγή του γνωστού παιδικού τραγουδιού. Την τραγουδούσε ως «επαναστατικό άσμα Νάμπερ Του» ο θρυλικός Μιχάλης Κλεάνθης στην «Απανεμιά» στην Πλάκα, κι από τότε η έκφραση έχει διακτινιστεί σε μεγάλο μέρος της Ελλάδας (εκτός αν είναι παλιότερο standing joke και το αγνοώ).
Για να έχετε το πλήρες εφέ της έκφρασης, πρέπει να τραγουδήσετε όλα τα λόγια του τραγουδιού, που παραθέτω πιο κάτω, αν και κανονικά θα έπρεπε να το θυμάστε απ' έξω!
Γενικά, το λέμε όταν κάποιος ασελγεί πάνω στις πιο ευαίσθητες νοσταλγίες μας, στην παιδική ηλικία που δεν διήρκεσε ποτέ όσο θα θέλαμε, στην άνοιξη που έρχεται μεν, αλλά με πουτσόκρυο και με άλλα δυσοίωνα. Είναι πράγματι κρίμας, σύντροφοι, πάνω που λιώνει το χιόνι, εσύ να τρως το (πι)πόνι, κατά τον καημό του Αθανασίου Διάκου «για δες καιρό που διάλεξε ο Χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γης χορτάρι»!
Είναι πράγματι σκληρό να σου στερούνε την άνοιξη με οικονομικές κρίσεις, εξοστρακισμούς,συνωστισμούς, παράπλευρες απώλειες!
Trivia: To «επαναστατικό άσμα Νάμπερ Ουάν» ήταν το:
«Πήρες την καρδιά μου, πήρες το μυαλό μου,
πάρε να φοράς και το σώβρακό μου,
πώς να το φοράς, εγώ θα σου το δείξκσω,
το κίτρινο πάει μπροστά και το καφέ από πί(κ)σω»
(αλλιώς: «Το σώβρακο το σκατουλί, μια φορούσα εγώ, και μια εσύ!»)
-Τι ωραία! Ήρθε η άνοιξη ξανά! Άλλαξε και η ώρα! Παντού νιώθεις αυτές τις μυρωδιές της άνοιξης!
-Μικρό μου πόνι, ποιος μας τον χώνει;, όμως με τέτοια οικονομική κρίση!
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΜΕ ΑΣΜΑΤΑ
- Κλασικά επαναστατικοποιημένα.
Μικρό μου πόνι, μικρό μου πόνι,
ήρθ' η άνοιξη ξανά,
μικρό μου πόνι, μικρό μου πόνι,
γλύκαναν τα δειλινά,
πάει το χιόνι, πάει το χιόνι,
λιώνει στα βουνά!
Μικρό μου πόνι, ποιος μας τον χώνει;
Άνοιξη ήρθε ξανά!...
(Δεύτερη στροφή):
μικρό μου πόνι, μικρό μου πόνι,
τώρα γέλα όσο θες,
μικρό μου πόνι, μικρό μου πόνι,
ο χειμώνας ήταν χτες,
λιώνει το χιόνι, λιώνει το χιόνι,
πάνω στα βουνά!
Μικρό μου πόνι, ποιος μας τον χώνει;
Άνοιξη ήρθε ξανά!
- Το πικρό ριμέικ.
Μικρό μου ΠΟΝΙ
ο κόσμος τελειώνει
είμαστε πρώτοι
μα τρέχουμε μόνοι
μοιραία μπάρμπι
χοντρή με ρυτίδες
βλέπεις ειδήσεις
μα φοράς παρωπίδες
Παιχνίδια στη μάχη
κι ο Τζι-Αι-Τζο μου
κοιτά πληγωμένος
τον κόλπο του τρόμου
του λείπει ένα πόδι
του λείπει μια ιδέα
του λείπει η ψυχή του
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
Μικρά στρουμφάκια
με αρβύλες και κράνη
και τη Χιονάτη
βιάζουν οι νάνοι
Η κάντι κάντι
διακινεί ηρωίνη
για τον βαρόνο
αστυνόμο Σαΐνη
Παιχνίδια στη μάχη
κι ο Τζι-Αι-Τζο μου
κοιτά πληγωμένος
τον κόλπο του τρόμου
του λείπει ένα πόδι
του λείπει μια ιδέα
του λείπει η ψυχή του
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
Το έτος 2086 τα Playmobil εισέβαλαν στην ειρηνική LEGOLAND,
για να εκμεταλλευτούν το πλούσιο σε πλαστικό υπέδαφος της.
Στην διάρκεια της κατοχής σκοτώθηκαν 1.200 στρατιώτες Playmobil και 190.000 LEGO
Μοναδικός επαναστάτης, ο μεγάλος Καπαμαρού από την Ασία,
κατάφερε να μαζέψει στρατό από παιχνίδια που διαφωνούσαν.
Ανάμεσα τους αποστασιοποιημένα στρουμφ,
ο Δρακουμέλ, τα αρκουδάκια της αγάπης, ο Γκάρφιλντ, ο Σνούπυ και τα χελονονιτζάκια,
τo Muppet Show, ο Γκας από το Toy Story, ο Αλλαντίν, ο Σίμπα,
ο Κεν-κεν, ο Superman, και άλλοι ξεχασμένοι ήρωες.
Στην τελευταία μάχη του κόλπου έπεσαν και οι τελευταίοι.
Στη μνήμη τους.
Παιχνίδια στη μάχη
κι ο Τζι-Αι-Τζο μου
κοιτά πληγωμένος
τον κόλπο του τρόμου
του λείπει ένα πόδι
του λείπει μια ιδέα
του λείπει η ψυχή του
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
τον θάνατο
