Τον Φεβρουάριο υπάρχουν δύο μεγάλα δείπνα: Το St Valentine's Day και η Τσικνοπέμπτη. Το πρώτο ρομαντικό, με κηροπήγια, ρομαντική ατμόσφαιρα, κάποια εύπεπτη τροφή, λ.χ. σούσι. Το δεύτερο με κοψίδια στην Βάρη και τα Καλύβια, κοκορέτσια, σπληνάντερα, γαρδούμπα, κι από πάνω γιαούρτι για χώνεψη. Επομένως, υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες ανθρώπων και ζευγαριών: Αυτοί που δίνουν προτεραιότητα στο St Valentine, και λένε στο έτερον ήμισυ: «will you be my sweet Valentine;». Και αυτοί που δίνουν προτεραιότητα στην Τσικνοπέμπτη και λένε: «Will you be my sweet Τσικνοπέμπτης-ω»; Οι τελευταίοι είναι πιο Ελληνάρες, άλλωστε είναι ξενόφερτα έθιμα οι Βαλεντίνοι, και κοιτάζουν στην ουσία, πώς να την τηλώσει η γκόμενα με κανά κοψίδι, γιατί ο έρωτας περνάει απ' το στομάχι. Είναι αυτοί που αφήνουν το σούσι και πιάνουν το τσιμπούσι!
Λίλιαν: Δύο γεύματα σε μια βδομάδα φιλενάδα! Ο Πέρι μου είπε «will you be my sweet Valentine;», και με πήγε για σούσι στο Κολωνάκι. Ο Μένιος μου είπε: «Will you be my sweet Τσικνοπέμπτω;» και με πήγε στα Καλύβια. Καλά και τα σούσι, αλλά μας πιάσανε τον κώλο για μια κουτσουλιά! Ενώ ο Μένιος άρχοντας! Σκάσαμε, φάγαμε και το γιαούρτι μας, και μετά πήγαμε και για πεϊνιρλί στην Δροσά!
