Comments by poniroskylo (1690)
Showing 871-900 from 1690
Στος! Λέγεται και για μεγαλύτερα αμάξια, αν έχουν το σωστό σχήμα π.χ. Σιτροέν Πικάσο.
Αν μου επιτρέπεται, να κάνω την εξής παρατήρηση. Η συζήτηση αυτή είναι πολύ χρήσιμη και σχεδόν όλες τις απόψεις που έχουν κατατεθεί μέχρι τώρα προσωπικά τις βρίσκω ενδιαφέρουσες και επιφυλάσσομαι να πω (ξανά) τη γνωμη μου κι εγώ. Αλλά μου κάνει εντύπωση ότι απ'αυτούς που έχουν γράψει κάτι σοβαρά εδώ κανείς τους ποτέ δεν έχει δεχθεί τη μομφή ότι ανεβάζει πράγματα που δεν είναι σλανγκ - patsis, ironick, vikar, jesus, bubis, mes, vrastaman (που περιμένουμε να μας πει και πιο πολλά), και ασφαλώς και ο baznr (παρά την θεωρητική του τοποθέτηση :-)) δεν νομίζω να έχουν ανεβάσει έστω και ένα λήμμα που να μην είναι σλανγκ. Οπότε, στην πράξη, στη συζήτηση έχει καταγραφεί μόνο η μία άποψη - νταξ, με τις αποχρώσεις της. Η άλλη άποψη πού είναι; Γιατί δε λένε τη γνώμη τους και οι χρήστες που συχνά πυκνά τα λήμματά τους παίρνουν τον χαρακτηρισμό ceci n'est pas slang; Δεν την καταθέτουν διότι λένε «ας αφήσουμε να το κρίνει η βαθμολογία;» Ή είναι στη γραμμή «Δεν έχω να προσθέσω τίποτα περισσότερο απ' όσα κατά καιρούς έχω αναφέρει για το θέμα»; Ή για κάποιο άλλο λόγο; Αρώτηξις κάνουμε.
Το λέω με μια μικρή επιφύλαξη αλλά αυτό το -ε στο τέλος της αντωνυμίας τον, μήπως ανήκει στα νότια ιδιώματα; Επάνω δε νομίζω να το λέμε. Ή λέμε τον, χωρίς τίποτε, ή, αν νιώσουμε την ανάγκη να προσθέσουμε φωνήεν, προσθέτουμε -α, όχι -ε. Ας πούμε, τα παραδείγματα της mes εγώ θα τα έλεγα ως εξής:
Π4: «Καλώστονα κι ας άργησε».
Π5: «Άντρα θέλω τώρα τον θέλω».
Π6: Αυτό το ίδιο, γιατί είναι τραγούδι. Αλλά εγώ θάλεγα «πάτα τόνα (κάτω)« ενώ η mes π.χ. θάλεγε »πάτα τόνε (χάμω)«
Π7: «Θα ντόν γαμήσω τον γαμιολόπουστα».
Π8: «Μην ντον βρίζεις μωρέ, αφήνεις και σε μπριζώνει ο κάθε καραγκιόζης, μη του απαντάς ρε Τάκη, άσ' τονα, μάγκα τόν κάνεις, δεν το καταλαβαίνεις;»
Σε ό,τι αφορά την πρώτη χρήση του τόνε, την κλητική, εκεί δεν υπάρχει διαφορά. Και στη Βόρεια Ελλάδα οι αρκούδες επίσης λένε »έλα, τόνε«.
Στην έσταξα εγώ. Πήγες από το 60 στο 67. Τόσο μπόρεσα.
Το βεβαιώνω κι εγώ αυτό για τη Χαλκιδική. Ωραία λέξη.
Στοστ!
Και ένας άλλος συσχετισμός. Στα Αγγλικά trojan (προφέρεται τρό-τζαν) σημαίνει και κάποιον πολύ εργατικό και σκληροτράχηλο - το βάζει το πράμα κάτω και δε σηκώνει κεφάλι ... μήπως κι από δω εμπνεύστηκε ο νονός των συγκεκριμένων προφυλακτικών;
Εμ, πρέπει να το δω, για ... αλλά, μέχρι να το βρω, μη μας κρατάς σε αγωνία και πες μας ποιά είναι αυτή η άλλη σημασία ...
Έλα, βρε ... κάνεις και πώς δεν καταλαβαίνεις ... μήδι 2, βέβαια
Δεν ξέρω ποιός έγραψε το κείμενο που ανέβασε ο χαλ από την Κ αλλά στα αγγλικά κυλάει. Μεταφράζω το κλείσιμο ...
«... έχουν μάθει στην πράξη πως στα θέματα αυτά η λογική παίζει τελικά πολύ μικρό ρόλο. Μια απλή φήμη μπορεί να ξεσηκώσει τα πιο παράλογα και βίαια ένστικτα.»
«... have learnt in practice that, in such matters, reason ultimately plays a very small part. A simple rumour can arouse the most irrational and violent instincts».
Ένα έχω να πω εγώ: έχουμε δημοσιογράφους διεθνών προδιαγραφών που σκέφονται σε μία γλώσσα και γράφουν στην άλλη ώστε να είναι εύκολο το έργο του μεταφραστή όταν το Ρόιτερ θελήσει να αναδημοσιεύσει το κομμάτι (you wish) - και κάτι τύποι εδώ μόνο αρνητική κριτική ξέρουνε να κάνουνε ...
Άκου να δεις ... δλδ κι εγώ όταν μικρός πήγαινα στη νουνά μου το τσουρέκι το πάσχα, πλασιεπίσκεψη έκανα; Διότι εντάξει η λαμπάδα, αλλά, βασικά, στο πεντακοσάρικο προσέβλεπα ...
Και όμως, όταν λέει ο vrastaman ότι πρεζούμαμπλυ σημαίνει προφανώς έχει περισσότερο δίκιο απ'ό,τι του δίνετε ...
Βεβαίως, κυριολεκτικά, το presume θα το μεταφράζαμε υποθέτω, να υποθέσω, εικάζω, θεωρώ - και σε πολλές περιπτώσεις θα ήταν σωστό π.χ. the accused is presumed innocent until proven guilty.
Αλλά, υπάρχει και μια άλλη χρήση, εξίσου συνηθισμένη. Στην Αγγλία, ειδικά, θεωρείται υπερβολικά ευθύ ή/και αγενές ή/και ρισκέ να πεις σε κάποιον ότι κάτι είναι προφανές κατάμουτρα - μπορεί να διαφωνήσει και είναι και σα να κάνεις τον έξυπνο, άσε δε που υπάρχει και μια περίπτωση να 'χεις και λάθος. Οπότε, εννοείς μεν obviosuly αλλά λες presumably - το κλασικό παράδειγμα αυτής της χρήσης είναι όταν ο Στάνλεϊ βρήκε τον Λίβινγκστον στα βάθη της Αφρικής μετά από τρία χρόνια ψάξιμο, τον μόνο λευκό σε ακτίνα 2,000 χλμ, και όταν τον πλησίασε δεν του είπε: καλά, προφάνουσλυ, είσαι ο Λίβινγκστον, αλλά του είπε: Dr Livingston, I presume ...
Εγώ πάντως, τώρα που το κατάλαβα, έβαλα 5 στον ορισμό.
Ναι, απαντάται και ως α να γεια σου και α μα γεια σου και α να μπράβο και α μα μπράβο - κάπως σχολιάστηκαν αυτά εδώ αλλά όχι σε βάθος. Κατά τη γνώμη μου, το καθένα απ' αυτά έχει και μια ελαφρώς διαφορετική απόχρωση.
Και σε τρίτο λέγεται πολύ - π.χ. ζωγράφισε ο παίκτης, ζωγραφίζει στο γήπεδο κλπ. Αλλά κι έτσι πως τόβαλε ο Γκατς μια χαρά είναι. Αυτό που λέει ο john για τη λεξικογραφική προτεραιότητα του α' ενικού του ενεστώτα, κι αυτό σωστό είναι, βέβαια, αλλά υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα όπου άλλο πρόσωπο και άλλος χρόνος μπορεί να αποδώσουν καλύτερα κάποιες χρήσεις στην αργκό - δες π.χ. τις διαφορές ανάμεσα στο γίνομαι και στο γίναμε!, έγινα!
Βεβαίως, ο γιατρός έχει δίκιο. Στα χαλκιδικιώτικα τουλάχιστον, το βούζα είναι στάνταρ. Και μάλιστα νόμιζα ότι κάποιος τό είχε ανεβάσει.
Συμμετέχω στην ωραία αυτή συζήτηση με το νέο αβατάρ μου. Εδώ, φορ ε λίμιτεντ τάιμ όνλι.
Τον χαρακτηρίζω αναγεννησιακό άνθρωπο.
Όντως είναι πολύ καλό.
Πλάκα έχει ...
Μπράβο John! Εμείς, με σαφώς λιγότερη φαντασία, το λέγαμε μονοκοματιές - προφανής η λογική. Δεν πείραζε καθόλου στο συγκεκριμένο παιχνίδι η αλάνα να είχε τοιχάκι διότι θα κυνηγούσαμε λιγότερο τη μπάλα που, με τα μονοκόματα σουτ χωρίς δυνατότητα κοντρόλ, ένας θεός ήξερε πού θα πήγαινε. Άσε που παίζανε και οι σπόντες στο τοιχάκι - αν και, συνήθως, γκολ από σπόντα δεν έστρεχε.
Α ρε, πατρίδα ... άπαιχτοι ...
Καλά, δεν πρόλαβα, ε; Αετός ...
Η Δουκαίνη είναι Ποντία ή απλώς κάνει παρέα με Πόντιους;
Περιμένουμε το σέφτελον
Περιμένουμε να δούμε τι είναι ο χουρδάς.
Δείτε και αυτό μογκώλος και αυτό σε γαμώ και κλάνεις και παιδιά δεν κάνεις και τα σχόλια σε αυτό στ' αρχίδια μας κι εμάς, Κωστής Παλαμάς.
Έτσι για να θυμηθούμε οι παλαιότεροι τον kala krasia και, βέβαια, τον αλήστου μνήμης John kar ... John, come back, all is forgiven
Ασταδγιάλα ρε, πού τα βρίσκετα αυτά τα μήδια ... και τα μύδια, βέβαια ...
Οι κίτρινες και κόκκινες κάρτες εισήχθησαν στο ποδόσφαιρο στο Παγκόσμιο Κϋπελλο του Μεξικού το 1970. Έχω την εντύπωση ότι η έκφραση είναι πολύ παλαιότερη. Δεν ξέρω την προέλευση της αλλά πιο πολύ μου κολλάει να σχετίζεται με την τράπουλα. Στα Ιταλικά faccia=πρόσωπο και carta (di giocco)=το τραπουλόχαρτο - όλο μαζί παραπέμπει στις φιγούρες στα χαρτιά (ρήγας, ντάμα, βαλές) και είναι ενδιαφέρον ότι, στην χρήση του, το φάτσα κάρτα είναι πολύ σχετικό και με το φάντης μπαστούνι.