Ή το ιταλικό «la mia volo me caro» (Λαμία-Bόλο με κάρο). (Πρέπει να υπάρχουν και αλλού όλαφ τα)
Υπάρχει και το γερμανικό «Πραζ ανσ φράου» (Πειράζει αν σφυράω;)
Nα πούμε, φυσικά, ότι Σιμάο είναι όνομα Πορτογάλλου ποδοσφαιριστή της Ατλέτικο Μαδρίτης.
Ευτυχώς το Μουντιάλ του χταποδιού και της βουβουζέλας φτάνει στο τέλος του.
Αβύζου και Ακώλου είναι η διεύθυνση.
Εκτός από την μπαγαποντοδοσία, έχει κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία της και η ετεροποντοδοσία, το φαινόμενο δλδ κατά το οποίο ο (ετερο)ποντοδότης βαθμολογεί μόνον το ένα εκ των «ορισμό» ή «λήμμα» και όχι και τα δύο, οδηγώντας έτσι σε (φαινομενική) ανισοτιμία του αριθμού των βαθμολογητών για ένα έκαστο εξ΄αυτών.
Βάσει του νόμου της Φυσικής περί δράσης-αντίδρασης, παρουσιάστηκε ακολούθως το φαινόμενο της εξισωτικής ποντοδοσίας, όπου ο ποντοδότης σκοπεύει στην απάλειψης της ανομοιομορφίας (αυξημένης εντροπίας) προς την κατεύθυνση της χαμηλότερης εντροπίας (ομοιομορφία) και ποντοδοτεί αντιρροπιστικά ώστε να ισοφαριστεί ο αριθμός των βαθμολογητών μεταξύ «ορισμού» και «λήμματος» (ισοπαλοποντοδοσία).
Άκου θείο! Γιατί δηλαδή ρε τζίζα; Επειδής δηλαδής πρόλαβα και ψήφισα μια φορά ΚΟ.ΔΗ.ΣΟ;
Τριεθνές λέγεται σκωπτικά και η διακεκαυμένη, ακριτική ζώνη που αφορίζεται από το Σύνταγμα, το Κολωνάκι και το Χίλτον.
Μερικά σχολικά μαργαριτάρια:
Οι εχθροί μπήκαν στο στρατόπεδο και φόνευσαν 200 νεκρούς.
Το άλογο είναι ένα ζώο με 4 πόδια, ένα εις έκαστο γωνία. Έχει και ένα 5ο, που δεν λέγεται πόδι αλλά ουρά.
Ο αγιασμός έγινε πάνω σε ένα βάραθρο για να τον βλέπουν όλοι.
Τελικά, είναι αίολες ή έωλες;
Το αίολες, δεν υπάρχει (ή μπορεί και να καθιερώθηκε από τη συχνή σύγχυση). Είναι ένα λάθος που το κάνει συχνά ο Καρατζαφύρερ, ο Βελλόπουλος κ.α. ενώ ο Λεβέ το χρησιμοποιούσε σωστά (έωλος=μπαγιάτικος).
Συνεκδοχικά, κοτοπουλάς είναι και αυτός που του αρέσουν οι κοτοπουλάδες, όπως μακαρονάς αυτός που του αρέσουν οι μακαρονάδες, παγωτατζής αυτός που τρώει πολλά παγωτά, κοκ.
Γιούπιιιιι! Βλ. και μλαρογκυλσιά.
Υπάρχουν επιστήμονες κι επιστήμονες.
Πάντως, όσο και να πει κανείς, είναι εξόχως ενοχλητικό, ακόμη και για πλάκα. Και όχι τόσο δεδομένης της σημερινής κατάστας όπου περιήλθαμε (μακάρι αντί για το τσίρκο να είχαμε πιο σοβαρούς πολιτικούς όπως οι Βουλγαρία ή ακόμη η Φυρομία), όσο για τα τραγούδια που μαθαίναμε στο σχολείο μικροί:
Λεβεντιά καμαρωτή
μέσα σε βουνά σε δάση
με τουφέκι με σπαθί
την πατρίδα να δοξάσει
Γεια σου Βάρδαξακουστέ
όμορφό μου παληκάρι
γειά σου Βάρδα καβαλλάρη
ποιός την είδε τέτοια χάρη
ή
(του Παύλου Μελά)
Δεν κλαίω τη λαβωματιά
δεν κλαίω και το βόλι
μον΄κλαίω που με άφησε
η συντροφιά μου όλη
Για σύρε Δήμο μου πιστέ
στην ποθητή πηγή μου
και φέρε μου κρύο νερό
να γιάνω την πληγή μου
κ.α.
Ναι, αλλά να μη φωνάζουν οι δικοί σας στα γήπεδα «Βου-βου-βούλγαροι», όταν π.χ. ο Ήρα προηγείται του Βάζελου με 0-1...
«Ψωμάκι+σουβλάκι κοτόπουλου+...»;
και όχι σουβλάκι με καλαμάκι κοτόπουλου;
Δηλαδή ο Βορράς πέρασε τη δική του ορολογία;
βλ. και αμερικάνικο σκουλήκι, γιατρέ μου. btw, benvenutto .
Αληθεύει ότι υπήρχε καφενείο κοντά στο (παλιό) ΧΑΑ, όπου οι τοίχοι του ήταν πραγματικά επενδεδυμένοι με τέτοια ταπετσαρία;
Πολύ ωραίο! Και φοριέται πολύ!
Στα γήπεδα στη διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων ακούγεται και το παρόμοιο σύνθημα:
[I]«Ω έλατο, ω έλατο
της μάνας σας το κέρατο».[/I]
Κάποτε κυκλοφόρησε ο αστικός μύθος ότι ένας ξεκίνησε ανταλλάσσοντας ένα συνδετήρα μέσα από σάι ανταλλαγών με ένα αντικείμενο λίγο μεγαλύτερης αξίας, το οποίο στη συνέχεια το αντάλλαξε με ένα άλλο λίγο μεγαλύτερης κ.ο.κ., για να καταλήξει τελικά με ένα σπίτι στην κατοχή του.
Άλλο ένα αθλητικό κλισέ είναι «Ο Χ και η παρέα του», όπου Χ ο καλύτερος παίκτης της ομάδας. Π.χ. «Ο Πάο το 1971 έφτασε στον τελικό του Γουέμπλει, αλλά εκεί έπεσε πάνω στον Γιόχαν Κρόυφ και την παρέα του και ηττήθηκε με 2-0» ή «Στο Μουντιάλ του 1986, η Δανία προκρίθηκε από τη φάση των ομίλων, αλλά κατόπιν αντιμετώπισε τον Εμίλιο Μπουντραγκένιο και την παρέα του και αποκλείστηκε», κ.λπ.
Καλό! Και ο υπερθετικός βαθμός είναι ...πάγκρεας;