@ Απόλυτα ορθοί Τίκης και Χότζας, και εάν τοιαύτο σύμπτωμα/αιτίαση δεν υπήρχε, η ζωή μου ήθελε (κατά τη σύνταξη των καλαμαράδων του '21) ήτο βελτιωμένη τα μάλλα.
Όταν μου απευθύνονται με τοιαύτο ενόχλημα (διανθισμένο και με άλλα τοπικά (Χαλκιδικιώτικα;) ιδιώματα π.χ. σταλαχίδα = στενοχώρια, ζνίχια = σβέρκος/αυχένας κ.λπ.), προβαίνω σε έλγχο 4 σημείων για ν΄αποκλείσω ότι δεν πρόκειται για κάτι σοβαρό ή επέιγον:
α) Μέτρηση αρτηριακής πίεσης, προς αποκλεισμό ακραίων αποκλίσεων αυτής
β) Μέτρηση επιπέδου σακχάρου
γ) >> αιματοκρίτη (πιθανή γαστρορραγία κα/ή μέλαινα κένωση) και
δ) Διενέργεια ηλεκτροκαρδιογραφήματος, προς αποκλεισμό αρρυθμιών, βραδυκαρδίας κ.λπ.
ΑΝ όλα είναι καλά, όπως συμβαίνει στο 90% των αιτιώμενων «αντράλα», τότε μπορούμε με σχτικά μικρό ρίσκο να το ρίξουμε στο σορολόπ και να αποδώσουμε την «αντράλα» ξερω 'γω στο άγχος, στην πολλή δουλειά που τρώει τον αφέντη, στον λαβύρινθο (όχι του Πάνα αλλά του έσω ωτός=>ίλλιγος-like κατάστα), στον κακό μας τον καιρό, στα ψυχογκομενικά μας, στο Δουνουτού, στο Ελ Νίνιο κ.λπ., κοινώς πετάμε την μπάλα στην εξέδρα, χωρίς να κινδυνεύουμε και πολύ να κάνουμε καμιά μεγάλη πατάτα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο όρος «αντράλα», έχει διαφορετικό νόημα για τον καθένα μας, αφού αναφέρεται σε ένα υποκειμενικό βίωμα που δεν μπορεί να οικουμενικοποιηθεί ή να εξομοιωθεί/προσωμειωθεί/συγκριθεί μεταξύ διαφορετικών ατόμων. Π.χ., ενώ ισχύει για όλους μας (χμ, για όλους; Όχι. Ένα μικρό γαλατικό χωριό αντιστέκεται τώρα και για πάντα...) η συνθήκη ότι καρέκλα είναι ένα έπιπλο με ένα ερεισίνωτο, ένα κωλοκάτσι και 4 πόδια πάνω στο οποίο καθόμαστε, εντούτοις, δεν μπορούμε να έρθουμε όλοι σε παρόμοια συνθήκη για το τί είναι (σε κοινά, αυστηρά πλαίσια) ίλιγγος, ζάλη, αντράλα, σκοτοδίνη, βρόχος, λιγοθυμιά, αγκούσα, του νέιμ μπατ ε φιού, αφού ο καθένας μας το βιώνει και το περιγράφει διαφορετικά. (Χα! ωραίο αυτό το μπατεφιού, ε; Θα μπορούσε να είναι γλυκό του κουταλιού.)
Sam Mendes ο ευτυχής θνητός;
...πάω 20 λεπτά μπροστά γι΄αυτό! :)
@ Ντούντη & all:
[I]Tό μόνο καλωσόρισμα, τή μόνη εὐχή πού πιάνει, θά τήν ἀκούσης στό μικρό τοῦ τόπου σου λιμάνι.[/I]
(Ο πρώτος που φύτρωσε εκεί που δεν τον έσπειραν, ήταν ο Πόντιος Πιλάτος που παρεισέφρυσε λάθρα στο Σύμβολο της Πίστεως...)
«Εμπρός της ΑΕΚ παληκάρια,
σουτάρετε και σπάστε τα δοκάρια...»
Λέτε αυτό να είχε υπόψη του ο λαϊκός μελωδός;
Σπασοκλαμπανισμός: Στα σισυφώνια σχόλια αμφισβητείται η γνησιότητα του βίνδεο. («Damn, i was very angry when i found out that it was a fake» κι έτσ').
Το στομπουτσιστής/στομπουτσισμός με αρέσει περισσότερο (και το χρησιμοποιεί και ο Χοτζ).
Μπράβο! Το λέμε και οι πρωινοί όταν πιάνουμε βάρδια: «Οι χθεσινοί να φεύγουν»...
Για το κλείσιμο, υπάρχει και το (ποδανό-κουλέζικο):
τα μελέ μελομακάρονα
Στήηηη....
(κι εμένα με έχει απασχολήσει το ζήτημα...)
Δεν ωρωδούμε ποτέ προ του κομπλεξισμού κάποιων. Το να βάλει κανείς ένα χ σε ένα λήμμα, άντε, πάει κι έρχεται (αν και ακραίο). Αλλά το να σαρώσει όλα τα λήμματα ενός χρήστη και να βάλει σε όλα χ, όπως έγινε με τα λήμματα του Ούλι, ε, αυτό δείχνει απύθμενο κόμπλεξ και εμπάθεια που δεν πρέπει να μας αγγίζει.
Φόρος τιμής στον κιθαρίστα των πρωτο-Scorpions Uli (Urlich) Roth;
Στα λατινικά, cerebellum καλείται η παρεγκεφαλίδα, τμήμα του εγκεφάλου βασικό για την ισορροπία του σώματος, την αίσθηση στο χώρο, των συντονισμό των εκουσίων κινήσεων, την εκτέλεση των αυτοματοποιημένων κινήσεων κ.λπ.
Κοκκώνα στα ποντιακά λέγεται η πατάτα, και μάλιστα το όνομα Κοκκώνα το συναντούμε και σαν βαπτιστικό όνομα σε Πόντιες, όπως τα ιδιαίτερως δημοφιλή Συμέλλα, Πελαγία, Ουρανία και Παρθένα. Να προστεθεί ότι, εξ όσων γνωρίζω, αλλαγή βαπτιστικού ονόματος μπορεί να γίνει μετά από αίτηση στο Πρωτοδικείο, ενώ του επωνύμου με αίτηση στην Νομαρχία.
@Άντονυ (Πέρκινς): βάλε και κάνα λίνκι για τον ορισμό του Προφήτη, κάνεις που κάνεις το καλό...
Νομίζω είναι και οδός, τέμνεται με την Αμερικής και κάπου εκεί είχα τρακάρει στις αρχές των μηδένς τον Φυρομιανό πρ. πρόεδρ. Τσερβενκόφσκι (=Κοκκινούλης).
Καπετάν Μπούας ήταν το ψευδώνυμο του Βορειοηπειρώτη Μακεδονομάχου (Υπομοίραρχου Χωροφυλακής) Σπύρου Σπυρομήλιου.
@Μρ Κάδμους: εννοείς ατύχημα;
Γαλατά αποκαλούσαν οι αντάρτες λόγω της ακρίβειας ως προς την ώρα εμφάνισής του ένα μονοκινητήριο ελικοφόρο αεροπλανάκι που πετούσε κάθε πρωί πάνω από τα κεφάλια τους στο Γράμμο-Βίτσι για να παρατηρεί τις θέσεις τους. Το περιγράφει ο Τ. Βουρνάς στη αφήγησή του των γεγονότων του Εμφυλίου ενώ επίσης αναφορά στον γαλατά κάνει και ο Π. Βούλγαρης στην πρόσφατη ταινία του για τον Εμφύλιο «Ψυχή Βαθειά».
Aξίζει να σημειωθεί ότι τα Mahnlicher των βουλγαρο-κομιτατζήδων και τα Mauser του τουρκικού στρατού ήταν τεχνολογικά πολύ ανώτερα των δικών μας γκράδων...
διάβασες τους ορισμούς του;
gro; Όπως οι γκράδες, τα μονόβολα οπισθογεμή τυφέκια που είχε αγοράσει ο ελληνικός στρατός μεταχειρισμένα από τον γαλλικό και με τα οποία πολεμούσαν οι Μακεδονομάχοι;
Αναμένεται σχολιασμός από τον Χρ. Ζαμπούνη, λαρσαίο μπαοκτζή ρεπόρτερ εστεμμένων και δυναστ(ει)ών...
Μι πι ρο άλφα βήτα ο.
Η ελληνικιά συμπίπτει με την μαλλιαρή δημοτικιά;
Δυναστίας τύπος μου κάνει ο Υπ. Τουρισμού Πωλ Γερουλάνος, έτσι όπως χτενίζει προς τα πίσω το μαλλί και με το γενάκι των 48 ωρών...
Μπορούμε σε ένα αρχικό στάδιο να τον προειδοποιήσουμε ότι «αρχίδει και κουράδει».