Comments by allivegp (2673)
Showing 1231-1260 from 2673
Giovanni Nero ιταλικό.
Στην καντιντιασική κολπίτιδα το παθογόνο είναι η Candida Albicans => Ωίδιο το λευκάζον => λευκωπό έκκριμα. Στην τριχομοναδική κολπίτιδα (τριχομονάδα=μαστιγοφόρο παράσιτο) το έκκριμα είναι αφρώδες λόγω των κινήσεων του μαστιγίου.
Eπίσης: Λεχ Πόζναν, Βασίλης Λέκκας, λεκ το νόμισμα της Αλβανίας.
Λεχρίτης το εντομάκι που κόβει βόλτες γύρω από την κάνουλα του βαρελιού, όπως λένε και στο Σύλλογο Λεχριτών Θεσ/νίκης.
@τζήζαντα: μπαρμπαριά και τούνεζι
Η πίστις των Σλανγκελούγκεν μας ενώνει. Η κοιλάδα της Σλανγκχάλα περιμένει όσους συντρόφους θυσιαστούν για τον σκοπό μας. (Wagner, Ride of the Slangkyries* παίζει στο γραμμόφωνο)*
Πολύ συχνά επισκέπτες εξωτερικών ιατρείων με κάποιο απόστημα (=συλλογή πύου σε μη προσχηματισμένη κοιλότητα, σε αντίθεση με το εμπύημα = συλλογή πύου σε προσχηματισμένη κοιλότητα π.χ. μήτρα => πυόμητρα, υπεζωκοτική συλλογή => πυοθώρακας κ.ο.κ) ζητούν να διανοιχτεί, ώστε να απελευθερωθεί το «σκοτωμένο αίμα» = πύον.
Ένα μεγάλο βυζί στο εφήβαιο, θα χρησίμευε ως subwoofer στην ηχητική εγκατάσταση. Με φωτάκια που αναβοσβήνουν, θα είχαμε και ντίσκο διακόσμηση.
Και συχνά συμπληρώνεται με το «Πού χύνεις/γαμάς τώρα;»
Τί Περισσός, τί Ιερισσός.
Kαυλωσορίσατε! 10άστερο λήμμα, ορισμός και παράδειγμα.
12 εσωτερικά, ανθεκτικά αρχίδια; έλεορ, τί άλλο θα ακούσουμε! Τοιούτο πράγμα δεν υπάρχει, υπάρχουν μόνο δυο ωοθήκες (δεξιά και αριστερή), που περιέχουν από 400,000 ωοθυλάκια από τα οποία κάθε μήνα ένα (άντε, δύο και σπανίως περισσότερα) ωριμάζουν και καθίστανται ωάρια έτοιμα προς γονιμοποίηση (τα υπόλοιπα ωοθυλάκια εκφυλίζονται).
Κατά τ' άλλα, οι ωοθήκες είναι το αντίστοιχο των όρχεων, η κλειτορίς το αντίστοιχο του πέους, οι σάλπιγγες του σπερματικού πόρου, η λήκυθος της επιδιδυμίδας και τα μεγάλα χείλη του αιδοίου το αντίστοιχο του οσχέου.
Θα συμφωνήσω με τον Αλάριχο ως προς την τοπογραφική εντόπιση των υπεράριθμων θηλών στον άνθρωπο.
Ένα είναι το σλάνγκ και ο Χότζας ο Προφήτης του (τρις).
Για να κάνω κι εγώ τη σλανγκαρχιδιά μου (προκαταβολικά, σας λέω να με γράψετε στα παπάρια σας):
H πρόσφατη διαγωγή επιφανών συσλανγκιστών που έχω τιμήσει με γαλαξίες αστεριών, τους εντάσσει σε μια συγκρουσιακή-αυτοκαταστροφική τροχιά, ως αυτή που εκδηλούται σε εμφανίζοντες (προσοχή: όχι πάσχοντες) από μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας, όπου το άτομο συμπεριφέρεται σαν να πήγε στην κόλαση και να ξαναγύρισε («Hell Riser»). Αστάθεια της εικόνας του εαυτού (όχι αβαταρική), των διαπροσωπικών σχέσεων, παρορμητική συμπεριφορά και αυτοκαταστροφικές συγκρούσεις μόνος-κατά-όλων, οδηγούν βραχυμεσομακροπρόθεσμα σε απομάκρυνση, αποτυχία γόνιμων διαπροσωπικών συναλλαγών και εδραιώνουν την εκδήλωση άγχους και κατάθλιψης λόγω του φόβου της απειλούμενης απόρριψης.
Τέσπα, τί να λέμε τώρα, ειρήνη ημίν και τα ρέστα παγωτό.
Πριν κοιμηθείς, να πεις τρεις φορές: Ένα είναι το σλάνγκ, και ο Χότζας ο Προφήτης του, αμήν. (Αβάδιστα, Αβάνα, Ααβόρα, κ.λπ.)
Και από την 7 απαντάνε:
«Σκατά και μαλακία στη θύρα 13»
«Κλίκα» λέγεται η αγαπημένη μου ροκ μπάντα από την Ασπροβάλτα, 50ρηδες πια, με τραγουδιστή τον μοναδικό, χούβιο μπακάλη Φώτη (μουτς μουτς μουτς, μέσα είσαι δικέ μου, όλα στο μαύρο) που εμφανίστηκε προ μηνών και στο Ελλάδα έχεις ταλέντο.
Κατά τ΄άλλα, όπως προβλέπει ο Λιακό, σύντομα θα συμβεί κάτι κολοσσιαίο, παμμεγιστοτιτανοτεράστιο, που θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση, ώσπου να πούμε «σεξοπορνοανωμαλοδιαστροφικό πουτσομουνοκαριολοκαυλομαλακομπούκωμα».
Ω, είναι υπέροχο να ξαναανακαλύπτεις τον έρωτα μετά από τόσα χρόνια, όσα τα δάκτυλα των δυο χεριών χωρίς τους αντίχειρες... Μην το χάσετε, όσοι δεν το έχετε γευτεί. Λα λα λα λα...
Δεν με πείθει νυν το πνεύμα
των ρητόρων και σοφών
όσον έν εκείνης νεύμα
κατ΄εκείνον τον καιρόν.
Ή, πιο σύντομα, το αιδοίο σύρει πλοίο.
Εύγε Ογκοτάι Χαν, χώμα πιάνεις, μάλαμα γίνεται.
Τα λακάκια στα μάγουλα αγγλιστί λέγονται «dimples», εξ ου και το ουίσκι Dimple με το χαρακτηριστικό κάλι.
Οικογένεια λέγονται και τα γεννητικά όργανα όταν π.χ. μας πετυχαίνει εκεί η μπάλα.
Και ενωρίτερον «Αχιλλεύς» (Τζάρτζανος).
Και ο Καζαντζάκης κάπου γράφει «δικηγόροι-μικηγόροι».
E, νε ντε, wishful thinking ήταν.
Τα καρασπέκια (εύσημα) μου στην άιρον, επειδή περιγράφει/αποτυπώνει/εξωτερικεύει φάσεις/σκηνικά/βιώματα που λαμβάνουν χώρα όταν ο καθένας μας βρίσκεται μόνος/η του. Η παραπάνω εμπειρία, όπως ορίζεται από την άιρον, όντως υπάρχει και περιγράφεται σε βιβλία ψυχολογίας. ψυχιατρικής και τα σχετικά. Όπως επίσης υπάρχει και το βίωμα, και εδώ επικαλούμαι τη μαρτυρία όλου του σλανγκεπώνυμου πλήθους, προ της ελεύσεως του βραδινού ύπνου να έχουμε νιώσει (κατά περιόδους) το πνεύμα μας να εγκαταλείπει/βγαίνει έξω από το σώμα μας, σα να αποσχίζεται/αποξενώνεται από αυτό. Αν για τους υπολοίπους το αίσθημα αυτό είναι παροδικό και σύντομα (προσπαθώντας ή ασυναίσθητα) ανακτούμε την εναισθησία/ενσυναίσθηση για το ποιοί είμαστε, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους πάσχοντες από αυτό που κατά την ταξινόμηση ιατρικής ορολογίας ICD-10 ονομάζεται Σχιζοφρένεια. όπου ο πάσχων διατηρεί σε μόνιμη βάση την αίσθηση της αποπροσωποποίησης («δεν είμαι εγώ» ή «δεν είναι αυτό το χέρι δικό μου») , αποπραγματοποίησης («δεν είναι αυτά τα ρούχα δικά μου» ενώ είναι τα ρούχα του), και της συνακόλουθης εκδήλωσης απρόσφορου συναισθήματος, μη σύντονου με το περιβάλλον και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα (π.χ. δυνατό, διαπεραστικό γέλιο μέσα στην Εκκλησία όταν επικρατεί πλήρης σιγή στη διάρκεια μιας κηδείας.)
Δεν θα μπορούσα να κλείσω το σχόλιο για το τί συμβαίνει όταν είμαστε μόνοι μας και το συνακόλουθο έλλειμμα μελέτης και επιστημονικής γνώσης, χωρίς φυσικά να αναφερθώ στο ζήτημα της «χαρούμενης παλάμης» (ή χείρας με τα πέντε ορφανά) και τα περί αυτό κενά γνώσης της Επιστήμης ως προς την συχνότητα, ηλικιακή κατανομή, εποχιακούς ή άλλους παράγοντες που το επηρεάζουν και και και...
Πού πήγε η αφίσα του Hell Raiser;