Και η πιστή κουλή μετάφραση «Βγες δημόσια» εκ του «Go public».
Επίσης, τα:
- Θα ήθελα να σας επικοινωνήσω ότι...
και στο τέλος επιστολών:
Για την υπογραφή (for the signature)
<ακολουθεί ονοματεπώνυμο>
Eδώ ανήκει (;) και το «ξύνω τους όρχεις», όπως π.χ.:
- Εγώ σου μιλάω κι εσύ ξύνεις τους όρχεις σου.
Υπάρχει και το δουλοπρεπές «Σ' ευχαριστώ που υπάρχεις», ως δηλωτικό υπέρτατης έκφρασης ευγνωμοσύνης, όταν τα υπόλοιπα λόγια είναι φτωχά.
Ωραίοςςς1
Δεν έχω χάσει καμιά Ταραντινιά, από το Four Rooms και μετά, με τελευταίo το Djungo.
Να σημειώσουμε ότι η Roche είναι ισραηλινών συμφερόντων, οπότε σύμφωνα με τον Λιακό και λοιπούς ψεκασμένους Ελληναράδες, εξάγεται το συμπέρασμα ότι«οι εβραιομασώνοι κρατούν τα παιδιά μας κοιμισμένα, ποτίζοντας τα με ναρκωτικά».
Ακριβώς, κριγμός (crepitaton). Είναι ιατρικός όρος και περιγράφεται σαν το αίσθημα κραδασμού (μετά του αντίστοιχου ήχου) που κάνει μία χιονόμπαλα όταν τη σφίγγεις στην χούφτα σου.
Κάτι παρόμοιο είναι και το κρακ-κρακ που κάνουν οι αρθρώσεις των δακτύλων (μετακάρπιο-φαλαγγικές και μέσο-φαλαγγικές) όταν τα τσακίζεις, και έχει την προέλευσή του σε φυσαλίδες αερίων του αρθρικού υγρού που συνθλίβονται, όπως περίπου ο ήχος που κάνει ο αφρός της σαμπάνιας. Τον ήχο αυτό μιμούνται και οι ταινίες καράτε και καλά ως δηλωτικό δύναμης και εκγύμνασης. Τέσπα.
Κάπου θα υπάρχει σε βιντεάκι και ο χαρακτηριστικός τύπος στραμπουληχτή ως μασέρ ενσαρκωμένος από τον Ζαννίνο στην ταινία όπου ο Θου Βου υποδύεται τον ποιητή Στέφανο Αυγερινό.
Va bene. Παίζει και το σχετικό άρθρο των ΝΥ Times: The Origins of ‘One-Off’
Σωστός! Συναγωνίζεται με τον Τόργκελε (βλ. και καδρόνι).
Μάλλον προέρχεται από τη φράση «one of a kind», δηλαδή «μοναδικό στο είδος του».
Υπήρχε και ένας Βυζαντινός Αυτοκράτωρας, ο Κων/νος ο Μούρτζουφλος.
Νομίζω ότι πρέπει να καταγραφεί και η ρέμπους γραφή της φράσης «Στ' αρχίδια μας»: *χ:μας
Ίσως και το «χειροτονώ» αντί του «τις βρέχω»;
Ποιόν μου θυμίζει ο σφυρίζων;
Ανήκει σε μία σειρά από παρατσούκλια που έχουν αποδοθεί σε ορισμένα επαγγέλματα, π.χ.
ιατρός=κομπογιαννίτης
φαρμακοποιός=φαρμακοτρίφτης
κτηνίατρος=χαϊβάν ντοκτόρ
υδραυλικός=βενετίας
τεχνίτης=σκιντζής
ταξιτζής=ταρίφας ή ταξίστας
πιτσαδόρος=πιτσαράς
μάγειρας=μάγερας
αγγλικού, γαλλικού, ιταλικού κ.τλ. για τους καθηγητές/τριες ξένων γλωσσών
κ.α.
Είναι απομαγνητοφώνηση επικής ραδιοφωνικής συνέντευξης του Αλέφα στον Μίρτσο.
Βλ. και τσιβί, ή, επί το ορθότερον, τζιβί (κατά το Οτσαλάν/Οτζαλάν, Τσιβιλίκας/Τζιβιλίκας κ.λπ.)
Χα χα, τέλειο!
Μόνο που νομίζω ότι λέει «πλεμόνια» αντί πνευμόνια.
Το ορίτζιναλ (προ λίφτινγκ) όνομα του διάσημου «λέα με τη μεζούρα» Καλούση, ήταν Κολοσούσας.
Ο Πούτσος (427 π.Χ.–347 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας ανθοπώλης από την Αθήνα, ο οποίος έγινε γνωστός και έμεινε στην ιστορία για την ομορφιά, την γοητεία και το ευγενές του χαρακτήρος του. Παρόλο που υπήρξε φτωχός, ήταν ο πιο περιζήτητος γαμπρός της αρχαίας Αθήνας και όλοι πατεράδες προόριζαν τις ομορφότερες κόρες τους για τον Πούτσο. Εξ ού και η φράση: «Το κορίτσι αυτό είναι για τον Πούτσο». Όσο μεγάλωνε ο Πούτσος, οι γυναίκες τον λάτρευαν ακόμα περισσότερο. Όταν περπατούσε στο δρόμο, υπήρχαν ασυγκράτητες γυναίκες που τον φιλούσαν παντού, τον έγλειφαν, τον χάιδευαν και τον έφτυναν. Όλες αυτές ήταν για τον Πούτσο. Πραγματικά ήταν αδύνατο να βγάλει κανείς τον Πούτσο από το μυαλό μιας γυναίκας. Ο Πούτσος έκλεισε τα μάτια του στο 347 π.Χ, όθεν προέκυψε και η φράση «Τον Πούτσο κλαίγανε»
Στις εννιά το πρωί αν θυμάμαι καλά δεν ξεκινούσε η θεία-Λένα;
Σωστό. Επίσης: Υπάρχουν τρεις τρόποι: Ο σωστός, ο λάθος και ο δικός μου.
Αμερικ(λ)ανιές επίσης χαρακτηρίζονται και ορισμένα αποφθεύγματα, που περικλείουν κάποιες σκληρές αλήθειες της ζωής, όπως:
- Live and let die (Ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν)
- Use it or lose (Ή το χρησιμοποιείς ή το χάνεις/στο παίρνουν)
- It's all in the mind (Τα πάντα είναι στο μυαλό σου)
- O πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος τίποτε
- Το παιδί σου θα σε καταντήσει γέρο και μπατίρη
κ.α. παρόμοια
Ένα άλλο κομψό συνώνυμο, είναι το «σεξουαλική αντικαταστάτρια (sexual surrogate)».
Και το «too big to fail»