Comments by vikar (4189)
Showing 3481-3510 from 4189
Καύλα μου αλύτρωτη που λέμε...
Ναί, δέν το διατύπωσα καλά επάνω. Όντως το είπε ο Λέρας, αλλα το υποβάθμισε κατιτίς: αυτός που ξενοπηδιέται δέν είναι καθόλου ανάγκη να είναι μπερμπάντης, όπως και ένας μπερμπάντης δέν είναι καθόλου ανάγκη να έχει σταθερή σχέση. Οι δύο έννοιες είναι ανεξάρτητες. Και με την ευκαιρία να πώ οτι με τη έννοια της δεύτερης παραγράφου (πηδιέμαι με αλλοδαπούς) δέν τό 'χω ακούσει ποτέ να λέγεται, και άν το άκουγα θα το θεωρούσα όντως λογοπαίγνιο της στιγμής.
Μές κι' εμένα μού 'λειψες. Αλλα κι' εγώ γι' αυτό τό 'κανα τόσες μέρες, για να σε κάνω να μου στείλεις φιλάκια επιτέλους... :-Ρ
(Κάτσε να δούμε πλάκα πλάκα πότε θά 'χω πάλι χρόνο... Μας έφεξε λίγο σήμερα, μή νομίζεις.)
Πολύ κλασικό όντως φίλε Ντέρτι, και τα σέβη μου για το αιθητήριό σου.
Μόνο που έχω μιά μικρή ένσταση στον ορισμό: το ξενοπηδάω τό 'χω ακούσει μόνο να πάει πακέτο με το κερατώνω, δηλαδή, ξενοπηδάς όταν έχεις ήδη γκόμενα ή γκόμενο αλλα πάς και με άλλες ή με άλλους (όχι αντίστοιχα απαραίτητα...).
Τί εννοείς; Οτι αποκηρύσσεις το λήμμα σου μετά απο τόσο καιρό;... :-Ρ
Μαυρόγιαννε, τα λήμματά σου δαγκώνουν άσκημα -τό 'χω ξαναπεί νομίζω- και δέν έχουμε και πολλούς τέτοιους εδωμέσα... Πολύ καλός, τα σέβη μου.
Όπ! Άλλη μιά διαγραφή (ρε μήπως μπερδεύω το πρόχειρο με το δημόσιο πρόχειρο;)... Σωστός.
...
Το ντελημπάσχος (απο το Πάσχος < Πασχάλης υποθέτω) τό 'χω ακούσει κι' εγώ. Τί μου θυμίζεις... Ωραίος ρ' αρχηγέ.
Πάτσις έτι έφη ντελήσαββας και ντελημπάσχος.
Έλα ρε; δέν τό 'χω ακούσει... Μα πού σκατά ζώ τελοσπάντων;... :-Ρ
Ούτ' εγώ το' χω ακούσει, αλλα η ετυμολόγηση των απο πάνω μου φαίνεται κι' εμένα σωστή. Όπως λέει κι' ο ατσεγκές, το τί έκανε λέει; χρησιμοποιείται άλλωστε με την ίδια σημασία.
Ε πιές ζεστή μπίρα να περάσει...
Σωστός, σωστότατος.
Μου φαίνεται οτι σε -α τείνουν να λήγουν πολύ περισσότερα θηλυκά απ' όσα αφήνει να εννοηθεί ο ορισμός ---ίσως και όλα, εφόσον τουλάχιστον δέν παίζει κίνδυνος ασάφειας και σύγχυσης με άλλο ουσιαστικό (δέν τό 'χω πολυσκεφτεί ούτε ψάξει). Σκέφτομαι τώρα το βρόχα πιχί (δέν το σκέφτομαι μόνο, το βλέπω κιόλας με τα μάτια μου γαμώ το κέρατό του για καιρό γαμώ). Ίσως τελοσπάντων ν' αποτελεί γενική εναλλακτική κατάληξη για τα θηλυκά ουσιαστικά.
Τωδόντι.
Ο επανάληψος.
[μπρρρ...]
Σακέ ντέν κσέρει, αλλα ναί. Ούτε το τσάι θα τό 'λεγες ποτέ κατουρλιό ---εκτός κι' αν σου σερβίρουνε βραστό είσαι τεά.
Σχετικά με την τελευταία ερμηνεία, κατουρλιό λέμε γενικότερα το ποτό (νερό, αναψυκτικό, οινοπνευματώδες..., όχι μόνο μπίρα) το οποίο είναι χλιαρό ενώ θα περίμενες ή θα ήθελες νά 'ναι κρύο ή παγωμένο.
Τζορτζίνα μή μασάς, το καταχώρισες επιτέλους στη σωστή του μετρική!...
Χάνκ! Δέν έχεις δεί το Σπιρτόκουτο;!...
Κοντά δηλαδή σ' αυτόν τον ορισμό της ιρονίκ.
Προσωπικά το ακούω (και νομίζω χρησιμοποιώ πού και πού) ώς μας έκανες τα τρία δύο με τη σημασία «μας έπρηξες». Σημασιολογική ερμηνεία για την έννοια αυτή, θα έλεγα τη σμίκρυνση έως και πλήρη απόκρυψη του πέου σε καταστάσεις γενικώς ντεκαυλέ.
Έχμ... Τσκ, φφφ...
Άκους εκεί «οίνος αλα αρκάνα»... Τί πα' να πεί δηλαδή «αλα αρκάνα»;... Αλλάζει με τη σύμφωνη (μή πώ ομόφωνη) γνώμη συντονιστή παρευθύς.
[δέν θα ξανανεβάσεις ορισμό πηγμένος... δέν θα ξανανεβάσεις ορισμό πηγμένος... δέν θα ξανανεβάσεις ορισμό πηγμένος... δέν θα ξανανεβάσεις ορισμό πηγμένος... δέν θα ξανανεβάσεις ορισμό πηγμένος...]
Να το συνεχίσω λιγάκι. Θα μου φαινόταν αλήθεια ενδιαφέρον να βλέπαμε ποιά είναι η σχέση της αργκό με παραδοσιακά ιδιώματα, να βλέπαμε ομοιότητες δηλαδή, άν υπάρχουν, σε γραμματική, συντακτικό, λεξιλόγιο...
Όσο για τον Χάρρυ Κλύνν, οπωσδήποτε θυμάμαι να παίζει πολύ με την κακοποίηση της καθαρεύουσας, να μή σέβεται πιχί την γενική (στο Αλαλούμ δεν είναι που λέει «εδώ πρόκειται περι τέχνη»;...), τέτοια. Αλλα το παρόν (και όχι το «παρών» :-Ρ ---εσωτερικό αστείο, συγχωρέστε με) δέν αφορά την καθαρεύουσα. Ούτε και την καθαρεύουσα βέβαια...
Έχω την εντύπωση οτι πρόκειται για τυπικό χαρακτηριστικό κατατόπους ιδιωμάτων στην ελλάδα. Στο χωριό της μάνας μου τουλάχιστον (βορράς, κοντά Θεσσαλονίκη) συμβαίνει συστηματικά να συμπίπτει η αιτιατική με την ονομαστική του πληθυντικού: τ'ς ξηροί καρποί, τ'ς ακατονόμαστ', και λοιπά (πρόσφατα άκουσα και το αξιολάτρευτο τ'ς άντρ', δηλαδή «τους άντροι», δηλαδή «τους άντρες»).
Απ' όσα έχω ακούσει, δέν θά 'λεγα οτι πρόκειται για χαρακτηριστικό της αργκό δηλαδή... Μήπως ο Χάρρυ Κλύνν σατίριζε ακριβώς τα τοπικά ιδιώματα;
[πρέπει να ξεσκονίσω επιτέλους τις χαρυκλυννικές μου γνώσεις, πρίν με πάρουνε χαμπάρι εδωμέσα...]
αυτο το τσιμπουκοξεφτιλοχλιχλοκωλιαρα καλο μου ακουγεται, αλλα με μπερδευει το τριτο συνθετικο λιγακι;) ατσεγκές, 17/06/08 Νά λοιπόν που ένα χρόνο μετά ξεκαθαρίζει τουλάχιστον κάποια πράματα ο αλίβ...
Επειδή το πολύ το κυρελέησον το βαριέται μόνον ο ορθόδοξος παπάς, να (ξανα)πώ συνοπτικά και λίγο βιαστικά τα εξής:
Το σύστημα βαθμολογίας που έχουμε βασίζεται σε κριτήρια που μόνο προσωπικά μπορούν να είναι για κάθε χρήστη. Πα' να πεί, είναι απ' τον ορισμό του κάθε άλλο παρά αντικειμενικό.
Δέ λέω οτι είν' κακό, αλλα οτι δέν επιτρέπεται να του δίνουμε τόση σημασία εδωμέσα. Για καλλιστεία πρόκειται, όχι για τίποτε ουσιαστικό.
Γνώμη μου λοιπόν είναι να κρατήσουμε μέν τα καλλιστεία (γιατί ας πούμε έχουν πλάκα για μερικούς), αλλα να εισαγάγουμε παράλληλα νέες παραμέτρους αξιολόγησης με βάση δύο σημεία: (α) να δοθεί βαρύτητα στην αξία του λήμματος κάθε φορά (και όχι του χρήστη που το καταχωρίζει), και (β) να στραφεί προς όσο γίνεται αντικειμενικότερους παράγοντες, που θα παρακάμπτουν δηλαδή την προσωπική γνώμη του κάθε χρήστη. Αν είναι δυνατόν, να μήν προϋποθέτουν κάν οτι η αξία αυτή θα καθορίζεται απο τους χρήστες και τις καύλες τους: να μήν βαθμολογούμε κάν εμείς(!), κι' άν το κάνουμε, να μήν τίθεται κάν ζήτημα διαπροσωπικών σχέσεων (τί καραγκιόζης ο τάδε χρήστης, τί σεφερλής ο άλλος, τί ψωνάρα ο δείνας και τα λοιπά).
Δύο (τουλάχιστον) συγκεκριμένες ιδέες πάνω σ' το πώς να καθορίζεται η αξία ενός λήμματος --ατελείς εδωπέρα, αλλα δέν μπορώ να τα ξαναναλύω (άν αρχίσει σοβαρή κουβέντα θα το κάνω, δέν είναι τόσο τρωτές ιδέες όπως ίσως φαίνονται με την πρώτη ματιά):
Να δηλώνεται απο τον κάθε χρήστη το καταπόσο οικεία του φαίνεται η λέξη σε συνδυασμό με την σημασία που της αποδίδει η καταχώριση. Σκέφτομαι κάτι σε τρία αστεράκια του τύπου «δέν τό 'χω ακούσει ποτέ», «τό 'χω ξανακούσει», «το ακούω συνέχεια».
Να μετριέται αυτόματα το πλήθος των εσωτερικών συνδέσμων που οδηγούν στην καταχώριση.
Ώς συντονιστές συζητάμε εδώ και καιρό για το θέμα, αποσπασματικά η μή, και οπωσδήποτε τροφοδοτούμε τον νάμπερ ουάν με ιδέες. Το πράμα κινείται ήδη, αλλα ίσως να θέλει και κάνας άλλος να πεί ρητά τη γνώμη του.
Προσωπικά δέ, απο την αρχή σχεδόν του συστήματος είχα ψιλονιώσει τη ματαιότητά του, και βαθμολογώ συνειδητότατα χωρίς ιδιαίτερα κριτήρια, πέραν του ενός: να ενθαρρύνω νέους χρήστες που μπορεί να παραπλανηθούν απο αυστηρές βαθμολογήσεις, και να πιστέψουν οτι η βαθμολογία μας είναι κάτι το σημαντικό. Που δέν είναι σε καμιά περίπτωση. Ίσα ίσα, το γεγονός οτι είναι ακόμη ο μοναδικός τρόπος αξιολόγησης στο σάιτ το θεωρώ για τον πέο και ντροπή.