Comments by vikar (4189)
Showing 1081-1110 from 4189
Το παράδειγμα σαλίνα γαμάτο!...
Όντως, το εξεπλάγην είναι πλέον για πολλούς άκλιτο (εδώ για παράδειγμα: «Ένα άλλο 7% ψήφισε ναζιστικά γουρούνια. Αυτό που μου κάνει έκπληξη είναι το ποσοστό αυτών που εξεπλάγην!») Πράγμα πολύ ενδιαφέρον, γιατι πρόκειται για σημαντική και πολύ συχνή σημασία της καθημερινότητας, κι' επόμενο είναι τον παλαιοελληνικό αυτό τύπο να τον αλλάξουμε τα φώτα στην καθομιλουμένη. Πού θα πάει, θα προσαρμοστεί κι' αυτός κάποτε, που μας τσινάει...
Στην αργκό βέβαια την έκπληξη τη δηλώνουμε με ένα σωρό άλλους τρόπους, βλέπε πιχί παθαίνω πλάκα και τα λοιπά της οικογένειας. (Κάτι τέτοια πλάκα-πλάκα θα τα βρίσκουμε πολύ άνετα και τσάκ-μπάμ με το που θα έχει ρονταριστεί το νέο σλάνγκ (ότι θυμάμαι χαίρομαι...))
Αγωγιάτη, άσε, μή μπλέκεις με μάς τους ανίατους.
Βρε δείνο, είναι που καμιά φορά βλέπεις την αρμονία των πραμάτω και λές «υπάρχει θεός» --και δέ πα να λένε.
Τί έγινε, περνάμε φάση παλιές φωτογραφίες;...
Τ' ομολογώ, αυτό το αριστερό, ειδικά μ' αυτό το τέλειωμα στη γάμπα, είναι αρρώστια...
Πόσο λέγεται όμως ρε παιδιά; Είναι διαδεδομένο; Γιατι παίζει και πιθανό μπέρδεμα με το σίσι, που τό 'χω γι' αρκετά διαδεδομένο κομμέ του χασίσι.
Ναί, δίκιο, μαλακία έγραψα· ο πληθυντικός αιτιατικής και γενικής στο ουδέτερο φυσικά και διαφέρει (γι' αυτό εγραψα και όσα έγραψα, θα μου πείς...).
Το «κακοτεχνίτες» μπήκε και καλά για τον κακό επαγγελματία ενγένει. Ίσως είναι κακός ο όρος τελικά, χμ.
Συγκεκριμένα για το παράδειγμα στο αντιπεθανικό:> -Που είναι ρε μαλάκα τα σκυλάκια που είχαμε εδώ;
-Άσε ρε μαλάκα, έφαγαν το γκοτζίλα που περίσσεψε από τα μαγειρεία
-και;
-Πέθαναν, αυτά δεν τα είχαν κάνει αντιπεθανικό... Εδώ η «σωστή» σύνταξη θα σου πεί κανείς είναι: «αυτών δέν τους είχαν κάνει αντιπεθανικό», ή μάλλον το (σωστό συντακτικά αλλα λαϊκότερο γραμματικά) «αυτονών δέν τους ειχαν κάνει αντιπεθανικό». Αλλα άντε να το πεί άνθρωπος αυτό έτσι, στη ρύμη του λόγου.
Έχω βασικά την αίσθηση οτι η αντωνυμία εδώ έρχεται αυθόρμητα στο στόμα στο βασικό της τύπο, αυτά, που δέν είναι άλλος απο τον τύπο της ονομαστικής(!) δηλαδή: προσδιορίζεις αυτό στο οποίο αναφέρεσαι (εδώ τα σκυλάκια), πρίν σκεφτείς τη «σωστή» σύνταξη σε σχέση με ότι ακολουθεί. Έτσι, συχνά θ' ακούσεις και «πέθαναν, αυτά δέν τους είχαν κάνει αντιπεθανικό» (μάλιστα, πολλοί κομπλεξικοί της γραφής εδώ θα παρεμβάλλουν κι' ένα κόμμα ανάμεσα στο «αυτά» και στο «δέν», για να δικαιολογήσουν και καλά την ασυμμετρία).
Σε κάθε περίπτωση, στα βόρεια το λές όπως κι' ο Στράβονας, και έχεις και τη ρίμα να ενισχύει τη σύνταξη --το γνωστό φαινόμενο της αναλογίας που λένε, τυπικό και πασίγνωστο παράδειγμα της οποίας είναι και το «λάθος» όλους όσους αντί για όλους όσοι.
Άς τ' αφήσουμε τα παιδάκια κατα μέρος, κι' άς πιάσουμε τις γκόμενες. Βόρεια θα πείς τη γκόμενα «έλα να σε κάνω ένα εμβόλιο», ενώ νότια θα πείς της γκόμενας «έλα να σου κάνω ένα εμβόλιο». (Η αλήθεια είναι οτι καλύτερα να μήν της πείς ούτε τό 'να ούτε τ' άλλο, αλλα λέμε τώρα...)
Σχετικά με του το λέω, όντως, κι' ο θεσσαλονικιός έτσι θα το πεί (εκτός κι' αν το πεί οπως λέει ο πάτσις) --το ίδιο και με το θηλυκό ή το ουδέτερο: της το λέω, του το λέω. Ωστόσο, σε άλφα ή βήτα πρόσωπο, η βόρεια σύνταξη χρησιμοποιείται:
[I]- Ε σε τό 'πα ρε μαλάκα, δέ σε τό 'πα;...
- Να πώ οτι δέ με τό 'πες, ψέματα θά 'ναι.[/I]
(Στον πληθυντικό φυσικά, όπως είπαμε και πιό πάνω, δέν υφίστανται διαφορές.)
Άσ' τα δείνο, δέ το σώζεις. Γλώσσα λανθάνουσα λείχει την Αλίσια, που λέει κι' ο θυμόσοφος...
Ά ωραία. Μας έμαθες μια λέξη, μας έβαλες να ψάξουμε λεξικά, να βρούμε παραθέματα, το βασανίσαμε και λίγο και είδαμε οτι παίζουν και ένα σωρό ανάλογα με ξε-μπόντι-πάρτς, και πάνω ακριβώς στη γλύκα και στα «γιά δές!» και «αχά... λές;» και «μήπως νά 'χει να κάνει και με το...» --ΌΠ! να φύγει η καταχώριση επειδή λέει την έχει ο Μπαμπινιώτης.
Δέ μπορώ να καταλάβω τι σόι λογοκριτικό κόμπλεξ είν' αυτό που μας τρώει εδωμέσα, ειλικρινά.
Και καλά οτι δέν είναι fred zone... Ντάξ.
Η μιά καλή η άλλη ξανάστροφη, που λέει ο πανκέλις, σήμα κατατεθέν και του Οβελίξ --να μήν ξεχνιόμαστε.
Κατεξοχήν κθουλίστικη ατάκα.
Η ατάκα είναι μεγάλη, άν και δέν την έχω ακούσει. Με το φελλό μάλιστα είναι και πιό δυνατή, καθότι οξύτονη.
Άσχετο (και παρακινδυνευμένο, αλλα τώρα που σας βρήκα μαζεμένους τους παλιούς... :-Ρ). Αυτό το ά να γειά σου ρε παιδιά, που κι' εγώ πάντα έτσι το πάρσαρα δηλαδή, μήπως τελικά προέρχεται απο καμιά παλιά έκφραση σε φάση ά ν' αγιάσουν...; Γιατι το να, να πώ την αμαρτία μου, μόνο τραβηγμένα μπορώ να δικαιολογήσω εκεί την παρουσία του (ως δεικτικού δηλαδή).
Είν' ενδιαφέρον ντάξ', όχι καραφλιαστικό, αλλα ενδιαφέρον το οτι αυτή η έννοια του υπηρέτης σας / στις υπηρεσίες σας έχει καταλήξει χαιρετισμός σε τόσες διαφορετικές κουλτούρες. Πέρα απ' το τσάο που είναι διεθνές, έχουμε πιχί και το κεντροευρωπαϊκό σέρβους.
(γουμού)
Σιγά το πάρτι. Ψωλαρία, κι' ο ντιτζέι να 'χει κολλήσει στο «ένα το χελιδόνι»... Δέ βαριέσαι.
Υπάρχουν κλασικά σχετικά συνθήματα που βλέπει κανείς απο παλιά σε τοίχους πανεπιστημίων, πιχί
ΜΟΡΦΩΣΗ - ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ - ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ .
Κι' εδώ (στο 5:32).
Ε οχι και «μόλις», δυόμισι χρόνια έχει... [μπρρρ...]
Το συγκεκριμένο να πώ οτι Θεσσαλονίκη δέν το είχα ακούσει ποτέ (μέχρι πρίν πενταετία πές). Στους κύκλους μου θά 'λεγα αρκετά ευρείς επαυτού πάντα λέγαμε στούντιο, κι' αφήναμε τη διάκριση προβάδικο-ηχογραφάδικο στα συμφραζόμενα. Πιχί, οι μπάντες που νοικιάζαμε τρύπες στα λαδάδικα το τότε για να γλιτώνουμε το γδάρσιμο και τον τουπέ των «επαγγελματιών» (κι' ας μή πώ ονόματα, τρομάρα τους), στούντια τα λέγαμε κι' αυτά, κι' ας τά 'χαμε μόνο για πρόβες φυσικά.
Για μένα λοιπόν το λήμμα ξεκίνησε μάλλον ως αθηνιά, άλλο αν στο μεταξύ πιθανότατα έχει διαδοθεί περισσότερο --διαδικτυακά ισως. Πρόχειρα αυτά, άς μιλήσουν κι' άλλοι.
Ούγκ;!... Εσύ μιλώντας σε μένα;...