Comments by vikar (4189)
Showing 2821-2850 from 4189
Να μπώ κι' εγώ στο χορό;
Πονηρό, την είπες στον ντούμπλφας στο κυρία, του τη λές κι' εδώ. Βάσιμη η θέση σου, την οποία άλλωστε συμμερίζομαι στο μεγαλύτερο βαθμό. Η ένστασή μου είναι οτι το σλάνγκ τζι άρ, όπως έχει διαμορφωθεί αυτά τα χρόνια, οπωσδήποτε δέν είναι ένα λεξικό της αργκό μόνο. Είναι και άλλα πράματα. Στο σάιτ βρίσκει κανείς επίσης λογοπαίγνια, σάτιρα πάνω στην επικαιρότητα, λογοτεχνικά γυμνάσματα, φιλοσοφικά γυμνάσματα, επιστημονικά γυμνάσματα, εσωτερικά αστεία, και άλλα, όλα τους με αφορμή ή πρόσχημα την αργκό.
Και πόσο δίκιο έχεις όταν λές οτι όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε αλλάξει γνώμη πάνω στο καταχωριστέο αυτά τα χρόνια. Τελευταία βλέπω (όπως και εσύ και άλλοι) οτι η κοινότητά μας ενπολλοίς συγκλίνει στο λεξικογραφικότερο. Το θέμα για 'μένα είναι το εξής: αν είναι να λεξικογραφήσουμε με περισσότερη αξιοπιστία και συνέπεια, ας μήν το κάνουμε απαλείφοντας τις άλλες τάσεις που φυσιολογικά εγκολπώθηκαν απο το σάιτ και τους χρήστες του. Υπάρχουν τρόποι να γίνει και αλλιώς (αυτό συζητάμε άλλωστε εδώ και μήνες, καί ως συντονιστές καί ευρύτερα).
Την κριτική στον ντούμπλφας την υποστηρίζω λοιπόν, με την έννοια οτι «κοίτα, αυτό που γράφεις περισσότερο απευθύνεται στους δυό-τρείς που παρακολουθούν τους ορισμούς σου συνολικά, καθώς και έχουν επιπλέον γνώσεις περι συγκεκριμένων κοινωνικοφιλοσοφικών θεωριών, παρά σε κάποιον (έφηβο, ξένο μεταφραστή, ...) που πραγματικά θέλει να καταλάβει τη σημασία που ορίζεις». Αλλα όχι με την έννοια «πάψε ν' ανεβάζεις τέτοιους κυκλικούς ορισμούς».
Προσωπικά, να σας πώ την αμαρτία μου, όποτε βλέπω σε ορισμό ή σχόλιο για μεταδομισμούς και άλλα παρόμοια, απλά περνάω στο επόμενο. Νιώθω εντελώς εκτός παρέας. Δέν κατηγορώ κανέναν μ' αυτό όμως. Κι' εγώ θα μπορούσα (μου φαίνεται τό 'χω κάνει κιόλας;... παίζει, δέ' θυμάμαι) να ξεκινήσω σειρά σχολίων σε διάφορα λήμματα με τζίζα ας πούμε, που θα βασίζονται σε έννοιες και ορολογία ανώτερων μαθηματικών, βγάζοντας εκπροοιμίου το ενενηνταπέντε τα εκατό των χρηστών απέξω. Το αποφεύγω, και άν μού 'ρθει τέτοια καύλα θα προτιμήσω μάλλον το πιμί, αλλα χαίρομαι να ξέρω οτι έχω τη δυνατότητα να κάνω μόστρα και δημόσια άμα λάχει. Θεωρώ καλό να διασφαλιστεί αυτή η κατάσταση για διάφορους λόγους που δέν αναλύω.
Τζόνι, καλά κάνεις και λές ότι λές, κι' ας γίνεσαι αντιπαθής (στ' αρκίδια σου αν γίνεσαι αντιπαθής, όπως και στα δικά μας). Αυτό που προσωπικά μ' ενδιαφέρει είναι τί λές.
Γράφεις κάπου οτι η συντονιστική ομάδα είναι η «ηγεσία», ο «σκληρός πυρήνας», οι «ισχυροί» του σλάνγκ τζι άρ. Τό 'χεις πάρει στραβά το πράμα, και φαίνεται στο οτι δέν δικαιολογείς τους χαρακτηρισμούς σου αυτούς. Ηγεσία όσον αφορά τί ακριβώς; Σκληρός πυρήνας με ποιά κριτήρια; Ισχυροί πώς ακριβώς; Νιώθεις προσωπικά εκτός ηγεσίας και σκληρού πυρήνα ή ανίσχυρος; Μήπως θεωρείς και τον ντούμπλφας ή τον Χότζα ή τον πάτσι ή τον Γκάτζμαν ή τον αλίβ ή τον κνάσο ή ή ή ή, εκτός ηγεσίας και σκληρού πυρήνα και ανίσχυρους;... Πλάκα μας κάνεις; Θα ήταν το σάιτ αυτό που είναι χωρίς τους περισσότερους χρήστες εδωμέσα οι οποίοι δέν είναι συντονιστές; Θεωρείς οτι έχει κάνει κάτι ο Συντονισμός ώς Συντονισμός που με αδιαφανή και ιδιοτελή τρόπο καθοδήγησε το σάιτ προς κατεύθυνση αντίθετη προς τη συνισταμένη των βασικότερων χρηστών-μή συντονιστών εδωμέσα;
Πές και θα χαρώ να σε διαψεύσω, ή στην τελική θα χαρώ να με πείσεις και να μας σπάσει ο όποιος τσαμπουκάς εμάς των συντονιστών. Αλλιώς, οι κουβέντες αυτές περισσότερο σε παραπλανητική δημαγωγία φέρνουν έτσι αστόχαστα ειπωμένες. Άν είναι να πολωθούμε σε φάση «συντονιστές εναντίον απλών χρηστών», σωθήκαμε. Εγώ τουλάχιστον δέν είμαι εδώ για παιχνίδια πολέμου.
Για την αυτοκριτική και τις προεκτάσεις κάθαρσης που έθιξε η ιρονίκ, αλλα και άλλοι. Καλά κάνετε και το εγείρετε το ζήτημα, αλλα πρακτικά βλέπω καλύτερο να γίνεται στη φάση που θα ξεκαθαριστεί πώς θα εξάρουμε το λεξικογραφικό χαρακτήρα του σάιτ, όχι μόνο ώς αυτό- αλλα γενικότερα ώς ενδοκριτική ας πούμε του σάιτ. Δέν είναι απαραίτητο να έχει ο άλφα την ίδια διάθεση αυτοκριτικής με τον βήτα, αλλα συνεργατικά θα βγεί άκρη.
Και φυσικά, είμαι όσο κατά γίνεται στην «κάθαρση». Προσωπικά δέν θέλω να σβηστεί τίποτε, ούτε τα αυτοαναφορικά, ούτε οι Λιλιανάδες, ούτε τα εσωτερικά αστεία, ούτε οι αυνανισμοί που πατάν σε προσωπικούς κώδικες, ούτε ούτε ούτε. Το να τονιστεί το λεξικογραφικό δέν πρέπει να σημαίνει οτι θα απαλειφθεί κάθε άλλη τάση του σάιτ. Γι' αυτό το πράμα είμαι διατεθειμένος να παίξω και μπουνιές ενα πράμα --το αφήνω εδώ.
Και καλή μας βδομάδα.
Έ, μάλλον επειδή κάποιοι άνθρωποι ακόμη επιμένουν ν' ασχολούνται με δημιουργικά πράματα κι' ας μή χέζονται στο τάλαρο... :-)
Στον ένδοξο Βορρά μιά φορά, εγώ δέν το έχω ακούσει. Άς πούν και άλλοι βόρειοι, αλλα ενδέχεται να λέγεται μόνον στα μέρη της ελλάδας ίσον αθήνας (άν ισχύει η ισότητα, λέει να γράφουμε και την αθήνα με μικρό, πώς γιά;) που αναφέρει η Πειρατίνα --πού 'χει επανέρθει δριμεία και πολύ γουστάρω.
Σε κάθε περίπτωση, το ξαναλέω, ελπίζω να αυτοματοποιηθεί σύντομα η ανώνυμη δήλωση τύπου «το ακούω/δέν το ακούω» και σε ποιό μέρος, ωστε να μήν έχει κανένας ενδοιασμούς να δηλώνει οτι μία έκφραση δέν την έχει ξανακούσει στα μέρη του, με το φόβο της γενικής κατακραυγής («γενικής» είτε απ' τη μεριά των αθηνέζων είτε απ' τη μεριά των τουρκόσπορων, ή κι' εγώ δεν ξέρω ποιών άλλων ευαίσθητων σχετικά). Γιατι βλέπω σιγά-σιγά να ολισθαίνουμε στη γελοιότητα μ' αυτά μας τα παιδιαρίσματα.
Μετά απο τους σχετικούς σχολιασμούς φάνηκε ήδη, αλλα άς το τονίσουμε κιόλα, οτι το Κθούλου, ότι και να σημαίνει κάθε φορά (εγώ πάντα το άκουγα και χρησιμοποιούσα με την έννοια του «τρομαχτικού»), περιορίζεται σε παρέες ρολοπαιχτών κυρίως, καθώς φυσικά και μυημένων στη λογοτεχνία του Λάβκραφτ. Δέν το έχω ακούσει ποτέ απο άσχετο, απο κάποιον δηλαδή που δέν είχε σχέση είτε με τη αντίστοιχη λογοτεχνία είτε με το παιχνίδι ρόλων της Καόζιουμ.
Επίσης, να αναφέρω και το παράγωγο που έπαιζε στους κύκλους μου τότε πολύ, κθουλίστικος, που σήμαινε είτε «τρομαχτικός», είτε «σχετικός με το ''Κόλ οβ Κθούλου''».
Και αλήθεια, το σχεσάκιας πώς να το πείς μονολεκτικά σε τυπικά συμφραζόμενα; Δέν μού 'ρχεται κάτι.
Αυτό το -άκιας (που στην αργκό παίζει αρκετά ωστε να σηκώνει ίσως μελέτη), είναι ενδιαφέρον. Όπως λέει και το πονηρό, έχει πράγματι ειρωνικό και απαξιωτικό φορτίο. Αλλα λύνει και προβλήματα, με την έννοια οτι σχηματίζει λέξεις που δέν έχουν (εύκολο ή γνωστό) τυπικό αντίστοιχο, με συνέπεια η ειρωνεία να αμβλύνεται --χωρίς να χάνεται και τελείως όμως. Έχω στο νού μου ας πούμε τα αυτοφωράκιας, ματζοράκιας και μινοράκιας, σορτάκιας, τσαντάκιας, τέτοια.
Νομίζω οτι οι τύπες στα παραδείγματα έχουν οπωσδήποτε γλωσσικό αισθητήριο, αλλα μιλώντας με ελαφρό ύφος δέν θέλουν απαραίτητα να αυτοσαρκαστούν στα σοβαρά.
Επίσης, Μές, Φοφίκο (ή ίσως Φωφίκο), θα μπορούσε να παίξει άνετα ως λογοπαίγνιο-υποκοριστικό του Φωτεινή (> Φωφώ), αλλα σίγουρα έπαιζε και με τη σημασία «φίκι-φίκι».
Άν δεν κάνω λάθος, ο Κωνσταντάρας χρησιμοποιεί την έκφραση όπως την δίνει ο Αμπάς στο 1: «Πά πα πα... Παπούτσι 'ναι το στόμα μου» (έχει μόλις ξυπνήσει με τρελό χανγκόβερ). Δέν θυμάμαι την ταινία όμως γαμώτ'. Ασπρόμαυρη.
Φύγι' απο δώ ρε τεχνοκράτη, που βάζεις την ευχρηστία πάν' απ' την ουσία να πούμε...
Ά, και νά 'σαι καλά που μού 'δωσες την ιδέα για το λήμμα. :-Ρ
(Θα το κοιτάξω με την πρώτη ευκαιρία, θέλει κατιτίς ο ορισμός αν είναι ν' αλλαχτεί.)
Φίλε Αμπά, για το πλαισιάκι της παράθεσης θα σε πληροφορήσει ο Αίαντας. :-Ρ
(Αίαντα, το «όπως και δέν υπάρχουν παραδείγματα περι του αντιθέτου» που γράφεις είναι λίγο σόλοικο, αλλα μάλλον τό 'χουμε κουράσει και όπου νά 'ναι θ' αρχίσουν να σχολιάζουν κι' αυτοί που δέν την ευχαριστήθηκαν και τόσο τη συζήτηση... :-) )
Μπά παναγία μου!... Βρε Γκάτζ! Γι' αυτό χάθηκες απ' το σάιτ; Σ' ανέλαβε το Τμήμα Απελάσεων μετά το ανέβασμα των φωτό;
Φτού, πρωινιάτικα...
Είχα ανεβάσει και το σχετικό εξαρχειωμένος παλιότερα, που τό 'χα βρεί σε βιβλίο του Κορτώ μόνο. Δέν ξέρω πόσα τέτοια λογοπαίγνια υπάρχουν και καταπόσο λέγεται το καθένα, αλλα σίγουρα υπάρχει σχετική τάση (βοηθά και το όνομα, σίγουρα).
Απ' τα αγαπημένα μου μαζί με το αργκόστροφος!...
Είδες Βράστα τί εννοούσα όταν έλεγα οτι σας έχει γίνει η διαγραφή δεύτερη φύση μερικών-μερικών; :-Ρ
Ά ρε κατακαημένε ντούμπλφας... Σ' άφησε κι' ο Γκάτζμαν μοναχό σου ρομαντικό λεξιπλάστη εδωμέσα... :-Ρ
Προσοχή, ο σκύλος δαγκώνει.
(Πάτσις, δέν είπαμε ρ' εσύ με πιμί τετοια πράματα;!)
Τα συνθήματα θέλουν όντως δικιά τους κατηγορία. Χμ.
Μπά, αίαντα, αυτό για το «μουνί» το παίρνω πίσω. Μπέρδεψα τον πάτο με το πουτί.
(Νά αλλη μιά καραμπινάτη έλλειψη παρεμπιπτόντως, δέν το έχουμε ακόμα. Το πουτί κανείς; Πουτί; Έεεεελα εδώ τα καλά πουτιά!... Φρέεεεσκο πράμα που σαλεύει και το μουστερή γυρέεεευεί!...)
[τί ώρα είπαμε το έβαλα το ξυπνητήρι;... ά, μάλιστα...]
Φίλε αίαντα, είναι όντως πραγματικό γεγονός πως εκεί κάτω ακριβώς υπάρχει ένας πάτος (που φυσικά, ειδικά όπως το εξηγείς, έχει εδώ την απόλυτα τυπική του έννοια! το λές άλλωστε στο πρώτο σου σχόλιο), αλλα θα πρέπει να συμφωνήσεις επίσης για το πραγματικό γεγονός οτι στις διαδεδομένες χρήσεις της λέξης στην αργκό, δέν αναφέρεται ο ομιλητής σ' αυτό το σημείο, παρα συνολικά στον «κώλο» (ο οποίος σε συγκεκριμένες φράσεις αποτελεί μετωνυμία για την «κωλοτρυπίδα», και τα λοιπά --τα λέγαμε επάνω).
Η εκλογίκευση λοιπόν που κάνεις, παρότι είναι όντως πολύ θελκτική, δέν βλέπω να πατάει πάνω σε διαδεδομένες πραγματικές χρήσεις της λέξης --και ζητάω παραδείγματα τέτοιων χρήσεων εδώ και πόσα σχόλια, αλλα δέν μου δίνει κανείς (έτσι μού 'ρχεται, να βάλω τα κλάματα να πούμε... και λείπει κι' η μαμά ταξίδι...). Να το πώ αλλιώς, η λογική της εξήγησής σου ξεπερνάει τη χρήση, όπως ακριβώς και η εξήγηση που δίνει ο τζόνι.
Ωστόσο, μ' έβαλες σε σκέψεις: έχεις ακούσει ποτέ ή άλλος τη λέξη να αναφέρεται στο «μουνί» και όχι στον «κώλο»;... Γιατι κάτι σα' να θυμάμαι σε παλιά υβρεολόγια του πατέρα (παίζει όμως νά 'ναι και κατασκευασμένη ανάμνηση μετά απ' την κουβέντα μας).
Χότζας, το ξεσφουνιάζομαι σημαίνει «ξεκωλιάζομαι» με ποιά ακριβώς έννοια; (Σημαίνει δηλαδή «τον παίρνω», «κουράζομαι» ή «είμαι τυχερός»;)
Όσο για το αποπατώ (απο το από και το πατάω/πατώ) που καλώς μας θυμίζει ο έλεκτρον, λέν ο Τριαντάφυλλος κι' ο Μπάμπης παρέα οτι είναι ήδη αρχαία λέξη. Ο δεύτερος ειδικότερα λέει επιλέξει οτι σήμαινε «αποσύρομαι παράμερα για να αφοδεύσω».
Ακόμη παραπέρα, ο πάτος, αρχαία λέξη κι' αυτή, σήμαινε «πολυσύχναστος δρόμος» (ο Τριαντά μας πληροφορεί οτι τη σημερινή τυπική σημασία την έχει απο το μεσαίωνα), και ετυμολογικά δέν είναι κάν σίγουρο οτι έχει όντως σχέση με το πατώ (σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη).
[πέντε παρά... τί τον ήθελα το δεύτερο καφέ το κέρατό μου;...]
Πές τα ρε κούνελε, πές τα...
Όκ κέικ, αρκεί. Θένξ.
Όχι, τέτοιο κανόνα στο σλάνγκ τζι άρ δέν έχουμε συναποφασίσει (όχι ακόμα τουλάχιστον). Συνεπώς, ο καθένας μεταγράφει μία ξένη λέξη όποτε και όπως θέλει, και ο συντονισμός μπορεί να επέμβει μόνο όταν κρίνει οτι ο καταχωριστής δέν έχει ιδιαίτερη άποψη πάνω στο θέμα --γίνονται και παρανοήσεις φυσικά, γι' αυτό και ενθαρρύνουμε πάντα τις αναφορές στους συντονιστές οταν κάποιος θεωρεί οτι παρανοήθηκε κάτι που τελικά ήταν καλά εσκεμμένο.
Έχεις μήπως την αναφορά στον Κριαρά πρόχειρη;... Άν θυμάσαι μ' ενδιαφέρει.
Κυρία Κατίνα μας, σας παρακαλώ μήν συγχίζεστε!... Πιστέψτε μας, γνωρίζουμε Κατίνες στη ζωή μας που τις σεβόμαστε και τιμάμε πιό πολύ κι' απ' ότι η θρησκεία.
Αλλα άν ο λαός το λέει σε κάποιες περιπτώσεις υποτιμητικά, εμείς θα πρέπει να το αναφέρουμε στο σάιτ. Έτσι πάει.
Ναί, επρόκειτο για φθόγγο ανάμεσα στο ί και στο έ. Κλασικό το αστείο με τα αρχαιοελληνικά πρόβατα που βέλαζαν όχι «μπέε-μπέε», αλλα «βή-βή» (δέν θυμάμαι σε ποιό κείμενο, αρχαιογνώστες ανάμεσά μας;).
Μίστερ, γράφαμε μαζί. Και ο Μπαμπινιώτης θά 'χει γράψει, όπως και όλοι σχεδόν όσοι ασχολούνται με τη γλώσσα σοβαρά. Για την άποψη ας πούμε του Μαρωνίτη, μπορείτε να διαβάσετε απο τον ίδιο στο «Εγκόλπιο της ορθής γραφής» (άν και εκεί νομίζω περιορίζεται στα κύρια ονόματα).
Ας μήν ξεχνάμε όμως οτι αυτοί οι άνθρωποι, απο τον χώρο 'που προέρχονται, νιώθουν συνήθως ακριβώς αυτήν την ανάγκη που γράφω επάνω να βρούν την «ορθότερη» γραφή και να την καταστήσουν τη μόνη αποδεκτή. Γι' αυτό, ας μήν ξεχνάμε να τους διαβάζουμε κριτικά.
Καλημέρα μας.
Να μιλήσω λίγο πιό σοβαρά για το «φαινόμενο λάινσμαν» (που, σύμφωνα με τον ορισμό, το εννοώ προσωπικά ως «φαινόμενο μπούτσα» :-) ). Στην αργκό πείθεται κανείς πιό εύκολα για το οτι πρέπει να υπάρχει ανοχή στη διαφορετικότητα όσον αφορά τη γραφή μιας λέξης ή φράσης. Δέν ταιριάζει στην αργκό (αλλα και στην καθομιλουμένη ενγένει) να κυνηγά κανείς τη μονοτιμία. Γιατι, για να ξαναχρησιμοποιήσω το παράδειγμα της (γ)καύ/άβλας, δέν θα είναι κανείς σοβαρός να προτιμά τη μοναδική ορθογράφηση με τίμημα να χάνει μία πλειάδα λεπτών αλλα υπαρκτών νοηματικών αποχρώσεων.
Το ίδιο σε κάποιο βαθμό ισχύει και στη μεταγραφή ξένων λέξεων. Άν κάποιος θέλει να διατηρήσει τη διαφορά ανάμεσα σε ελληνική προφορά της ξένης λέξης και σε ξενική προφορά της (αλλα γράφοντας για κάποιον που δέν είναι απαραίτητο να γνωρίζει την αντίστοιχη ξένη γλώσσα --για 'μένα θεμελιακό αίτημα, γι' αυτό και «ενγκρικιστής»), τότε θα πρέπει να δεχτεί οτι πρέπει να είναι αποδεκτό καί το φρίλανς καί το φρήλανς, αντίστοιχα.
Τώρα, απο προσωπικό βίτσιο, επειδή απο τον τυχόντα έλληνα αναγνώστη δέν θέλω να απαιτώ ούτε κάν να γνωρίζει περι ροϊχλίνειας και ερασμιακής προφοράς, (δείτε εδώ), δηλαδή οτι στα παλαιοελληνικά το «ή» διαβαζόταν «ίι» ξερω 'γώ, άν ήθελα γράφοντας να δείξω «άς εννοηθεί, διαβαστεί με ξενική προφορά», δέν θά 'γραφα φρήλανς, αλλα φρίιλανς. Αλλα αυτό πές είναι προσωπικό μόνο βίτσιο.
Σε κάθε περίπτωση, πραγματικά μ' αρέσει που το φαινόμενο, όπως δείχνει ο έλεκτρον, δέν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Το οτι για το σάιτ είναι προβληματικό στην αναζήτηση πιχί, ή στην ομαδοποίηση των λημμάτων, είναι νομίζω μικρό κακό. Αλήθεια θεωρώ καλό να ξέρουμε οτι στην αργκό (και γενικότερα, στην καθομιλουμένη, μή τυπική γλώσσα), δέν πρέπει να νιώθουμε οτι μας επιβάλλεται κάποια ανάγκη, ντέ και καλά, μοναδικότητας της ορθογραφίας. Τέτοιες απαιτήσεις αρμόζουν σε άλλους χώρους.
Κατα τη γνώμη μου.
Καύλα, κάβλα, γκαύλα ή γκάβλα; Ή μήπως, γ-καύλα;!...
Δέν ξέρω τί θα κάνει το Τμήμα Διαγραφών που πολύ αέρα του έχουμε δώσει :-Ρ , αλλα το φαινόμενο λάινσμαν περιγράφει ένα απ' τα πιό γουστόζικα και αποκαλυπτικά «προβλήματα» του σάιτ, που δέν θα μπορούσαν να απαλειφθούν εντελώς παρα μόνο σε καθεστώς ακαδημαϊκής κανονιστικίλας. Ή ίσως, κανονιστικής ακαδημαΐλας. (Ναί, αυτό το τόνος-διαλυτικά πολύ με ανάβει.)
Εύγε.
Πλάκα-πλάκα, μουσική τύπου Φοίβου κατα τον ορισμό (γιατι δέν ξέρω προσωπικά τη μουσική του τύπου καλά) είναι όντως πανεύκολο να αυτοματοποιηθεί σε καραφλιαστικό βαθμό. Άν η σάτιρα πατάει στην υπερβολή, το συγκεκριμένο λήμμα είναι οριακά σατιρικό.